การศึกษาการสอนดนตรีโรงเรียนระดับประถมศึกษาในพื้นที่ตําบลแพรกหนามแดง
Main Article Content
บทคัดย่อ
จากที่ผู้วิจัยได้ดำเนินการลงพื้นที่ สัมภาษณ์พูดคุยกับผู้นำชุมชนพบว่าเยาวชนในชุมชน
แพรกหนามแดง ในปัจจุบันนี้เปลี่ยนไป ส่งผลให้เยาวชนเด็กๆนักเรียนในชุมชน ไม่มีกิจกรรม หรือได้ใช้เวลาว่างที่เป็นประโยชน์ในทางสร้างสรรค์ เยาวชนส่วนใหญ่มีความสนใจ กล้าแสดงออก ชอบในกิจกรรมทางด้านดนตรีอยู่แล้ว แต่ขาดโอกาศในการศึกษาหาความรู้เพิ่มเติม วัตถุประสงค์การวิจัยคือ 1) เพื่อศึกษา หลักสูตรการสอนดนตรี ในโรงเรียนระดับชั้นประถมศึกษา พื้นที่ตำบลแพรกหนามแดง 2) เพื่อวิเคราะห์ข้อมูล การจัดการเรียนการสอนดนตรี ในโรงเรียนระดับชั้นประถมศึกษา พื้นที่ตำบลแพรกหนามแดง
ผลการศึกษาหลักสูตรการสอนดนตรี กรณีศึกษาโรงเรียนบ้านแพรกหนามแดงและโรงเรียนบ้านคลองสมบูรณ์พบว่าทั้งสองโรงเรียน จัดการเรียนการสอนตามหลักสูตรของสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ ผลวิเคราะห์ข้อมูลการจัดการเรียนการสอนดนตรีในโรงเรียนระดับชั้นประถมศึกษา พื้นที่ตำบลแพรกหนามแดง พบว่าโรงเรียนทั้ง 2 แห่งมีปัญหาไปในทางเดียวกันแบ่งออกเป็น 2 ด้านดังนี้ 1) บุคลากรไม่มีความรู้ความเชี่ยวชาญทางด้านการสอนดนตรีโดยตรงจึงทำให้ประสิทธิผลในการเรียนการสอนดนตรีลดลง 2) สถานที่จัดการเรียนการสอนไม่เอื้ออำนวยต่อการเรียนการสอนดนตรี รวมถึงขาดอุปกรณ์เครื่องดนตรีที่จะใช้ในการเรียนการสอน
Article Details
References
ข้อมูลพื้นฐาน โรงเรียนบ้านคลองสมบูรณ์. (ม.ป.ป.). Data.bopp-Obec.info. Retrieved June 24, 2021, from http://data.bopp-obec.info/emis/schooldata-view.php?School
_ID=1060220605&Area_CODE=0.
ข้อมูลพื้นฐาน โรงเรียนบ้านแพรกหนามแดง. (ม.ป.ป.). Data.bopp-Obec.info. https://data.bopp-obec.info/emis/schooldata-view.php?School_ID=1075580081&Area_CODE=7501.
ชนิตา รักษ์พลเมือง. (2534). พื้นฐานการศึกษา หลักการและแนวคิดทางสังคม. กรุงเทพฯ: พิมพ์ดี จำกัด.
ชาญณรงค์ พรรุ่งโรจน์. (2548). การวิจัยทางศิลปะ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณรุทธ์ สุทธจิตต์. (2561). สังคีตนิยม ความซาบซึ้งในดนตรีตะวันตก.กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ ตามหลักสูตรแกนกลาง การศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. (พิมพ์ครั้งที่ 2ฉ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุม สหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทยจำกัด.
ปริศนา กาญจนกันทร และสุพรรณี ไชยอำพร. (2562). ตัวแบบความสัมพันธ์ในครอบครัวไทยยุคโลกาภิวัตน์. วารสารพัฒนาสังคม, สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, 21 (2), 164 - 175.
พรรณพัชร์ เกษประยูร. (2562). การเคลื่อนไหวร่างกายในการแสดงนาฏยศิลป์. HUSO Journal of Humanities and Social Sciences, 3 (1), 35-48.
ยงยุทธ ขำคง. (2562). การพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษให้มีประสิทธิภาพตามบริบทของสังคมไทย. HUSO Journal of Humanities and Social Sciences, 3 (1), 12-35.
วิจิตร ศรีสอ้าน. (2562). การจัดการศึกษาเพื่อสังคม แนวโน้มในปัจจุบัน. ค้นเมื่อ 18 พฤษภาคม 2563. จาก https://digitallib.stou.ac.th/handle/6625047444/2702.
วิลาสินี วัฒนมงคล. (2561). วิกฤตการศึกษาไทยในยุค 4.0. MBU Education Journal: Faculty of Education Mahamakut Buddhist University, 6 (1), 427-444.
สุกรี เจริญสุข. (2561). การสอนดนตรีเปลี่ยนไปต้องพึ่งตนเอง: คอลัมน์อาศรมมิวสิค. ค้นเมื่อ 18พฤษภาคม 2563 จาก https://www.matichon.co.th/prachachuen/news_926201.
สุภางค์ จันทวานิช. (2559). วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2562). Obec.go.th. http://academic.obec.go.th
/newsdetail.php?id=75.
Kelly, S. N. (2009). Teaching music in American society: A social and cultural understand of music education.