สถานการณ์สุขภาพผู้สูงอายุและแนวทางการส่งเสริมสุขภาพของชมรมผู้สูงอายุ: ชมรมผู้สูงอายุในสังกัดสมาคมสภาผู้สูงอายุแห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์ สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี สถาบันแห่งชาติเพื่อการพัฒนาเด็กและครอบครัว มหาวิทยาลัยมหิดล
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเชิงสำรวจนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสถานการณ์สุขภาพในผู้สูงอายุและวิเคราะห์แนวทางการส่งเสริมสุขภาพของชมรมผู้สูงอายุสังกัดสมาคมสภาผู้สูงอายุแห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนีจำนวน 20 ชมรม ผลการวิจัยพบว่า ผู้สูงอายุจำนวน 643 ราย เป็นเพศชาย 166 คน (ร้อยละ 25.8) และเพศหญิง 477 คน (ร้อยละ 74.2) มีจำนวนผู้สูงอายุเพศหญิงสูงกว่าเพศชาย 3 เท่า โดยส่วนใหญ่ผู้สูงอายุประกอบอาชีพเกษตรกรรมหรือรับจ้างทำงานบ้านรวมกันร้อยละ 52.6 สิ่งที่น่าสนใจคือ ผู้สูงอายุมีความสามารถในการดำเนินชีวิตประจำวันปกติร้อยละ 98.9 และมีสุขภาพจิตดีปกติร้อยละ 94.8 การวิจัยพบว่าปัจจัยเงื่อนไขที่ส่งผลให้ชมรมผู้สูงอายุประสบผลสำเร็จในการดำเนินงานส่งเสริมสุขภาพคือ การดำเนินงานผ่านชมรมผู้สูงอายุ โรงเรียนผู้สูงอายุ และศูนย์พัฒนาคุณภาพชีวิตและส่งเสริมอาชีพผู้สูงอายุ ตลอดจนการมีภาคีเครือข่ายร่วมดำเนินการจะมีส่วนสำคัญต่อการบรรลุผลการทำงานส่งเสริมสุขภาพของชมรมผู้สูงอายุ
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลที่ตีพิมพ์ลงในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบโดยตรงของผู้เขียนซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารมนุษย์กับสังคมก่อน
เอกสารอ้างอิง
กรมกิจการผู้สูงอายุ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2562). มาตรการขับเคลื่อนระเบียบวาระแห่งชาติ เรื่อง สังคมสูงอายุ (ฉบับปรับปรุง). พิมพ์ครั้งที่ 2. บริษัทอมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน).
กรมอนามัย. (2563). ผลการดำเนินงานกลุ่มวัยผู้สูงอายุ. รายงานประจำปี กรมอนามัย 2562. (เล่มที่ 1, หน้า 1-121). พิมพ์ครั้งที่ 1. กลุ่มประเมินผลและนิเทศติดตาม กองแผนงาน กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข.
กลุ่มงานพัฒนายุทธศาสตร์สาธารณสุข กระทรวงสาธารณสุข. (2564). ร้อยละของผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงได้รับการดูแลตาม care plan. [ออนไลน์]. ได้จาก http://healthkpi.moph.go.th/kpi2/kpi/index/?id=1392 [สืบค้นเมื่อ วันที่ 14 ตุลาคม 2564].
เดชา สังขวรรณ, วรรณลักษณ์ เมียนเกิด, รุ่งนภา เทพภาพ. (2562). กลไกการขับเคลื่อนชมรมผู้สูงอายุในการ
ส่งเสริมสถานภาพและบทบาทของผู้สูงอายุ. รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์. [ออนไลน์]. ได้จาก
https://www.thaitgri.org [สืบค้นเมื่อ วันที่ 24 กุมภาพันธ์ 2563].
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2558). การสูงวัยของประชากรไทย. สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ.2557. (หน้า 1-129). พิมพ์ครั้งที่ 1. บริษัทอมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน).
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2559). การสูงวัยของประชากรไทย. สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ.2558. (หน้า 1-132). พิมพ์ครั้งที่ 1. บริษัทอมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน).
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2560). การสูงวัยของประชากรไทย. สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ.2559. (หน้า 1-138). พิมพ์ครั้งที่ 1. บริษัท พริ้นเทอรี่ จำกัด.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2561). การสูงวัยของประชากรไทย. สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ.2560. (หน้า 1-120). พิมพ์ครั้งที่ 1. บริษัท โรงพิมพ์เดือนตุลา จำกัด.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2562). การสูงวัยของประชากรไทย. สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ.2561. (หน้า 1-130). พิมพ์ครั้งที่ 1. บริษัท พริ้นเทอรี่ จำกัด.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2563). การสูงวัยของประชากรไทย. สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ.2562. (หน้า 1-128). พิมพ์ครั้งที่ 1. บริษัท พริ้นเทอรี่ จำกัด.
ปาจรีย์ ผลประเสริฐ, วรางคณา จันทร์คง. (2561) บริหารจัดการชมรมผู้สูงอายุอย่างไรให้สำเร็จ? วารสาร
ชุมชนวิจัย, 12(2), 26-36
ปราโมทย์ ประสาทกุล. (2563). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2562. บริษัท พริ้นเทอรี่ จำกัด.
รศรินทร์ เกรย์.(2556). ความสุข. การดูแลผู้สูงอายุ:ความสุขและความเครียด (เล่มที่ 1, หน้า 1-178). พิมพ์ครั้งที่ 1. นครปฐม: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.
สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ. (2559). คู่มือการบริหารกองทุนหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ เล่ม 3 การบริหารจัดการผู้ป่วยไตวายเรื้อรัง. พิมพ์ครั้งที่ 1. บริษัท ธนาเพรส จำกัด.
สำนักส่งเสริมสุขภาพ. (2553). วางแผนชีวิตเพื่อพิชิตวัยชรา. การดูแลสุขภาพผู้สูงอายุระยะยาว. (เล่มที่ 1, หน้า 1-102). พิมพ์ครั้งที่ 1. กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข.
ศศิพัฒน์ ยอดเพชร, เล็ก สมบัติ, ณัฏฐพัชร สโรบล, ธนิกานต์ ศักดาพร. (2555). ลักษณะการดำเนินงานและ
กิจกรรมของชมรมผู้สูงอายุ. รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์. [ออนไลน์]. ได้จาก
https://thaitgri.org/?p=37424 [สืบค้นเมื่อ วันที่ 14 ตุลาคม 2564].
Orem, D. (1985). A concept of self-care for the rehabilitation client. [online]. Available from:
https://journals.lww.com/rehabnursingjournal/Citation/1985/05000/A_CONCEPT_OF_S ELF_CARE_FOR_THE_REHABILITATION.11.aspx [accessed 14 October 2021].
Pender, N. J, Murdaugh. C. L, Parsons, M. A. (1941). Health Promotion in Nursing Practice.
[online]. Available from:
https://www.pearsonhighered.com/assets/preface/0/1/3/4/0134754085.pdf
[accessed 14 October 2021].
World Health Organization. (2002). Active aging: a policy framework. 20 Avenue Appia, CH
Geneva 27, Switzerland.