องค์ประกอบความสำเร็จของการท่องเที่ยวเมืองรอง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) องค์ประกอบหรือเงื่อนไขที่นำไปสู่ความสำเร็จของการท่องเที่ยวเมืองรอง (2) ปัญหาและแนวทางการดำเนินการแก้ไขปัญหา และ (3) รูปแบบหรือแนวทางการท่องเที่ยวเมืองรองเพื่อนำไปสู่การพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพด้วยการใช้ตรรกะแบบอุปมานการเขียนกรณีศึกษาประเภทการศึกษาพหุกรณีและการสังเคราะห์ข้ามกรณีศึกษา เก็บรวบรวมข้อมูลจากการสัมภาษณ์เชิงลึกและการสังเกตแบบไม่มีส่วนร่วมจากผู้ให้ข้อมูลสำคัญจำนวนรวมทั้งหมด 55 คน ประกอบด้วยกลุ่มผู้กำหนดนโยบาย กลุ่มนักวิชาการ กลุ่มผู้นำนโยบายไปปฏิบัติและกลุ่มผู้มีส่วนได้ส่วนเสียที่เกี่ยวข้องกับความสำเร็จของการจัดการท่องเที่ยวเมืองรองของจังหวัดอำนาจเจริญ จังหวัดร้อยเอ็ด จังหวัดบุรีรัมย์ และจังหวัดสตูล
ผลการศึกษาวิจัยพบว่าองค์ประกอบที่ทำให้การจัดการท่องเที่ยวเมืองรองประสบความสำเร็จมีความคล้ายคลึงและแตกต่างกันขึ้นอยู่กับบริบทของแต่ละเมือง ในขณะที่เมืองรองส่วนใหญ่ยังขาดความพร้อมในหลายด้าน อาทิ แหล่งท่องเที่ยวที่ดึงดูดใจ มาตรฐานที่พักอาศัย การคมนาคม ความเข้มแข็งของผู้นำ และความพร้อมของคนในชุมชน ดังนั้นการจัดการท่องเที่ยวเมืองรองให้ประสบความสำเร็จต้องอาศัยองค์ประกอบด้านต่าง ๆ อาทิ การสร้างทรัพยากรท่องเที่ยวขึ้นทดแทน การอนุรักษ์วิถีชีวิต ขนบธรรมเนียมประเพณี วิสัยทัศน์ของผู้นำ ความร่วมมือระหว่างภาครัฐและภาคเอกชน การสร้างเครือข่าย และที่สำคัญความเข้มแข็งและจิตสำนึกของคนในชุมชนที่ถือเป็นหัวใจของการจัดการท่องเที่ยวเมืองรอง ซึ่งงานวิจัยนี้เป็นการเสนอรูปแบบในการจัดการท่องเที่ยวเมืองรองให้ประสบความสำเร็จ อีกทั้งเป็นการเสนอแนวคิดในการสนับสนุนการท่องเที่ยวโดยเฉพาะการท่องเที่ยวในเมืองรองของประเทศไทย เพื่อให้สอดคล้องและเหมาะสมกับบริบทของแต่ละเมืองรองอย่างแท้จริง
Article Details
References
Andriotis, K., & Vaughan, D.R. (2003). Urban residents’ attitudes towards tourism
development: The case of Crete. Journal of Travel Research, 42(2), 172-185.
Arthur L. Smith. (2011). “Public-Private Partnerships (PPPs) for Sustainable
Tourism”. P.4
Beritelli, (2015. Tourist destination governance through local elites - Looking beyond
the stakeholder level, 1-44.
Blackman. A., Foster, F., Hyvonen, T., Bronwyn, J., Kuilboer, A., & Moscardo, G.
(2004). Factors contributing to successful tourism development in peripheral
regions. Journal of Tourism Studies, 15(1), 59-70.
Bramwell, B., & Lane, B. (2012). Towards innovation in sustainable tourism research?
Journal of Sustainable Tourism, 20(1), 1-7.
Candrea, A., Constantin, C. and Ispas, A., (2017). Public-Private Partnerships for a
Sustainable Tourism Development of Urban Destinations. The Case of Brasov,
Romania. Transylvanian Review of Administrative Sciences, 13(SI), (pp. 38-56).
24193/tras.SI2017.3
Cawley, M.; Marsat, J. B.; Gillmor, D. A. (2007). Promoting integrated rural tourism:
Comparative perspectives on institutional networking in France and Ireland.
Tourism geographies: An international journal of tourism space, place and
environment, vol. 9, no. 4, pp. 405-420.
Crouch, G. & Ritchie, J. (1999). Tourism, competitiveness and societal prosperity.
