การวิจัยปฏิบัติการเพื่อศึกษาแนวทางการพัฒนาสมรรถนะการแก้ปัญหาแบบร่วมมือของนักเรียนห้องเรียนพิเศษวิทยาศาสตร์ เรื่อง ปริมาณสารสัมพันธ์ ด้วยรูปแบบการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยเชิงปฏิบัติการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวทางการจัดการเรียนรู้ด้วยรูปแบบ การแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ในการพัฒนาสมรรถนะการแก้ปัญหาแบบร่วมมือ และศึกษาการพัฒนาสมรรถนะการแก้ปัญหาแบบร่วมมือของนักเรียนห้องเรียนพิเศษวิทยาศาสตร์ เรื่อง ปริมาณ สารสัมพันธ์ กลุ่มตัวอย่างจำนวน 35 คน เป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียนที่ประกอบด้วยวงจร PAOR 4 ขั้นตอน ต่อเนื่องกัน 3 วงจร ผู้วิจัยดำเนิน การสอนโดยใช้แผนการจัดการเรียนรู้ จากนั้นเก็บข้อมูลโดยใช้แบบบันทึกหลังการจัดการเรียนรู้ อนุทินของนักเรียน แบบสังเกตสมรรถนะการแก้ปัญหาแบบร่วมมือ และแบบทดสอบสมรรถนะ การแก้ปัญหาแบบร่วมมือ วิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยวิธีการวิเคราะห์เนื้อหา และตรวจสอบข้อมูลแบบสามเส้า ส่วนข้อมูลเชิงปริมาณวิเคราะห์ด้วยสถิติพื้นฐาน คือ ค่าเฉลี่ย และร้อยละ ผลการวิจัย พบว่า หลังการจัดกิจกรรมในแต่ละวงจรปฏิบัติการนั้นนักเรียนเกิดการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมในการแก้ปัญหาร่วมกับสมาชิกด้วยการให้ความร่วมมือกันดีขึ้น ทั้งนี้ยังพบว่า หลังจากจัดการเรียนรู้ครบทุกวงจรปฏิบัติการนักเรียนมีสมรรถนะอยู่ในระดับสูงคิดเป็นร้อยละ 97 และสำหรับรูปแบบการจัดการเรียนรู้ที่ได้รับการพัฒนาประกอบด้วย 6 ขั้นตอน ได้แก่ ขั้นกระตุ้นความสนใจ ขั้นสืบค้นความรู้ ขั้นการเข้าใจปัญหา ขั้นการหาทางเลือกการแก้ปัญหาขั้นการเตรียมการแก้ปัญหา และขั้นการปฏิบัติการแก้ปัญหา นำเสนอ โต้แย้งและปรับปรุงแก้ไข โดยแต่ละขั้นของกิจกรรมเน้นให้นักเรียนได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ร่วมกับสมาชิกใน การแก้ปัญหาให้ประสบความสำเร็จ
Article Details
เจ้าของบทความมิได้คัดลอก หรือละเมิดลิขสิทธิ์ของผู้ใด หากเกิดการละเมิดลิขสิทธิ์ ไม่ว่าวิธีใด หรือการฟ้องร้องไม่ว่ากรณีใด ๆ ที่อาจเกิดขึ้นได้ กองบรรณาธิการวารสารศึกษาศาสตร์ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องทั้งสิ้น ให้เป็นสิทธิ์ของเจ้าของบทความที่จะดำเนินการ
เอกสารอ้างอิง
Boonyang, P., Srisanyong, S., & Singlop, S. (2016). A development of learning active package on ecosystem using cooperative learning with STAD technique for grade 9 students. Journal of education Naresuan University, 18(4), 223-237. [in Thai]
Chantavanich, S. (2016). Qualitative research methodology. Bangkok: Chulalongkorn University Press. [in Thai]
Chomphupart, S. (2011). A development of instructional behavior for the creative problem solving of teachers and students at the science gifted students promotion school using emancipatory action research (Doctor dissertation). Bangkok: Srinakharinwirot University. [in Thai]
Chompupong, V. (2013). Effects of cooperative learning package by using jigsaw technic on thailand geography lesson of Matthayomsuksa 1 students, Tessaban 4 School (Chowwanapreechautit). Journal of Veridian E-Journal, 6(2), 597-611. [in Thai]
Crane, P., & Richardson, L. (2000). Reconnect action research kit. Canberra: Department of Family and Community Services.
Chuatong, P. (2013). Using problem-based learning approach to promote grade 11 students’ problem solving ability in topic of solid liquid gas (Master thesis). Phitsanulok: Naresuan University. [in Thai]
Faikumta, C. (2016). Classroom action research in science classroom. Bangkok: Institute of academic development (IAD). [in Thai]
Khammani, T. (2012). Technical for teaching: Knowledge for professional learning process. Bangkok: Darnsuthakan Press. [in Thai]
Kijkuakul, S. (2014). Science learning management and direction for 21st century teachers. Phetchabun: Julladis Publisher. [in Thai]
Klainin, S. (2012). Thai science education: Development and recession. Samut Prakan: Advance printing survice. [in Thai]
OECD. (2007). PISA 2006: Science competencies for tomorrow’s world. Paris: OECD.
OECD. (2013). PISA 2015 draft collaborative problem solving framework. Paris: OECD.
Office of the Education Council. (2009). Educational proposals reform in the second decade (2nd ed.). Bangkok: Prikwarn Graphic. [in Thai]
Office of the National Economics and Social Development Board. (2016). The twelve National Economic and Social Development Plan (2017-2021). Bangkok: Office of the National Economics and Social Development Board. [in Thai]
Partnership for 21st Century Skills. (2011). Framework for 21st Century learning. Retrieved from https://www.p21.org/storage/documents/docs/P21_Framework_Definitions_New_Logo_2015.pdf
Panich, V. (2013). Method for building the learning of students in 21st century. Bangkok: Saritwong Foundation. [in Thai]
Rosen, Y., & Foltz, P. W. (2014). Assessing collaborative problem solving through automated technologies. Research and Practice in Technology Enhanced Learning, 9(3), 389-410.
Sintuvong, K. (1994). Basic of educational psychology for teaching in science. Nonthaburi: Sukhothai Thammathirat University. [in Thai]
The Institute for The Promotion of Teaching Science and Technology. (2012). Curriculum structure of universal standard enrichment science classroom in high school on model of the institute for the promotion of teaching science and technology. Bangkok: The Institute for The Promotion of Teaching Science and Technology. [in Thai]
Thongraya, K. (2014). The organizing learning activities in collaborative instructional model by student teams achievement divisions cooperation in groups to promote the computer learning achievement of students in grade 6 (Master thesis). Bangkok: Rajamangala University of Technology Thanyaburi. [in Thai]
Treffinger, et al. (2010). Creative Problem Solving (CPS Version 6.1™) a contemporary framework for managing change. Retrieved from www.cpsb.com/resources/downloads/public/CPSVersion61B.pdf
