AN APPLICATION OF BALADHAMMA FOR PROMOTING LOCAL GOVERNMENT IN MUEANG DISTRICT, RAYONG PROVINCE
Keywords:
Local Government, Village Headmen, BaladhammaAbstract
Objectives of this research article were: 1. To investigate the level of local administration. 2. To compare people’s opinions and 3. To present the guidelines for applying Bhaladhamma to promote local administration Mueng District, Rayong Province, conducted by the mixed research methods. The quantitative research, data were collected from 400 samples. The research tool was a questionnaire. Data analysis using statistics of percentage, mean, standard deviation and inferential statistics, and the qualitative research collected data by in-depth- interviewing 12 key informants.
The research findings were as follows: 1. Local administration, by overall, was at a high level. 2. People of different genders did not have different opinions on local administration. People of different ages, educational levels, occupations, and monthly income had different opinions on local administration, with statistically significant level of 0.05. 3. The guidelines for applying Bhaladhamma to promote local administration at Mueang District, Rayong Province include the following: 1. Panya-Bhala, power of wisdom, by encouraging governors and village headmen; 2. Viriya-Bala, power of energy or diligence, by encouraging governors and village headmen to be able to work; 3. Anavajja-Bhala, power of faultlessness, by encouraging governors and village headmen to be moral and ethical, and 4. Saggaha-Bala, power of sympathy or solidarity by encouraging governors and village headmen to sacrifice themselves for the public.
References
กรมการปกครอง. (2550). กำนันผู้ใหญ่บ้าน. กรุงเทพฯ: กระทรวงมหาดไทย.
_____. (2554). พระราชบัญญัติลักษณะปกครองท้องที่ พ.ศ. 2475 และที่แก้ไขเพิ่มเติม. กรุงเทพฯ: กระทรวงมหาดไทย.
กุญชลี วรรณโร. (2562). บทบาททางการปกครองท้องที่ในปัจจุบัน: การศึกษาความคิดเห็นของกำนัน ผู้ใหญ่บ้าน และผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านในพื้นที่อำเภอควนเนียง จังหวัดสงขลา (สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดกการภาครัฐและเอกชน). สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
โกวิทย์ พวงงาม. (2552). การปกครองท้องถิ่นไทย หลักการและมิติใหม่ในอนาคต. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เดือนตุลา.
ธัญฬวณัฐ สีชมภู และคณะ. (2566). ทักษะในการบริหารสถานศึกษาขนาดเล็กในศตวรรษที่ 21 ตามหลักพละ 4 ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถม ศึกษาขอนแก่น เขต 4. วารสารสถาบันวิจัยพิมลธรรม, 10(2), 51-65.
นงนุช โพธิ์สาน. (2560). การปฏิบัติงานตามอำนาจหน้าที่ของผู้ใหญ่บ้านในเขตอำเภอกันทรวิเชียร จังหวัดมหาสารคาม (วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
พระครูใบฎีกาเขมปัตถ์ สุทฺธิธมฺโม. (2564). การบริหารการพัฒนาตามแนวทางของหลักพละ 4 ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอดอนเจดีย์ จังหวัดสุพรรณบุรี (วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2553). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. กรุงเทพฯ : มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วัชชรชัย สุทโท. (2562). บทบาทกำนัน ผู้ใหญ่บ้านตามความคิดเห็นของประชาชน ในเขตท้องที่อำเภอไทยเจริญ จังหวัดยโสธร (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
วิภา รุ่งจรัส. (2560). ความคิดเห็นของประชาชนที่มีต่อการปฏิบัติงานตามบทบาทหน้าที่ของผู้ใหญ่บ้านในเขตตำบลเหนือเมือง อำเภอเมือง จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารมหาวิทยาลัย มหามกุฎราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด, 6(2), 119.
สำนักงานคณะกรรมการการเลือกตั้งประจำจังหวัดระยอง. (2562). ข้อมูลผู้มีสิทธิ์เลือกตั้งทั่วไปจังหวัดระยอง ปี 2562. สืบค้น 3 กรกฎาคม 2565, จาก https://th.wikipedia.org/
อนัญญา ศุภจรูญวงศ์. (2563). บทบาทของผู้นำท้องถิ่นที่พึงประสงค์ในอนาค. วารสารศิลปการจัดการ, 4(3), 733.
Yamane, T. (1973). Statistic: An Introductory Analysis (3rd ed.). Tokyo: Harper International Education.