Journal of Business Research. N.44. p.138
Currie, C., & Falconer, P. (2014). Maintaining sustainable island destinations in
Scotland: The role of the transport-tourism relationship. Journal of Destination
Marketing & Management, 3(3), 162-172.
Diao, Z. (2012). Study on development Patterns of rural tourism in china problems of
rural tourism in China. In Technology fot Education and Learning (pp. 689-693).
Erkus-Ozturk, H., & Eraydin, A. (2010). Environmental governance for sustainable
tourism development: Collaborative networks and organization building in the
Antalya tourism region. Tourism Management, 31(1), 113-124.
http://dx.doi.org/10.1016/j.tourman.2009.01.002.
Franco Mario, Cristina Maria Santos Estevao., (2010). The role of tourism public-
private partnership in regional development: A conceptual model proposal. P.
-612.
Gabriela Carmen Pascariu & Dragan Gabriela. (2006). The Role of Public-Private
Partnership in the Sustainable Development of the Rural Tourist Destinations.
pp. 2, 7-9.
Goodwin and Santilli’s (2009: 4) อ้างถึงใน MLA (Modern Language Assoc.) Fletcher,
Vivian. Urban and Rural Developments: Perspectives, Strategies and
Challenges. Nova Science Publishers, Inc, 2016. APA (American Psychological
Assoc. Fletcher, V. (2016). Urban and Rural Developments: Perspectives,
Strategies and Challenges. Nova Science Publishers, Inc. Pp.4
Gursoy, D., & Rutherford, D. G. (2004). Host attitudes toward tourism: an improved
structural model. Annuals of Tourism Research, 31(3), 495-516.
Kanko-Machizukuri (2000). อ้างถึงใน MLA (Modern Language Assoc.) Fletcher,
Vivian. Urban and Rural Developments: Perspectives, Strategies and Challenges.
Nova Science Publishers, Inc, 2016. APA (American Psychological Assoc.
Fletcher, V. (2016). Urban and Rural Developments: Perspectives,
Strategies and Challenges. Nova Science Publishers, Inc. Pp.7
Kernel, P.K., (2005). Creating and implementing a model for sustainable development
in tourism enterprises. Journal of Cleaner Production, 13(2), 151-164.
Law, A., De Lacy, T., Lipman, G., and Jiang, M., (2016). Transitioning to a green
economy: the case of tourism in Bali, Indonesia. Journal of Cleaner Production,
, 295-305.
Lee, T. H. (2013). Influence analysis of community resident support for sustainable
tourism development. Tourism Management, 34, P. 38.
Lo, M.-C., Mahamad, A.A., Songan, P., & Yeo, A.W. (2012). Positioning rural tourism:
Perspective from the local communities. International Journal of Trade,
Economic and Finance, 3(1), 59-65.
Luthe, T.; Wyss, R.; Schuckert, M. (2012). Network governance and regional resilience
to climate change: Empirical evidence from mountain tourism communities., pp.
-17.
Morrison, A., Lynch, P., & Johns. N. (2004). International tourism networks.
International Journal of contemporary Hospitality Management, 16(3), 197-202.
Musa, I. J., & Ndawayo, B. A. (2011). The role of transportation in the development of
tourism in Nigeria. Tourismos, 6(1). P.297-302
Natalija Bogdanov & Bojan Zecevic. (2011). Public Private Partnership in Rural
Tourism. pp. 8-9, 35-36.
Novelli, M.; Schmitz, B.; Spencer, T. (2006). Networks, clusters and innovation in
tourism: A UK experience. Tourism Management, vol. 27, no. 6, pp. 1141-1152.
Potchana Suansri (2003) Guide to Community-Based Tourism Management. Bangkok: ProjectTravel for life and nature, page 14
Ritchie, J. R. B., and Crouch, G. I., (2003). The competitive destination, a sustainable
tourism perspective. Cambridge: Cabi Publishing. (pp.3, 68)
Suthamma Nitikasetsoontorn (2015). The success factors of community-based tourism
in Thailand. P. 25, 3-35.
Thano, R. & Kote, D. (2015). The tourism consumption, a special economic category of the final demand in Albania and in the countries in the region. EuroEconomica, 24(1), P. 2.
Virkar, A., & Mallya, P. (2018). A review of dimensions of tourism transport affecting
tourism satisfaction. Indian Journal of Commerce & Management Studies, 9(1),
-80.
W. Thongma, W. Leelapattana, C.F. Tsai. (2011). Strategy for cultural sustainable
tourism development with networking in Mae-Ngon watershed area. World
Research Summit for Tourism and Hospitality., P. 2386, 2411.
World Tourism Organization (UNWTO), 2017. Tourism for Sustainable Development
in the Least Developed Countries– Leveraging Resources for Sustainable
Tourism with the Enhanced Integrated Framework. p.8