การปรับปรุงแก้ไขกฎหมายเพื่อพัฒนาระบบโลจิสติกส์และ การขนส่งต่อเนื่องของประเทศไทย เพื่อรองรับเข้าสู่ประชาคม เศรษฐกิจอาเซียน
Main Article Content
บทคัดย่อ
อาเซียนได้จัดทำแผนงานในเชิงบูรณาการ เพื่อเร่งรัดการจัดตั้งประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนซึ่งเรียกว่า แผนดำเนินงานการจัดตั้งประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC Blueprint)หนึ่งในเรื่องที่สำคัญคือเรื่องกฎหมายทางด้านขนส่งและโลจิสติกส์ได้ถูกวางหลักการไว้ตามแผนยุทธศาสตร์ที่ 4 เรื่องการปรับโครงสร้างเศรษฐกิจสู่การเติบโตอย่างมีคุณภาพและยั่งยืนมุ่งพัฒนาระบบโครงสร้างพื้นฐานและโลจิสติกส์ด้วยการผลักดันการพัฒนาการขนส่งต่อเนื่องหลายรูปแบบเช่นพัฒนาปรับเปลี่ยนรูปแบบการขนส่งไปสู่การขนส่งในรูปแบบอื่นๆ ที่มีต้นทุนการขนส่งต่อหน่วยต่ำและมีการใช้พลังงานที่มีประสิทธิภาพ ตลอดจนการปรับปรุงประสิทธิภาพการบริหารจัดการโลจิสติกส์โดยเน้นผลิตบุคลากรด้านโลจิสติกส์ที่มีความเป็นมืออาชีพพัฒนาระบบและบริหารเครือข่ายธุรกิจขนส่งและโลจิสติกส์ตลอดทั้งห่วงโซ่อุปทานและปรับปรุงกฎหมายและระเบียบที่เกี่ยวข้อง รวมทั้งสนับสนุนการวิจัยพัฒนานวัตกรรมเพื่อการพัฒนาโลจิสติกส์ และประการสุดท้ายคือเรื่องการพัฒนาระบบขนส่งทางรถไฟโดยบูรณะปรับปรุงทางรถไฟ ก่อสร้างทางคู่ในเส้นทางรถไฟสายหลักและพัฒนาเส้นทางรถไฟความเร็วสูงเชื่อมโยงสู่เมืองต่างๆ ในภูมิภาคและกลุ่มประเทศอาเซียน ตลอดจนปรับโครงสร้างการรถไฟแห่งประเทศไทย ซึ่งแนวนโยบายการพัฒนาระบบขนส่งทางรางได้ถูกกำหนดไว้ 2ประเภท คือ ระบบขนส่งทางรถไฟซึ่งจะพัฒนาเป็นระบบรางคู่ (Double track) เป็นสำคัญและรถไฟความเร็วสูงเป็นเครือข่ายการขนส่งมวลชนเป็นสำคัญ โดยมีประเด็นท้าทายในเรื่องของความคุ้มค่าต่อการลงทุนและความยั่งยืนของระบบรางในอนาคต ซึ่งกฎหมายเรื่องระบบรางจึงเป็นกลไกสำคัญต่อการปรับปรุงพัฒนาระบบขนส่งของประเทศไทยต่อไป ซึ่งในบทวิจัยได้เสนอแนะทางออกในการปรับปรุงแก้ไขข้อกฎหมายที่เกี่ยวข้องทั้งหมดเพื่อเป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาต่อไป
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลที่ตีพิมพ์ลงในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบโดยตรงของผู้เขียนซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารมนุษย์กับสังคมก่อน
เอกสารอ้างอิง
กมล สนธเิกษตรนิ. (2539). คำอธิบายกฎหมายระหว่างประเทศแผนกคดีบุคคล. กรงุเทพฯ:นิติบรรณาคาร.
กรมการขนส่งทางบก. (2555). ข้อกำหนดการขนส่งสินค้าอันตรายทางถนนของประเทศไทย. กรุงเทพฯ: กระทรวงคมนาคม.
. (2551). รายงานการศึกษาโครงการพัฒนาศักยภาพของผู้ประกอบการขนส่งทางบกด้วยรถบรรทุก. กรุงเทพฯ: กระทรวงคมนาคม.
การรถไฟแห่งประเทศไทย. (2543). แนวคิดแผนกลยุทธ์และแผนปฏิบัติการเพื่อการปรับโครงสร้างการรถไฟแห่งประเทศไทย. กรุงเทพฯ: การรถไฟแห่งประเทศไทย.
