การวิเคราะห์ข้อผิดพลาดในการเขียนเรียงความภาษาไทยของนักศึกษา ชั้นปีที่ 1 สาขาภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสากล คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลตะวันออก
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาข้อผิดพลาดและสาเหตุของข้อผิดพลาดด้านการใช้ภาษา เนื้อหา รูปแบบ ในการเขียนเรียงความของนักศึกษาสาขาภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสากล มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลตะวันออก เก็บข้อมูลจากเรียงความของนักศึกษาจำนวน 56 ฉบับและข้อมูลจากการตอบแบบสอบถามของนักศึกษา ผลการศึกษาพบข้อผิดพลาด 3 ด้าน ได้แก่ ข้อผิดพลาดด้านการใช้ภาษา พบ 5 ลักษณะ คือ การสะกดคำ การใช้คำ การแต่งประโยค การใช้โวหาร และการเขียนย่อหน้า ข้อผิดพลาดด้านเนื้อหา พบ 5 ลักษณะ คือ เนื้อหาที่ไม่เหมาะกับชื่อเรื่อง เนื้อหาที่ไม่ชัดเจน เนื้อหาที่ขาดการลำดับความ เนื้อหาที่ขาดการเชื่อมโยง และเนื้อหาที่มีส่วนขยายบกพร่อง ข้อผิดพลาดด้านรูปแบบ พบ 2 ลักษณะ คือ รูปแบบที่มีองค์ประกอบบกพร่องและรูปแบบที่มีส่วนบกพร่อง สาเหตุของข้อผิดพลาดพบ 3 ลักษณะ ได้แก่ สาเหตุด้านการใช้ภาษา พบ 10 ข้อ เช่น ความเร่งรีบ การออกเสียงผิด การมีคลังคำน้อย การใช้แนวเทียบผิด การขาดความรู้ในใช้ภาษา การขาดทักษะการเขียน ฯลฯ สาเหตุด้านเนื้อหา พบ 7 ข้อ เช่น ความไม่เข้าใจในเรื่องที่เขียน การไม่จำกัดขอบเขตของเรื่อง การขาดการจัดลำดับความคิด การไม่เชื่อมโยงความ การขยายความไม่กระจ่างชัด ฯลฯ สาเหตุด้านรูปแบบ พบ 3 ข้อ คือ การขาดการศึกษารูปแบบที่ถูกต้อง การขาดความชำนาญในการเขียนเรียงความ และการไม่เห็นความสำคัญของรูปแบบ
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลที่ตีพิมพ์ลงในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบโดยตรงของผู้เขียนซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารมนุษย์กับสังคมก่อน
เอกสารอ้างอิง
ไขสิริ ปราโมช ณ อยุธยา. (2519). การศึกษาวิเคราะห์ลักษณะข้อผิดพลาดในการเขียนภาษาไทยของนิสิตคณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย ในปีการศึกษา 2515 และ 2516. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.
ชัชวาล ศรีทอง. (2558). ข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์ภาษาสเปนในอนุกรมวิธานกลยุทธ์พื้นผิว: กรณีศึกษาวิชาการเขียนภาษาสเปนของนักศึกษาไทยระดับมหาวิทยาลัย. วารสารมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 32(1), 103-130.
ณัฐวดี สุดเสนาะ. (2550). ความผิดพลาดและการใช้กลวิธีในงานเขียนของผู้เรียน. ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ทัศนีย์ ทานตวณิช. (2557). ข้อผิดพลาดในการเขียนเชิงวิชาการของนิสิตวิชาเอกภาษาไทยมหาวิทยาลัยบูรพา. ชลบุรี: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.
เปลื้อง ณ นคร. (2497). ตำราเรียงความชั้นสูง. (พิมพ์ครั้งที่ 4). พระนคร: ไทยวัฒนาพานิช.
พะยอม ทนมี. (2541). การศึกษาลักษณะข้อผิดพลาดในการเขียนภาษาไทยของนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง ปีที่ 1 ในวิทยาลัยเทคนิคนราธิวาส ปีการศึกษา 2539. (ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). สงขลา: มหาวิทยาลัยทักษิณ.
สุธิวงศ์ พงศ์ไพบูลย์. (2540). หลักภาษาไทย. (พิมพ์ครั้งที่ 13). กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
Corder, S. P. (1974). Error Analysis. Oxford: Oxford University Press.
Dulay, H. C., Burt, M. K. & Krashen, S. D. (1982). Language two. Oxford: Oxford University Press.
Klassen, J. (1991). Using student errors for teaching. Retrieved from September 25, 2020, from http://www.ccsenet.org/journal /index.php/ies/article/viewFile/6775/5314.
Rod Ellis. (1994). The Study of Second Language Acquisition. Oxford University press.
