เนื้อหาและรูปแบบหนังสือเรียนรายวิชาภาษาไทย ระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูงหลักสูตรปีพุทธศักราช 2557 และ หลักสูตรปีพุทธศักราช 2563
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะเด่นของเนื้อหา และรูปแบบหนังสือเรียนรายวิชาภาษาไทย ระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูงหลักสูตรปีพุทธศักราช 2557 และหลักสูตรปีพุทธศักราช 2563 โดยใช้แนวคิดเรื่องแนวคิดเกี่ยวกับสื่อการเรียนรู้ และแนวคิดเกี่ยวกับส่วนประกอบของหนังสือเรียน
ผลการศึกษาพบว่า ลักษณะเด่นของเนื้อหาในหนังสือเรียนรายวิชาภาษาไทย ระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง หลักสูตร ปีพุทธศักราช 2557 และหลักสูตร ปีพุทธศักราช 2563 ได้แก่ 1. เนื้อหาที่มีความสอดคล้องกับคำอธิบายรายวิชา เช่นการใช้ภาษาไทยในการสื่อสารการวิเคราะห์ การสังเคราะห์และการประเมินค่าสารส่วนเนื้อหาเพิ่มเติมที่ไม่ปรากฏในคำอธิบายรายวิชา เช่น การเขียนประชาสัมพันธ์ในงานอาชีพ การเขียนและสำนวนภาษา เช่น การเปรียบเทียบคำและความหมาย 2. ลักษณะเด่นของรูปแบบหนังสือเรียนรายวิชาภาษาไทย ระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง หลักสูตรปีพุทธศักราช 2557 และหลักสูตรปีพุทธศักราช 2563 ได้แก่ รูปเล่มหนังสือเรียนรายวิชาภาษาไทย เช่น ภาพหน้าปกที่สัมพันธ์กับการสื่อสารและวัฒนธรรมไทย เครื่องช่วยประกอบเนื้อหา เช่น ภาพประกอบเนื้อหา ภาพแผนภูมิ และกิจกรรมเสนอแนะและแบบฝึกหัดของหนังสือเรียน เช่น การกำหนดกิจกรรมงานกลุ่ม เป็นต้น
ลักษณะเด่นของหนังสือเรียนแต่ละประเภทจะช่วยให้ครูคัดสรรหนังสือที่มีองค์ประกอบครบถ้วนเป็นสื่อการสอนให้กับนักเรียนนักศึกษาต่อไปอย่างมีคุณภาพ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลที่ตีพิมพ์ลงในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบโดยตรงของผู้เขียนซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารมนุษย์กับสังคมก่อน
เอกสารอ้างอิง
กมลมาลย์ คำแสน. (2557). การวิเคราะห์หนังสือเรียนภาษาไทย. เอกสารประกอบการสอนรายวิชา. สาขาวิชาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี. (ไม่ได้ตีพิมพ์).
กรธนา โพธิ์เต็ง และฐิติพร สังขรัตน์. (2563). ทักษะภาษาไทยเชิงวิชาชีพ. กรุงเทพฯ: เอมพันธ์.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2545). คู่มือพัฒนาสื่อการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: คุรุสภา.
คนึงนิจ จานโอ และมณี จานโอ. (2559). ภาษาไทยเพื่อสื่อสารในงานอาชีพ. กรุงเทพฯ: ศูนย์ส่งเสริมอาชีวะ.
จินตนา ใบกาซูยี. (2542). การเขียนสื่อการเรียนการสอน. กรุงเทพฯ: ต้นอ้อ แกรมมี่.
ดวงนภา มกรานุรักษ์. (2554). อนาคตภาพการอาชีวศึกษาไทยในทศวรรษหน้า (พ.ศ.2554 – 2564). วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารสถานศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ทิพย์ภัทรียา ฉัตรสุวรรณ. (2559). ภาษาไทยเพื่อสื่อสารในงานอาชีพ. กรุงเทพฯ: ศูนย์ส่งเสริมอาชีวะ.
นภาลัย สุวรรณธาดา และคณะ. (2548). การเขียนผลงานทางวิชาการและบทความ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
บันลือ พฤกษะวัน (2533). เทคนิคและประสบการณ์การเขียนตำราวิชาการ. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
พรรณอร ทองช่วง. (2558). ภาษาไทยเพื่อสื่อสารในงานอาชีพ. นนทบุรี: เมืองไทย.
