Concepts and Styles of Stupas in Mae Hong Son Province During 14th-20th Century
Main Article Content
Abstract
This study focuses on the concepts and styles of stupas in Mae Hong Son province from the 14th to the 20th century. The objectives of the study were 1) to present the concept of dividing Mae Hong Son art and 2) to study the concept and belief of building stupas in Mae Hong Son from the 14th to the 20th century. The result shows that Mae Hong Son’s art history is categorized into pre-modern, modern, and post-modern periods. This allows for a structured analysis of the evolution of artistic styles and cultural influences over time. Moreover, the researcher employs a combination of field surveys, in-depth interviews, and a cultural landscape framework to examine the concepts and construction of stupas in Mae Hong Son. The findings show that various artistic traditions, including Lanna, Mon, and Burmese art influence the pagodas in Mae Hong Son. This suggests a rich cultural exchange and the integration of diverse artistic elements in the region’s architectural heritage. The study also emphasizes differences in beliefs related to pagoda construction across different periods and geographical.
Downloads
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพาเท่านั้น
References
คณะกรรมการฝ่ายประมวลเอกสารและจดหมายเหตุ ในคณะกรรมการอำนวยการจัดงานเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว. (2542). วัฒนธรรม พัฒนาการทางประวัติศาสตร์ เอกลักษณ์และภูมิปัญญา จังหวัดแม่ฮ่องสอน. กระทรวงมหาดไทย, กระทรวงศึกษาธิการ, กรมศิลปากร.
เชษฐ์ ติงสัญชลี. (2555). เจดีย์ในศิลปะพม่า-มอญ: พัฒนาการทางด้านรูปแบบตั้งแต่ศิลปะศรีเกษตรถึงศิลปะมัณฑเล. เมืองโบราณ.
เชษฐ์ ติงสัญชลี. (2564). จากเมืองตาก สู่สะเทิม ความสัมพันธ์ทางศิลปกรรมไทย พม่า มอญ กะเหรี่ยง ตามเส้นทางสู่ปากน้ำสาละวิน. มติชน.
นัฏกานต์ ชัยพิพัฒน์. (2551). จองและอุโบสถ-วิหารไทใหญ่ในจังหวัดแม่ฮ่องสอน. [วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร].
พระรัตนปัญญาเถระ. (2501). ชินกาลมาลีปกรณ์. (แสง มนวิทูร, แปล). กรมศิลปากร.
ศรีศักร วัลลิโภดม. (2560). สร้างบ้านแปงเมือง. มติชน.
ศักดิ์ชัย สายสิงห์. (2557). ศิลปะพม่า. มติชน.
ศักดิ์ชัย สายสิงห์. (2563). คู่มือนำชมศิลปกรรมโบราณในล้านนา. เมืองโบราณ.
สรัสวดี อ๋องสกุล. (2561). ประวัติศาสตร์ล้านนา ฉบับสมบูรณ์ (พิมพ์ครั้งที่12). อมรินทร์.
อิสราวรรณ อยู่ป้อม. (2546). การศึกษาแนวความคิดในการสร้างพระยาธาตุอิทธิพลศิลปะพม่าที่พบในจังหวัดแม่ฮ่องสอน ช่วงพุทธศตวรรษที่ 25. [สารนิพนธ์ศิลปศาสตรบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร].
Aung, M. H. (1967). A history of Burma. Columbia University Press.
Cohen, R. (2008). Global diasporas: An introduction. Routledge.
Cunningham, A. (1854). The Bhilsa Topes; or, Buddhist monuments of central India. Smith, Eldor and Co., 65 Cornhill.
Daulton, J. (2011). Sariputta and Moggallana in the golden land: The relics of the buddha’s chief disciples at the Kaba Aye Pagoda. Journal of Burma Studies, 4, 101-128.
Toffler, A. (1980). The third wave. William Morrow & Company.
Vertovec, S. (1997). Three meanings of “diaspora,” exemplified among South Asian religions. Diaspora: A Journal of Transnational Studies, 6(3), 277-299.