ท้องถิ่นไทย: การสร้างภาพแทนผ่านหนังสือเรียนภาษาไทย ชุด ภาษาพาที

Main Article Content

อรรถชัย สุดบนิด

บทคัดย่อ

หนังสือเรียนรายพื้นฐานภาษาไทย ชุดภาษาเพื่อชีวิต ภาษาพาที หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 กระทรวงศึกษาธิการได้กำหนดเนื้อหาที่เหมาะสมแก่วัยของผู้เรียน บทความนี้มีจุดประสงค์เพื่อศึกษาการสร้างภาพแทนท้องถิ่นผ่านหนังสือเรียนภาษาไทย ชุด ภาษาพาที ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1-6 จำนวน 6 เล่ม ผลการศึกษาพบว่า มีการสร้างภาพแทนท้องถิ่นทั้ง 4 ภูมิภาค ประกอบด้วย ภาษาถิ่น สภาพสังคมการแต่งกาย วิถีชีวิตความเป็นอยู่ วัฒนธรรม ตำนานประเพณี ศิลปะการแสดง อาหารพื้นบ้าน ดนตรีพื้นบ้าน เพลงพื้นบ้าน การละเล่นและสถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์การนำเสนอภาพแทนที่ปรากฏมากที่สุดคือ ท้องถิ่นกลาง ท้องถิ่นอีสาน ท้องถิ่นเหนือ และท้องถิ่นใต้ ตามลำดับ

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
สุดบนิด อ. . (2024). ท้องถิ่นไทย: การสร้างภาพแทนผ่านหนังสือเรียนภาษาไทย ชุด ภาษาพาที. วารสารมนุษย์กับสังคม, 4(2), 127–146. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/husocjournal/article/view/272403
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2560). ชาวเขาเผ่าต่างๆชนเผ่าอาข่าหรืออีก้อ. [ออนไลน์]ได้จาก http:// www.sawadee.co.th/Thailand/hilltribes/akha.html. [สืบค้นเมื่อ 17 เมษายน 2562].

. (2546). ศูนย์คชศึกษา และหมู่บ้านช้างบ้านตากลาง. เข้าถึงได้จากhttp://www.sawadee.co.th/Thai land/hilltribes/akha.html. เข้าถึงเมื่อ 22เมษายน 2562.

กนิษฐา เทพสุด. (2550). การปรับประสานสื่อพื้นบ้านลิเกผ่านทางโทรทัศน์: กรณีศึกษาลิเกรวมดาวดารา ทางสถานีวิทยุโทรทัศน์กองทัพบก ช่อง 5. วิทยานิพนธ์ปริญญานิเทศศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชานิเทศศาสตร์สารสนเทศ คณะนิเทศศาสตร์มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.

โกวิทย์ พวงงาม. (2553). การจัดการตนเองของชุมชน. กรุงเทพฯ: เอ็กเปอเน็ต.

นพพร ประชากุล. (2552). ยอกอักษร ย้อนความคิด เล่ม1. กรุงเทพฯ: อ่าน และวิภาษา.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2547). ชาติไทย เมืองไทย แบบเรียนและอนุสาวรีย์. กรุงเทพฯ: มติชน.

ปัญจพล ธิดา. (2557). “คุณลักษณะอันพึงประสงค์ที่ปรากฏในหนังสือเรียนภาษาไทยระดับประถมศึกษา”. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร์มหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

พัฒนา กิติอาษา. (2546). ท้องถิ่นนิยม: การทบทวนทฤษฎีและกรอบแนวคิด. พิมพ์ครั้งที่2. กรุงเทพฯ: สำนัก งานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.

ศรีเรือน แก้วกังวาล. (2545). จิตวิทยาพัฒนาการชีวิตทุกช่วงวัย(เล่ม1) แนวคิดเชิงทฤษฎีวัยเด็ก ตอนกลาง. พิมพ์ครั้งที่ 8. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน, กระทรวงศึกษาธิการ. (2542). หนังสือเรียนรายวิชาพื้นฐานภาษาไทยชุดภาษาเพื่อชีวิตภาษาพาทีชั้นประถมศึกษาปีที่6.พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ: สกสค. ลาดพร้าว.

. (2555). หนังสือเรียนรายวิชาพื้นฐานภาษาไทย ชุด ภาษาเพื่อชีวิต ภาษาพาทีชั้นประถมศึกษาปีที่1. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: สกสค. ลาดพร้าว.

. (2556). หนังสือเรียนรายวิชาพื้นฐานภาษาไทย ชุด ภาษาเพื่อชีวิต ภาษาพาทีชั้นประถมศึกษาปีที่4. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: สกสค. ลาดพร้าว.

. (2557). หนังสือเรียนรายวิชาพื้นฐานภาษาไทย ชุด ภาษาเพื่อชีวิต ภาษาพาทีชั้นประถมศึกษาปีที่2. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ: สกสค. ลาดพร้าว.

. (2557). หนังสือเรียนรายวิชาพื้นฐานภาษาไทย ชุด ภาษาเพื่อชีวิต ภาษาพาทีชั้นประถมศึกษาปีที่3. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ: สกสค. ลาดพร้าว.

. (2561). หนังสือเรียนรายวิชาพื้นฐานภาษาไทย ชุด ภาษาเพื่อชีวิต ภาษาพาทีชั้นประถมศึกษาปีที่5. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพฯ: สกสค. ลาดพร้าว.

สุรเดช โชติอุดมพันธ์. (25548). วาทกรรม ภาพแทน และอัตลักษณ์. [ออนไลน์] ได้จากhttp://www.phd-lit.arts.chula.ac.th /Download/discourse.pdf [สืบค้นเมื่อ17 เมษายน 2562].

โสภี อุ่นทะยา. (2561). “วรรณคดีลำนำ: การสร้างอัตลักษณ์ของเด็กไทยจากหนังสือเรียนวิชาภาษาไทย”. หนังสือรวมบทความงานประชุมวิชาการนานาชาติเกาหลีและไทยศึกษาครั้งที่5. (KTAC’5) 19-20 มิถุนายน: 395-412.

อดุลย์ วังศรีคูณ. (2557). การศึกษาไทยในศตวรรษที่ 21: ผลผลิตและแนวทางการพัฒนา.มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 8(1), 1-17.

Hall, Stuart, ed. (1997) Representation: Cultural representations and signifying practices . London: Sage.