. (2552). แผนการพัฒนาระบบรถไฟ ระบบรถไฟระหว่างเมือง ปี พ.ศ. 2553-2557. กรุงเทพฯ: การรถไฟแห่งประเทศไทย.
. (2552). แผนปฏิบัติการเพื่อปรับปรุงโครงสร้างการบริหารจัดการเพื่อฟื้นฟูฐานะทางการเงินของการรถไฟแห่งประเทศไทย. กรุงเทพฯ: การรถไฟแห่งประเทศไทย.
ชวลิต อัตถศาสตร์. (2554). คำอธิบายกฎหมายการค้าระหว่างประเทศ. กรุงเทพฯ: สำนักอบรมศึกษากฎหมายแห่งเนติบัณฑิตยสภา.
ธีรพัฒน์ อังศุชวาล. (ม.ป.ป.). รัฐวิสาหกิจการรถไฟแห่งประเทศไทย: ปัญหาด้านรายได้แนวนโยบายของรัฐและแนวทางปฏิรูป. [ออนไลน์]. ได้จาก: http://www.publaw.net/publaw/view.aspx?id=1783. [สืบค้นเมื่อ วันที่ 5 กุมภาพันธ์ 2559].
ประมวล จันทร์ชีวะ. (2546). เปิดปมการขนส่งต่อเนื่องหลายรูปแบบ. [ออนไลน์]. ได้จาก:http://www. logisticsdigest .com/article/logistics-insight/item/139. [สืบค้นเมื่อ วันที่ 17 มกราคม 2559].
สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย. (2551). ข้อเสนอด้านเทคนิกโครงการศึกษาเพื่อการปรับโครงสร้างสาขาการขนส่งทางรถไฟของประเทศ. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย.
สำนักงานนโยบายและแผนพลังงาน. (2552). สถาบันพลังงาน ปี 2552 และแนวโน้ม ปี 2553. [ออนไลน์].ได้จาก: http:// www.eppo.go.th/info/2010/energyforecast2009_12.html. [สืบค้นเมื่อ วันที่ 20 มกราคม 2559].
สำนักอบรมศึกษากฎหมายแห่งเนติบัณฑิตยสภา. (2540). คู่มือการศึกษากฎหมายการค้าระหว่างประเทศ. กรุงเทพฯ: จิรรัชการพิมพ์.
สุนัย มโนมัยอุดม. (ม.ป.ป.). สัญญาซื้อขายสินค้าและบริการระหว่างประเทศ วิชากฎหมายการค้าระหว่างประเทศ. [ออนไลน์]. ได้จาก: www.thethaibar.or.th/thaibarweb/.../sunai2.pdf. [สืบค้นเมื่อวันที่ 20 กุมภาพันธ์ 2559].
Hoeks, M. (2009). Multimodal transport law: the law applicable to the multimodal contract for the carriage of goods. Rotterdam: Erasmus universiteit.
Andreea Popercu. the Air Cargo Industry. [Online]. Available from: www.z.isye. gatech.edu. [Accessed 31 March 2017].
Baughen, Simon. (2001). Shipping Lao. Second Edition. Cavendish Publishing Limited.
Carr, Indira. (2006). International Trade Law. Third Edition. New York: Cavendish Publishing.
Chuan, J.C.T. (2001). Low of International Trade. Second Edition. London: Sweet & Maxwell.
Ian Fletcher, Loukas Mistelis, Marise Cremona. (2001). Foundations and Perspective of International Trade Law. London: Sweet & Maxwell.
Janette Charlery. (1993). International Trade Low. Harlow: Longman Group.
J.C.T Chuan Jason. (2001). Low of International Trade. Second Edition. London:
Sweet & Maxwell.
Leo D’Arcy, Carole Murreay and Barbara Cleave. (2001). Schmitthoff’s Export
Trade, The Lao and Practice of International Trade. Thomson: Sweet & Maxwell.
Michael Pryles, JdffWaincymer, Martin Davies. (1996). International trade Law, Commentary and Materials. Sydney: LBC Information Services.
Paul Todd. (2003). Maritime Fraud. London: LLP.
Pavlih, Marko. (2002). Lecture Note on Marine Insurance Law. IMO International Maritime Law Institute Malta.
Stuart Emmett. (2005). Excellence in Warehouse Management. London: John Wiley & Sons, Ltd.
Thomas, D.Rhidian. (1996). The Modern Law of Marine Insurance. London: Lloyd’s of London Press.
Thomas Miller. (2016). Book it right & Packs it tight. [Online]. Available from: www.ukpandi.com. [Accessed 31 March 2017].
Wilson, John F. (2001). Carriage of Goods by Sea. Fourth Edition. London: Pearson Education Limited,