การถอดเสียงพยัญชนะภาษาเวียดนามเป็นภาษาไทยโดยใช้หลักการเปรียบต่างทางภาษา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเสนอแนวทางการถอดเสียงพยัญชนะภาษาเวียดนามเป็นภาษาไทย จากการศึกษา พบว่า ภาษาเวียดนามและภาษาไทยมีหน่วยเสียงพยัญชนะต้นที่เหมือนกัน 17 หน่วยเสียง มีหน่วยเสียงที่ไม่พบในภาษาไทย 8 หน่วยเสียง ดังนั้นเพื่อที่จะเลือกใช้รูปอักษรพยัญชนะต้นภาษาไทยในการถอดเสียงภาษาเวียดนามได้อย่างถูกต้อง การถอดเสียงพยัญชนะต้นภาษาเวียดนามเป็นภาษาไทยจะต้องให้ความสำคัญในเรื่องไตรยางศ์ นอกจากนี้ หน่วยเสียงพยัญชนะควบในภาษาเวียดนามมีความแตกต่างจากภาษาไทย คือ สามารถปรากฏร่วมกับหน่วยเสียงพยัญชนะต้นที่ไม่สามารถเกิดขึ้นได้ในภาษาไทย การถอดเสียงเป็นภาษาไทยจึงจำเป็นต้องใช้อักขรวิธีที่ไม่ปกติ ประการสุดท้าย พยัญชนะภาษาเวียดนามบางตัวสามารถปรากฏด้วยรูปเดียวกันทั้งพยัญชนะต้นและพยัญชนะท้ายแต่มีหน่วยเสียงต่างกัน หากถอดเสียงโดยยึดรูปและเสียงที่ปรากฏตามพยัญชนะต้นจะทำให้เกิดความผิดพลาดในการถอดเสียงพยัญชนะท้าย
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลที่ตีพิมพ์ลงในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบโดยตรงของผู้เขียนซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารมนุษย์กับสังคมก่อน
เอกสารอ้างอิง
อภิลักษณ์ ธรรมทวีธิกุล. (2547). สัทวิทยา: การวิเคราะห์ระบบเสียงในภาษา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์ ภาควิชาภาษาศาสตร์.
ปราณี กุลละวณิชย์. (2545). กลไกที่ทำให้ภาษาเปลี่ยนแปลง. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
วิโรจน์ อรุณมานะกุล. (2550). อักขระวิธีไทยและการถอดเสียงภาษาไทยและภาษาอังกฤษ. กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิขาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2555). หลักเกณฑ์การถอดเสียงภาษาเวียดนามเป็นภาษาไทย. ราชบัณฑิตยสถาน.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2542). หลักเกณฑ์การถอดอักษรไทยเป็นอักษรโรมันแบบถ่ายเสียง. ราชบัณฑิตยสถาน.
วิไล ศิลปะอาชาและฌองส์ ฮวัน ซึง. (2536). การวิเคราะห์เปรียบเทียบระบบโครงสร้างภาษาไทยและภาษาเกาหลี. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี.
กาญจนา นาคสกุล. (2524). ระบบเสียงภาษาไทย. โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จินดา เฮงสมบูรณ์. (2542). ภาษาศาสตร์เบื้องต้น. สุรีวิยาสาส์น. กรุงเทพ.
อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2550). ภาษาศาสตร์สังคม. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อภิลักษณ์ ธรรมทวีธิกุล. (2547). สัทวิทยา: การวิเคราะห์ระบบเสียงในภาษา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์ ภาควิชาภาษาศาสตร์.
Goscha, C. E. (1999). Thailand and the Southeast Asian networks of the Vietnamese revolution, 1885-1954. Curzon Press.
Đoàn Thiện Thuật. (2003). Ngữ âm học tiếng Việt. NXB Đại Học Quốc Gia Hà Nội. Hà Nội.
Đoàn Thiện Thuật. (2012). Ngữ âm tiếng Việt. NXB Đại Học Quốc Gia Hà Nội. Hà Nội.
Nguyễn Văn Phúc. (2006). Ngữ âm tiếng Việt thực hành - Giáo trình cho sinh viên cử nhân nước ngoài. NXB Đại Học Quốc Gia. Hà Nội.
Nguyễn Văn Huệ. (2010). Giáo Trình Tiếng Việt Cho Người Nước Ngoài tập 1. NXB Đại Học Quốc Gia.
