Tale in Isan Classic Song
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This article aimed to study tale in Isan Classic Song in aspect of nature and complex objectives of the song by collecting 300 popular Isan classic songs. Theresearch finding indicated that tale consisted of four aspects 1. physical essenceof tale, communicating through songs express the community, or the same ethnic,even far away because of the necessities. The song was also included to love, unity.2. Cultural frontline essence of tale. The artist used to access stories on demandto convey emotions, nostalgia and memories in the past and ability to adapt to the
new society. 3. Symbolic essence of tale indicated the truth through connection of emotion and thought 4. mental essence of tale. In the aspect of complex objectives of the song, including...
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลที่ตีพิมพ์ลงในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบโดยตรงของผู้เขียนซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อต้องอ้างอิงวาสาร
References
กาญจนา แก้วเทพ. (2553). แนวพินิจใหม่ในสื่อสารการศึกษา. กรุงเทพฯ: มติชน.
จารุวรรณ ธรรมวัตร. (2560). วาทกรรมเรื่องเล่าสงครามกู้ชาติลาว. มหาสารคาม: โครงการตำราคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
นิพินธุ์ สุวรรณรงค์. (2553). การพัฒนารูปแบบการประพันธุ์เพลงลูกทุ่งอีสานเพื่อเพิ่มมูลค่าทางเศรษฐกิจ.วิทยานิพ นธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
เบเนดิกท์ แอนเดอร์สัน. (2558). ศึกษารัฐไทยย้อนสภาวะไทยศึกษาว่าด้วยการเมืองไทยสมัยใหม่. นนทบุรี: ฟ้าเดียวกัน.
ปฐม หงส์สุวรรณ. (2557). ดงภูดิน: เรื่องเล่าศักดิ์สิทธิ์กับปฏิบัติการสร้างความหมายว่าด้วยสิทธิชุมชน. วารสารสังคมลุ่มน้ำโขง, 10(3), 167-192.
ศิราพร ณ ถลาง. (2558). เรื่องเล่าพื้นบ้านไทยในโลกที่เปลี่ยนแปลง. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน).
สรณัฐ ไตลังคะ. (2559). 3 กูรูเสวนา จับจ้องมองโลก: ก้าวใหม่ๆ ของวรรณกรรม. สกุลไทยรายสัปดาห์, 62(3204), 52-60.
สิริชญา คอนกรีต. (2556). เพลงลูกทุ่งอีสาน: อัตลักษณ์และการเมืองเชิงวัฒนธรรมของคนอีสานพลัดถิ่น.วิทยา นิพนธ์อักษรศาสตร์ดุษฎีบัณฑิตบัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยศิลปากร.
สิริวรรณ วงษ์ทัต. (2548). คติความเชื่อของคนอีสาน. รวมเล่มบทความรายการ “มนุษย์กับสังคม”. (เล่มที่ 6, หน้า 66-69). ชลบุรี: สำนักบริการวิชาการ มหาวิทยาลัยบูรพา.
อิราวดี ไตลังคะ. (2543). ศาสตร์และศิลป์แห่งการเล่าเรื่อง. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์.
เอกลักษณ์ เกษมผลกูล. (2558). เรื่องเล่าพื้นบ้านกับการสร้างมูลค่าเพิ่มให้ผลิตภัณฑ์ท้องถิ่น (OTOP) ในบริบทเศรษฐกิจสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน).