การบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อการพัฒนาชุมชนของนักการเมืองท้องถิ่นในองค์การบริหารส่วนตำบลเชียงคาน อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาระดับการพัฒนาชุมชนของนักการเมืองท้องถิ่นในองค์การบริหารส่วนตำบลเชียงคาน อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย 2. เปรียบเทียบบทบาทการพัฒนาชุมชนของนักการเมืองท้องถิ่นในองค์การบริหารส่วนตำบลเชียงคาน และ 3. นำเสนอการบูรณาการหลักสังคหวัตถุ 4 เพื่อการพัฒนาชุมชนของนักการเมืองท้องถิ่นในองค์การบริหารส่วนตำบลเชียงคาน เป็นการวิจัยแบบผสมวิธี ประกอบด้วยการวิจัยเชิงปริมาณ โดยใช้แบบสอบถาม กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ประชาชนผู้มีสิทธิ์เลือกตั้งสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนตำบลเชียงคาน จำนวน 354 คน และการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้การสัมภาษณ์กับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ ผู้นำทางศาสนา ข้าราชการ ผู้บริหารและสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนตำบล ผู้นำท้องถิ่น ประชาชน จำนวน 10 รูปหรือคน นำข้อมูลมาวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนา

ผลการวิจัยพบว่า 1. ระดับการพัฒนาชุมชนของนักการเมืองท้องถิ่นในองค์การบริหารส่วนตำบล เชียงคาน พบว่า ประชาชนมีความคิดเห็นต่อบทบาทในการพัฒนาชุมชนของนักการเมืองท้องถิ่น โดยรวมอยู่ในระดับมากทุกด้าน (=3.50, S.D.=0.31) โดยด้านโครงสร้างพื้นฐานมีค่าเฉลี่ยสูงสุด (=3.80, S.D.=0.50) รองลงมาเป็น ด้านการศาสนา ศิลปะวัฒนธรรม จารีตประเพณี และภูมิปัญญาท้องถิ่น ด้านการจัดระเบียบชุมชน สังคม และการรักษาความสงบเรียบร้อย และด้านส่งเสริมคุณภาพชีวิต ตามลำดับ 2. ผลการเปรียบเทียบบทบาทในการพัฒนาชุมชนของนักการเมืองท้องถิ่นในองค์การบริหารส่วนตำบลเชียงคาน จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล พบว่า ประชาชนที่มี เพศ อายุ การศึกษา และอาชีพมีความคิดเห็นไม่แตกต่างกัน จึงปฏิเสธสมมติฐานการวิจัย อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 0.05 และ 3. การบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อการพัฒนาชุมชนของนักการเมืองท้องถิ่น พบว่า ประชาชนมีความคิดเห็น โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุดทุกด้าน (=4.37, S.D.=0.62) จำแนกเป็นรายด้าน พบว่า ด้านอัตถจริยา การประพฤติตนเป็นประโยชน์มีค่าเฉลี่ยสูงสุด (=4.46, S.D.=0.62) รองลงมา ด้านทาน การให้ ด้านสมานัตตตา การวางตนสม่ำเสมอ และด้านปิยวาจา วาจาเป็นที่รัก ตามลำดับ