การเรียนร่วมแบบพลศึกษาสำหรับผู้เรียนเจเนอเรชั่น อัลฟ่า
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
เจเนอเรชั่น อัลฟ่า (Generation Alpha) คือบุคคลที่เกิดตั้งแต่ปี ค.ศ. 2010 เติบโตมาพร้อมกับพัฒนาการของเทคโนโลยีและคุ้นเคยกับการเปลี่ยนแปลงรวมถึงเปิดกว้างรับความแตกต่างได้มากขึ้นทั้งด้านภาษา วัฒนธรรม แฟชั่น อัตลักษณ์วิถีชีวิต ขณะที่ห้องเรียนในปัจจุบันปรากฏลักษณะการเรียนร่วมผู้เรียนซึ่งมีความหลากหลายปะปนกันทางเชื้อชาติ ระดับชั้นทางสังคม รสนิยมทางเพศ ความสามารถ การนับถือศาสนาและวัฒนธรรมโดยที่เขาเหล่านั้นสมควรได้รับสิทธิทางการศึกษาที่มีคุณภาพเพื่อการพัฒนาตนเองด้านความรู้ ทักษะและค่านิยมมุ่งสู่การเป็นสมาชิกในสังคมที่เพียบพร้อมด้วยการเป็นผู้มีสุขภาพกาย ใจที่สมบูรณ์ เช่นนั้นแล้วผู้สอนสุขศึกษาและพลศึกษาจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องตระหนักถึงความหลากหลายเหล่านั้นอันจะนำพาความสำเร็จมาให้กับผู้เรียนตามวิถีของแต่ละคน ตามมูลฐานทางเพศวิถี ครอบครัว ชุมชน สังคม เศรษฐานะ ภาษาและวัฒนธรรม หรืออื่นใดที่ระบุถึงความเป็นเอกลักษณ์บุคคลของผู้เรียน ความท้าทายประการหนึ่งของผู้สอน คือการมีความเชื่อและพันธสัญญาโดยเนื้อแท้ที่มีต่อการให้ความสำคัญกับผู้เรียนทุกคน โดยการมีความรู้ในด้านการจัดการเรียนร่วมทางสุขศึกษาและพลศึกษาที่รวมถึงการแสดงแผนการจัดการเรียนรู้ซึ่งเหมาะกับผู้เรียนที่มีความหลากหลายอันจะเป็นคุณูประการต่อการกำเนิดโครงสร้างทางสังคมสุขสงบยุคใหม่ใน เจเนอเรชั่น อัลฟ่า ที่ผู้คนต่างเคารพในความเป็นวิถีซึ่งกันและกัน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เจ้าของบทความมิได้คัดลอก หรือละเมิดลิขสิทธิ์ของผู้ใด หากเกิดการละเมิดลิขสิทธิ์ ไม่ว่าวิธีใด หรือการฟ้องร้องไม่ว่ากรณีใด ๆ ที่อาจเกิดขึ้นได้ กองบรรณาธิการวารสารศึกษาศาสตร์ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องทั้งสิ้น ให้เป็นสิทธิ์ของเจ้าของบทความที่จะดำเนินการ
เอกสารอ้างอิง
An, J., & Meaney, K. (2015). Inclusion practices in elementary physical education: A social-cognitive perspective. International Journal of Disability, 62. DOI:10.1080/1034912X.2014.998176
Bureau of Academic Affairs and Educational Standards, (2018). Basic Educational Core Curriculum. Bangkok: Ministry of Education.
Davis, K., (2010). Physical educators must address diversity now! Journal of Physical Education, Recreation & Dance, 81(2), 4-5.
Deborah T., & Siedentop, D. (1999). Developing teaching skills in physical education (4th ed.). Mayfield.
DEEWR (Department of Education, Employment and Workplace Relations). (2009). Belonging, Being and Becoming: The Early Years Learning Framework for Australia. Canberra: DEEWR.
Drugas, D. H. (2022). Will their future be? Family Zone. Australia.
Forbes, F. (2007). Towards inclusion: An Australian perspective. Support for Learning, 22(2), 66-71.
Foreman, P. (2008). Inclusion in action (2nd ed.). Melbourne: Cengage Learning.
Hill, J. (2014). Equity and Inclusion in Physical Education and Sport, Second Edition. Adapted physical activity quarterly : APAQ, 31, 297-298. DOI:10.1123/apaq.2014-0180
Institute of Learning Sciences. (2022). The Thailand awareness for next generation. Bangkok: Office of the Prime Minister.
Jacalyn, L., & Mary, L. (2013). Assessment-driven instruction in physical education: A standards-based approach to promoting and documenting learning. United States of America: Human Kinetics.
Jin, J., Yun, J., & Wegis, H. (2013). Changing physical education teacher education curriculum to promote inclusion. Quest, 65, 372–383. DOI: 10.1080/00336297.2013.791869
MCEETYA (Ministerial Council on education, employment, Training and Youth Affairs). (2008). Melbourne Declaration on educational Goals for Young Australians. Retrieved from www.curriculum.edu.au/verve/_resources/National_Declaration_on_the_educational_Goals_for_Young_Australians.pdf
Mccrindle. (2022). Trends of 2022. Australia: New South Wales.
Meet the Mini Millennials: Generation Alpha. (2021). NC State University. Publish Organized.
Office of Knowledge Management and Development. (2020). Thailand in The Future. Bangkok: Office of the Prime Minister.
Saidi, A., Boonhan, S., & Thamathes, J. (2019). Competency of PE Teachers in the 21st Century. e-Journal of Education Studies, Burapha University, 1(4), 14-24.
Savagpun, P. (2020). The physical education curriculum. Phitsanulok: Naresuan University Printing House.
Suktanee, W. (2015). Scenario of physical education curriculum at the higher education level in Thailand toward ASEAN Community (Doctoral dissertation). Bangkok: Chulalongkorn University.
Taba, H. (1962). Curriculum development: Theory and practice. New York: Brace & World.
The Teachers Council of Thailand. (2020). 2021 Annual Report. Bangkok: On-pa.
Tripati, S. (2020). 7 skills for generation alpha children. Bangkok: Asia Book.
Tripp, A., Rizzo, T., & Webbert, L. (2008). Inclusion in physical education: Changing the culture. Journal of Physical Education, Recreation & Dance, 78(2), 1-58. DOI: 10.1080/07303084.2007.10597971
Tyler, R. W. (1971). Basic principle of curriculum and instruction. Chicago: University of Chicago.
Wrench, A., & Garrett, R. (2018). Diversity and inclusion. In K. Petrie and G. Griggs (eds), Routledge Handbook of Primary Physical Education. London: Routledge.
