Implications of Classification of Old Towns and Management: A Comparison between UNESCO’s and Thailand’s Categorizations
Main Article Content
Abstract
This paper mainly studies the classification of old towns. It compares UNESCO’s old town classification and the classification used in Thailand’s old town operations. According to the documentary analysis, the study found that the old town classification clearly reflected management dimensions. That is, UNESCO’s classification of old towns pays attention to dead old towns, living old towns, as well as cities in the modern context. This reflects the management that values people’s dwelling, the dynamics of the city and its authenticity, which are associated with outstanding universal values. However, Thailand’s old town classification only focuses on dead old towns and living old towns, while neglecting the issues in the modern context. Thailand’s classification similarly pays attention to people’s housing issues. There has been an increased emphasis on population, urban structure, and the centrality of urban importance. Finally, the study found that Thailand’s management of old towns puts a significant emphasis on the physical and historical dimensions of the city.
Downloads
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพาเท่านั้น
References
กรรณิการ์ สุธีรัตนาภิรมย์. (2562). โบราณคดีเมือง โบราณคดีกรุงเทพมหานคร. ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน).
คณะกรรมการอนุรักษ์และพัฒนากรุงรัตนสินทร์และเมืองเก่า. (2548). ยุทธศาสตร์การอนุรักษ์และพัฒนาเมืองเก่า พ.ศ. 2548 - 2552. สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
ชูวิทย์ สุจฉายา. (2552). การอนุรักษ์เมือง. อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
ปรานอม ตันสุขานันท์. (2559). การอนุรักษ์ชุมชนเมือง. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระราชบัญญัติโบราณสถาน โบราณวัตถุ ศิลปวัตถุ และพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ พ.ศ. 2504. (2504, 29 สิงหาคม). ราชกิจจานุเบกษา. หน้า 980-998.
พระราชบัญญัติโบราณสถาน โบราณวัตถุ ศิลปวัตถุ และพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2535. (2535, 5 เมษายน). ราชกิจจานุเบกษา. หน้า 12-26.
ยงธนิศร์ พิมลเสถียร. (2556). การปรับปรุงฟื้นฟูเมืองและการอนุรักษ์เมือง. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ระเบียบสำนักนายกรัฐมนตรีว่าด้วยการอนุรักษ์และพัฒนากรุงรัตนโกสินทร์และเมืองเก่า พ.ศ. 2546. (2546, 26 มีนาคม). ราชกิจจานุเบกษา. หน้า 8-13.
ระเบียบสำนักนายกรัฐมนตรีว่าด้วยการอนุรักษ์และพัฒนากรุงรัตนโกสินทร์และเมืองเก่า พ.ศ. 2564. (2564, 20 สิงหาคม). ราชกิจจานุเบกษา. หน้า 1-5.
วรรณศิลป์ พีรพันธุ์. (2553). กฎบัตรและมาตรฐานระหว่างประเทศที่เกี่ยวข้องกับการอนุรักษ์เมือง. วารสารวิจัยและสาระสถาปัตยกรรม/การผังเมือง, 7(1), 1-10.
สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2554ก). ชุดความรู้ด้านการอนุรักษ์ พัฒนา และบริหารจัดการเมืองเก่า เล่มที่ 1 ความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับเมืองเก่าในประเทศไทย. สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2554ข). ชุดความรู้ด้านการอนุรักษ์ พัฒนา และบริหารจัดการเมืองเก่า เล่มที่ 2 แนวคิดและหลักเกณฑ์โดยทั่วไปเกี่ยวกับการอนุรักษ์ พัฒนา และฟื้นฟูเมืองเก่า. สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมและคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร. (2561). คู่มือการนำเสนอแหล่งมรดกทางวัฒนธรรมและแหล่งมรดกทางธรรมชาติเป็นแหล่งมรดกโลก. อี.ที.พับลิชชิ่ง.
สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมและคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร. (2562). การอนุรักษ์และพัฒนาเมืองเก่าในประเทศไทยกับแนวคิดภูมิทัศน์เมืองประวัติศาสตร์. อี.ที.พับลิชชิ่ง.
Fielden, B., & Jokilehto, J. (1993). Management guidelines for word cultural heritage sites. ICCROM.
ICOMOS. (1975a). Resolutions of the international symposium on the conservation of smaller historic towns. ICOMOS.
ICOMOS. (1975b). The resolution of Bruges: Principles governing the rehabilitation of historic towns. ICOMOS.
ICOMOS. (1987). Charter for the conservation of historic towns and urban areas (Washington charter 1987). ICOMOS.
ICOMOS & UNESCO. (1976). ICOMOS - UNESCO - Recommendation adopted at the international symposium - “A New Life for Historic Towns”. ICOMOS.
Intergovernmental Committee for the Protection of the World Cultural and Natural Heritage. (2008). Operational guidelines for the implementation of the world heritage convention. UNESCO.
UNESCO. (1972). Convention concerning the protection of the world cultural and natural heritage. UNESCO.
UNESCO. (1976). Recommendation concerning the safeguarding and contemporary role of historic areas. UNESCO.
UNESCO. (2011). Recommendation on the historic urban landscape. UNESCO.