พรรณอร ทองช่วง. (2563). ทักษะภาษาไทยเชิงวิชาชีพ. นนทบุรี: เมืองไทย.
ราตรี โพธิ์เต็ง. (2558). ภาษาไทยเพื่อสื่อสารในงานอาชีพ. กรุงเทพฯ: เอมพันธ์.
เรืองอุไร อินทรประเสริฐ และคณะ. (2560). ภาษาไทยเพื่อสื่อสารในงานอาชีพ. กรุงเทพฯ: ศูนย์ส่งเสริมวิชาการ.
ลัคนา เอื้อถาวรพิพัฒน์.(2559). ภาษาไทยเพื่อสื่อสารในงานอาชีพ. นนทบุรี: เมืองไทย.
ลัลนา เสาวภา. (2563). ทักษะภาษาไทยเชิงวิชาชีพ. กรุงเทพฯ: ศูนย์ส่งเสริมวิชาการ.
ลือชัย แก้วสุข. (2554). การพัฒนากลยุทธ์การบริหารสถานศึกษาอาชีวศึกษาเพื่อตอบสนองความต้องการกำลังคนของสถานประกอบการ. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาบริหารการศึกษาจุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.
ศุภวรรณ มองเพชร. (2558). ภาษาไทยเพื่อสื่อสารในงานอาชีพ. กรุงเทพฯ: ศูนย์ส่งเสริมอาชีวะ.
ศุภวรรณ มองเพชร. (2563). ทักษะภาษาไทยเชิงวิชาชีพ. กรุงเทพฯ: ศูนย์ส่งเสริมอาชีวะ.
สมเชาว์ เนตรประเสริฐ และคณะ. (2544). ระบบสื่อการสอน. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมพงษ์ บุญหนุน. (2540). สภาพการจัดการเรียนการสอนภาษาไทยระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ วิทยาลัยชุมชนในวิทยาลัยพลศึกษาเขตภาคเหนือ. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนภาษาไทย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สาณุรักษ์ ฟ่องวาริน. (2552). การวิเคราะห์ผลของการเลือกหนังสือเรียนที่มีต่อการจัดการเรียนรู้ของครูโดยใช้วิธีวิจัยแบบผสม. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. (2557). หลักสูตรประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง พุทธศักราช 2557. [ออนไลน์]. ได้จาก: http://bsq2.vec.go.th/course/. [สืบค้นเมื่อ 30 มิถุนายน 2563].
สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. (2563). หลักสูตรประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง พุทธศักราช 2563. กรุงเทพฯ: ม.ป.ท.
สุรีพร พูลประเสริฐ. (2563). ทักษะภาษาไทยเชิงวิชาชีพ. กรุงเทพฯ: ศูนย์ส่งเสริมวิชาการ.
อนุรักษ์ วงศ์แก้ว. (2552). การวิเคราะห์พฤติกรรมของครูในการใช้หนังสือเรียน และผลที่เกิดขึ้นกับพฤติกรรมผู้เรียน: การวิจัยแบบผสม. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิตสาขาวิจัยการศึกษา ภาควิชาวิจัยและจิตวิทยาการศึกษาจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อมรรัตน์ ฉายศรี. (2561). ภาษาไทยเพื่อสื่อสารในงานอาชีพ. พิมพ์ครั้งที่ 2. นนทบุรี: เมืองไทย.
อมรรัตน์ ฉายศรี. (2563). ทักษะภาษาไทยเชิงวิชาชีพ. นนทบุรี: เมืองไทย.
อมรรัตน์ หรัดดี. (2552). การพัฒนาหนังสืออ่านเพิ่มเติมสาระการเรียนรู้ภาษาไทย เรื่องวังนารายณ์ราชนิเวศน์. [ออนไลน์]. ได้จาก: http://thesis.swu.ac.th/swuthesis/Sec_Ed/Amornrat_R.pd. [สืบค้นเมื่อ 9 มิถุนายน2563].
อลงกรณ์ อิทธิผล. (2558). ภาษาไทยเพื่อสื่อสารในงานอาชีพ. กรุงเทพฯ: จิตรวัฒน์.
