การแผ่เมตตาในสังคมไทยตามคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท

บทคัดย่อ

บทความวิจัยเรื่อง “การแผ่เมตตาในสังคมไทยตามคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท” มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ 1) เพื่อศึกษา    การแผ่เมตตาที่ปรากฏในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท 2) เพื่อศึกษาการแผ่เมตตาในสังคมไทย และ 3) เพื่อศึกษาวิเคราะห์การแผ่เมตตาในสังคมไทยตามคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยศึกษาเอกสาร และการสัมภาษณ์เชิงลึก
ผลการวิจัยพบว่า การแผ่เมตตาในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท คือ ความปรารถนาดีต่อตนเองอย่างยิ่ง และส่งผ่านความเมตตาให้แก่ผู้อื่นด้วย ซึ่งแสดงออกเป็นความรัก ความปรารถนาดีต่อกัน การแผ่เมตตานั้น กล่าวโดยไม่เจาะจงผู้รับมี 5 โดยเจาะจงผู้รับมี 3  ทั้งโดยเจาะจงและ  ไม่เจาะจงที่อยู่ในทิศทั้ง 10 โดยแผ่ตามอาการแห่งเมตตา 4 ได้แก่ 1) จงเป็น  ผู้ไม่มีเวร 2) ไม่เบียดเบียนกัน 3) ไม่มีทุกข์ และ 4) รักษาตนอยู่เป็นสุขเถิด แผ่ไปในบุคคล 12 แผ่ไปในทิศทั้ง 10 คุณสมบัติของผู้แผ่เมตตามีอยู่ 2 ประการ คือ 1) ละนิวรณ์ 5 และ 2) ได้จตุตถฌาน