การประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมการกล่อมเกลาทางการเมืองของนักเรียนโรงเรียนวัดมหาพุทธาราม อำเภอเมือง จังหวัดศรีษะเกษ
คำสำคัญ:
การประยุกต์, การกล่อมเกลาทางการเมือง, หลักสุจริตธรรมบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. ศึกษาระดับการกล่อมเกลาทางการเมืองของนักนักเรียน 2. ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างหลักสุจริตธรรมกับการกล่อมเกลาทางการเมืองของนักเรียน และ 3. นำเสนอการประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมการกล่อมเกลาทางการเมืองของนักเรียนโรงเรียนวัดมหาพุทธาราม อำเภอเมือง จังหวัดศรีษะเกษ ระเบียบวิธีวิจัยเป็นแบบผสานวิธี ได้แก่ การวิจัยเชิงปริมาณ โดยดำเนินการเก็บรวบรวมข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 208 คน ตามสูตรของทาโร่ ยามาเน่ ด้วยแบบสอบถามวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและการวิเคราะห์สถิติสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้วิธีสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 10 รูปหรือคน วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า 1. ระดับการกล่อมเกลาทางการเมืองของนักนักเรียนสังกัดโรงเรียนวัดมหาพุทธาราม อำเภอเมือง จังหวัดศรีษะเกษ พบว่า หลักสุจริตธรรมโดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด 2. ความสัมพันธ์ระหว่างหลักสุจริตธรรมกับการกล่อมเกลาทางการเมือง พบว่า โดยภาพรวมมีความสัมพันธ์ในระดับน้อย (R=.147) ในเชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญสถิติที่ระดับ 0.05 โดยมีระดับความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างสูง จึงยอมรับสมมุติฐาน 3. การประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมการกล่อมเกลาทางการเมืองของนักเรียนโรงเรียนวัดมหาพุทธาราม อำเภอเมือง จังหวัดศรีษะเกษ พบว่า 1. ด้านกายสุจริต คือ การประพฤติดีทางกาย 2. ด้านวจีสุจริต คือ การทำความดีทางวาจา และ 3. ด้านมโนสุจริต คือ การทำความดีทางใจ
เอกสารอ้างอิง
ชโลบล ชัยนิคม. (2558). การกล่อมเกลาทางการเมือง และทัศนคติทางการเมืองแบบประชาธิปไตยของนักศึกษาสาขาวิชารัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์ (รายงานการวิจัย). เพชรบูรณ์: มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์.
ชํานาญ จันทร์เรือง. (2567). วัฒนธรรมทางการเมืองของไทย, สืบค้น 10 ตุลาคม 2567, จาก https://prachatai.com/journal/2016/05/65728
นราวุฒิ ธุลีวรรณ. (2558). การนำหลักสุจริตมาใช้ในสัญญาทางปกครอง (วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิติศาสตร์). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
พรศักดิ์ ผ่องแผ้ว. (2532). รัฐศาสตร์เชิงประจักษ์. กรุงเทพฯ : ธนวิชช์การพิมพ์.
พระณัฐพงษ์ ณฏฺฐวํโส. (2564). การกล่อมเกลาทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตยของเยาวชนในอำเภอหนองฉาง จังหวัดอุทัยธานี (สารนิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิตสาขาวิชารัฐศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระทรงวุฒิ รัตนะ. (2563). การกล่อมเกลาทางการเมืองของประชาชนที่มีผลต่อการใช้สิทธิ์เลือกตั้งทั่วไปในเขตอำเภอบ้านธิ จังหวัดลำพูน (สารนิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2556). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์ (พิมพ์ครั้งที่ 21). กรุงเทพฯ: บริษัท สำนักพิมพ์เพ็ทแอนด์โฮม จำกัด.
พระสมทบ ถิรปญฺโญ. (2555). ภาวะผู้นำของเยาวชนตามหลักฆราวาสธรรม 4 : กรณีศึกษา โรงเรียนหล่มสักวิทยาคม จังหวัดเพชรบูรณ์ (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
โรงเรียนวัดมหาพุทาราม. (2566). บัญชีรายชื่อนักเรียนที่ขอรับอุดหนุนเป็นรายบุคคล ประจำปีการศึกษา 2566. ศรีสะเกษ: โรงเรียนวัดมหาพุทาราม.
วัชรินทร์ ชาญศิลป์. (2562). ปัจจัยที่มีผลต่อการอบรมกล่อมเกลาทางการเมืองของเยาวชนไทย. วารสารรัฐศาสตร์ปริททรรศน์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 6(1), 1-26.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis (3rd ed.). Tokyo: Aoyama Gakuin University.
