การพัฒนาระบบการให้คำปรึกษาวิชาการแก่นักศึกษาในหมู่เรียน ของมหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ระดับประสิทธิผลของการให้คำปรึกษา 2) ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาระบบการให้คำปรึกษาวิชาการและ 3) เสนอแนวทางการพัฒนาระบบการให้คำปรึกษาวิชาการแก่นักศึกษาของมหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาเชิงปริมาณ  คือ ตัวแทนนักศึกษารหัส 55 -58  หมู่เรียนละ 1 คน จำนวน 348 คน สถิตที่ใช้ คือ ความถี่  ร้อยละ  ค่าเฉลี่ย  และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ส่วนการวิจัยเชิงคุณภาพเก็บข้อมูลจากผู้บริหาร  อาจารย์ และบุคลากรที่เกี่ยวข้อง  เครื่องมือที่ใช้คือแบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการสรุปประเด็นการศึกษาและตรวจสอบความสอดคล้องของเนื้อหาโดยวิธีการแบบสามเส้า

            ผลการวิจัยพบว่า

• ระดับประสิทธิผลการให้คำปรึกษาวิชาการ คือ ด้านคุณธรรมจริยธรรม การเข้าร่วมกิจกรรมของ

นักศึกษา  การให้คำปรึกษาแก่นักศึกษาเกี่ยวกับหลักสูตรและการลงทะเบียน อยู่ในระดับมาก (ค่าเฉลี่ย = 3.72)

• ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาระบบการให้คำปรึกษา คือ อาจารย์ที่ปรึกษาต้องมีความ

ประพฤติที่เหมาะสมและเป็นแบบอย่างที่ดีงาม อยู่ในระดับมาก (ค่าเฉลี่ย  = 3.87) 

3)  แนวทางการพัฒนาระบบการให้คำปรึกษาวิชาการแก่นักศึกษา มีดังนี้ (1) ควรมีการจัดทำคู่มืออาจารย์ที่ปรึกษาและปรับปรุงคู่มือให้ข้อมูลที่เป็นปัจจุบัน  จัดสรรงบประมาณในการจัดประชุมและอบรม รวมถึงการประกาศให้ใช้ในการประเมินความดีความชอบ (2) บุคลากร ควรมีความรู้ในกฎระเบียบ ข้อบังคับต่างๆ สามารถแนะนำนักศึกษาได้อย่างถูกต้อง  และอาจารย์ที่ปรึกษาควรมีความประพฤติที่เหมาะสมและเป็นแบบอย่างที่ดีงาม (3) ควรมีคู่มืออาจารย์ที่ปรึกษา และสมุดบันทึกการให้คำปรึกษา หรือให้ข้อมูลที่จำเป็นผ่านเว็บไซต์ (4) ควรมีการเผยแพร่ข้อมูลที่จำเป็นต่างๆ  ในเว็บไซต์ ระบบ Wi Fi เข้าถึงได้ทุกพื้นที่ของมหาวิทยาลัย (5) ควรมีงบประมาณทางด้านการปรับปรุงระบบ  การอบรมให้ความรู้  และการจัดศูนย์การให้คำปรึกษาเฉพาะด้านวิชาการโดยกำหนดช่วงระยะเวลาที่ชัดเจน