Soap Opera Studies: A Survey of Research Projects about Television Drama in Thailand (2002-2021)

Main Article Content

Somsuk Hinviman

Abstract

This research project aims to conduct a survey of academic research projects about television drama in Thailand from 2002 to 2021. This documentary analysis of 98 postgraduate theses from Chulalongkorn University and Thammasat University reveals that the research topics include sender/encoder analysis, message/textual analysis, channel analysis, receiver/decoder analysis and contextual analysis of soap opera communication.
This review of the body of knowledge about Thai soap opera studies also indicates that all the selected postgraduate theses regard television drama as mass entertainment. Nevertheless, approaches to the studies of this fictional programme vary according to how each research project defines soap serials in 3 different ways: (1) the studies of media impact of television drama; (2) the studies of television drama industry; and (3) the studies of television drama as cultural and ideological sphere. Notably, these different definitions significantly make an impact upon how to design research into soap opera studies, namely identifying a statement of problems, adopting conceptual and theoretical framework, conducting research methodology, analysing and sythesising the body of knowledge.

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

Section
Research article

References

กาญจนา แก้วเทพ. (2552). สื่อสารมวลชน ทฤษฎีและแนวทางการศึกษา. ภาพพิมพ์.

ธีรนง เกิดสุคนธ์. (2525). การศึกษาอิทธิพลทางจริยธรรมของสื่อละครโทรทัศน์ที่มีต่อเยาวชน: ศึกษาเฉพาะนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น โรงเรียนรัฐบาลสังกัดกรมสามัญศึกษา กระทรวงศึกษาธิการในกรุงเทพมหานคร. [วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย].

ภัทร์ภูรี ประยูรเกียรติ. (2520). อิทธิพลของรายการโทรทัศน์ภาคหัวค่ำต่อการอ่านของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้นในกรุงเทพมหานคร. [วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย].

สมสุข หินวิมาน. (2545). “ละครโทรทัศน์: เรื่องของ ‘ตบ ๆ จูบ ๆ’ และ ‘ผัว ๆ เมีย ๆ’ ในสื่อ ‘น้ำเน่า’”. ใน กาญจนา แก้วเทพ และคณะ (บรรณาธิการ). สื่อบันเทิง: อำนาจแห่งความไร้สาระ (หน้า 173-247). ออล อเบ้าท์ พริ้นท์.

สมสุข หินวิมาน. (2558). อ่านทีวี: การเมืองวัฒนธรรมในจอโทรทัศน์. พารากราฟ.

สมสุข หินวิมาน. (2561). คน ระคน ละคร: รวมบทวิจารณ์ว่าด้วยคน ความคิด และวัฒนธรรมในละครโทรทัศน์. ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน).

Hobson, D. (2003). Soap opera. Polity.