Impact of Online Social Media Usage Behavior on Perceptions of Thai Polysemous Words among Chinese Students Studying Thai Language in Guangxi Zhuang Autonomous Region, China
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research uses a mixed-method approach to investigate the effect of online social media usage on Chinese students’ perception of Thai polysemous words in the Greater China region, particularly Guangzhou. Data from 108 third- and fourth-year undergraduate Chinese students were collected through questionnaires and analyzed using mean, standard deviation, and one-way ANOVA. Findings indicated that TikTok is the most popular social media platform among these students, with Google’s website being the primary platform used. Students predominantly use Thai dramas to learn and develop Thai language skills, typically spending 1 to 2 hours on these platforms. However, the majority of students do not frequently use Thai platforms or online media, and the media’s potential to teach Chinese learners about polysemous Thai words is underutilized. There are no significant ethnic differences in the frequency of using Thai platforms and online media, but the academic year significantly affected the frequency of watching online social media (<0.05). Chinese students primarily “consume” rather than actively “use” online social media to learn Thai. Their opinions on how online social media usage affected their perception of Thai polysemous words are moderately positive, with most agreeing that regular use helps them become more familiar with these words and provided examples of their varied meanings.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลที่ตีพิมพ์ลงในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบโดยตรงของผู้เขียนซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อต้องอ้างอิงวาสาร
References
จรัสศรี จิรภาส. (2562). “ศึกษาไทย” และ “ไทยศึกษา” ในประเทศจีน. วารสารภาษาและวัฒนธรรม, 38(2), 94-118.
เฉิน ซงหลิง และ เพ็ญพิสุทธิ์ สีกาแก้ว. (2022). ยุทธศาสตร์ BRI กันนโยบายการพัฒนาบุคลากรผู้เชี่ยวชาญด้านภาษาไทยในประเทศจีน. Dhurakij Pundit University (DPU). https://www.dpu.ac.th/dpurdi/analysis/32.
ทรรศนีย์ คีรีศรี และ สมิหลา คีรีศรี. (2562). รายงานการวิจัยพฤติกรรมการใช้สื่อสังคมออนไลน์ในการพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษของนักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัยสงขลา. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย. https://www.repository.rmutsv.ac.th/bitstream/handle/123456789/3383/FullText.pdf?sequence=1&isAllowed=y
บุปผา เมฆศรีทองคำ และ ขจรจิต บุนนาค. (2556). รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง พฤติกรรมการบริโภคข่าวของคนต่างวัยในสังคมไทย. สภาการหนังสือพิมพ์แห่งชาติ สถาบันอิศรา และสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.). https://www.presscouncil.or.th/wp-content/uploads/2014/06/vijaibufpha1.pdf
รุ่งทิพย์ รัตนภานุศร และคณะ. (2549). การมีหลายความหมายของคำกริยา เห็น ในภาษาไทย. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 4(1), 136-157.
รุ่งฤดี แผลงศร. (2554). การกำหนดคำศัพท์พื้นฐานภาษาไทยสำหรับผู้เรียนชาวต่างประเทศระดับต้น. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 2(2), 165-188.
โรสลีน่า สุมาลี. (2562). การใช้สื่อสังคมออนไลน์ของนักเรียนที่มีความสามารถด้านการพูดภาษาอังกฤษระดับสูงและปัจจัยที่ส่งเสริมความสามารถด้านการพูด. [วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
วศิน สุขสมบูรณ์วงศ์. (2563). การศึกษาความเข้าใจคำอุปลักษณ์รสชาติของอาหารในภาษาจีนของนักศึกษาสาขาวิชาภาษาจีน มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม. วารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 11(1), 61-73.
โสมรวี สมเพชร. (2563). การขยายความหมายของคําว่า “กัด” ในภาษาไทย: การศึกษาตามแนวอรรถศาสตร์ปริชาน. วารสารภาษาและวรรณคดีไทย, 37(2), 1-36.
อัมพร จิรัฐติกร และคณะ. (2562). รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ โครงการการบริโภคละครโทรทัศน์ไทยผ่านเว็บไซด์ในกลุ่มประเทศอาเซียนและจีน: กรณีศึกษาประเทศเวียดนาม ฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย และจีน. สํานักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม (สกว.). https://digital.library.tu.ac.th/tu_dc/frontend/Info/item/dc:165645#
Chen, F. (2011). The research on the spreading of Thai drama in China. [Unpublished master’s thesis]. Chongqing University.
Chen, Y. (2562). สภาพการเรียนภาษาไทยของนักศึกษาชาวจีน สาขาวิชาภาษาไทย ระดับปริญญาตรีในมหาวิทยาลัย ณ มณฑลยูนนาน สาธารณรัฐประชาชนจีน. [วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ]. DSpace at Srinakharinwirot University. http://ir-ithesis.swu.ac.th/dspace/bitstream/123456789/465/1/gs581110011.pdf
Jirattikorn, A. (2023). Carnivalesque communities: Thai TV dramas and the Chinese censorship. INTER-ASIA CULTURAL STUDIES, 24(5), 776-792.
Sikakaew, P., Thamsatitsuk, K., Mo, L. F., Huang, X. C., & Chen, X. L. (2022). The tendency analysis
of Thai language research in China during 2013-2020: A study on CNKI database. In DPU International Conference on Business, Innovation and Social Sciences 2022 (pp. 166-175). DOI Foundation. https://doi.org/10.29754/caicictbs.202205.0017.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. Harper and Row Publications.