ผลของการใช้กิจกรรมบทบาทสมมติที่มีต่อทักษะการพูดภาษาอังกฤษ สำหรับงานบริการอาหารและเครื่องดื่ม ของนักศึกษาระดับชั้นประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูงชั้นปีที่ 2 สาขาวิชาการโรงแรม MEP วิทยาลัยอาชีวศึกษาภูเก็ต The Effect of Role-Playing Activities on English Speaking Skills for Food and Beverage Service of Second-Year Vocational Certificate Students in the Hotel Program at MEP, Phuket Vocational College.

Main Article Content

ณรัณ ศรีวิหะ
ดวงตา อินทรนาค
ปรางวลัย กุมภิโร
จิตตริน ประสมวงค์

บทคัดย่อ

งานวิจัยมีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อเปรียบเทียบทักษะการพูดภาษาอังกฤษสำหรับงานบริการอาหารและเครื่องดื่มก่อนเรียนและหลังเรียนโดยใช้กิจกรรมบทบาทสมมติของนักศึกษาระดับชั้นประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง ชั้นปีที่ 2 สาขาวิชาการโรงแรม MEP และ 2)เพื่อศึกษาระดับความพึงพอใจของนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง ชั้นปีที่ 2 สาขาวิชาการโรงแรม MEP ที่มีต่อการเรียนโดยใช้กิจกรรมบทบาทสมมติ กลุ่มตัวอย่างคือนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง ชั้นปีที่ 2 สาขาวิชาการโรงแรม MEP ได้มาจากการสุ่มแบบกลุ่ม (Cluster Sampling) จำนวน 1 ห้องเรียน ได้กลุ่มตัวอย่างจำนวน 32 คน  เครื่องมือที่ใช้ในการทดลอง คือ 1) แผนการจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษสำหรับงานบริการอาหารและเครื่องดื่ม สำหรับนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง ชั้นปีที่ 2 สาขาวิชาการโรงแรม MEP 2) แบบประเมินทักษะการพูดภาษาอังกฤษสำหรับงานบริการอาหารและเครื่องดื่ม สำหรับนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูงชั้นปีที่ 2 สาขาวิชาการโรงแรม MEP 3) แบบสอบถามความพึงพอใจของนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูงชั้นปีที่ 2 สาขาวิชาการโรงแรม MEP ต่อการเรียนภาษาอังกฤษสำหรับงานบริการอาหารและเครื่องดื่มโดยใช้กิจกรรมบทบาทสมมติ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติทดสอบ t-test แบบ dependent ผลการวิจัยสรุปได้ว่า 1) ทักษะการพูดภาษาอังกฤษสำหรับงานบริการอาหารและเครื่องดื่มหลังการจัดการเรียนรู้สูงกว่าก่อนการจัดการเรียนรู้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ค่าเฉลี่ยหลังเรียน ( equation= 27.95) ค่าเฉลี่ยก่อนเรียน ( equation = 17.55) 2) ความพึงพอใจของนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง ชั้นปีที่ 2 สาขาวิชาการโรงแรม MEP ที่มีต่อการเรียนโดยใช้กิจกรรมบทบาทสมมติ ภาพรวมอยู่ในระดับมาก ( equation= 4.19, S.D. = 0.770 )

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ศรีวิหะ ณ. . ., อินทรนาค ด. . ., กุมภิโร ป. . ., & ประสมวงค์ จ. . . (2025). ผลของการใช้กิจกรรมบทบาทสมมติที่มีต่อทักษะการพูดภาษาอังกฤษ สำหรับงานบริการอาหารและเครื่องดื่ม ของนักศึกษาระดับชั้นประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูงชั้นปีที่ 2 สาขาวิชาการโรงแรม MEP วิทยาลัยอาชีวศึกษาภูเก็ต: The Effect of Role-Playing Activities on English Speaking Skills for Food and Beverage Service of Second-Year Vocational Certificate Students in the Hotel Program at MEP, Phuket Vocational College. วารสารวิจัยและนวัตกรรม สถาบันการอาชีวศึกษากรุงเทพมหานคร, 8(1), 199–215. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/ivebjournal/article/view/278819
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ญาณิศา สู่ทรงดี, และคณะ. (2566). การจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษแห่งศตวรรษที่ 21. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์, 25(1), 276–291.

สมฤดี คำภาษี. (2564). ผลของการใช้กิจกรรมบทบาทสมมติที่มีต่อการพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ ชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยศิลปากร [รายงานการศึกษาอิสระ, มหาวิทยาลัยศิลปากร].

อนุชิณ ตาปราบ, & วิชยา โยชิดะ. (2566). การจัดการเรียนรู้แบบบทบาทสมมติที่มีผลต่อความสามารถในการสนทนาภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 17(3), 375–384.

ณัฐชญา บุปผาชาติ. (2561). การใช้กิจกรรมบทบาทสมมติเพื่อพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนยอแซฟอุปถัมภ์ อำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม [การค้นคว้าอิสระศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการสอนภาษาอังกฤษ, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยศิลปากร].

เนตรชนก โฉมทอง และ ชนสิทธิ์ สิทธิ์สูงเนิน. (2562). การพัฒนากิจกรรมพัฒนาผู้เรียนโดยใช้วิธีสอนบทบาทสมมติร่วมกับกลวิธีการสื่อสารเพื่อส่งเสริมความสามารถด้านการพูดสื่อสารภาษาอังกฤษสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษา. Humanities, Social Sciences and Arts, 12(4), 501-518.

บุญชม ศรีสะอาด. (2551). พื้นฐานการวิจัยการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 4). ประสานการพิมพ์.

ไชยยศ ไพวิทยศิริธรรม. (2557). การวัดและประเมินผลการศึกษา (Educational Measurement and Evaluation) มหาวิทยาลัยศิลปากร.

Likert, R. A. (1961). New patterns of management. McGraw-Hill.

Harmer, J. (1984). The practice of English language teaching. Longman Publishing.

รสสุคนธ์ โทอุบล. (2562). ผลของการใช้กิจกรรมบทบาทสมมติในการจัดการเรียนการสอนเพื่อพัฒนาความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนหลักสูตรภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร มหาวิทยาลัยศิลปากร [การค้นคว้าอิสระ,มหาวิทยาลัยศิลปากร].

สันติ บุญภิรมย์. (2557). การบริหารจัดการในห้องเรียน (Classroom management). ทริปเพิ้ล เอ็ดดูเคชั่น.

สุพรรณี เจริญวงค์, & พระครูปลัด ประสิทธิ์ ปสิทฺโธ. (2565). ความพึงพอใจต่อการเรียนภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนวัดอ้อมน้อย (มิตรครูราษฎร์รังสรรค์). ใน รายงานสืบเนื่องจากการประชุมวิชาการระดับชาติ ครั้งที่ 5 พ.ศ. 2565 “ศาสนาและปรัชญา : แนวคิด มุมมอง คุณค่าทางจริยธรรม” The 5th National Symposium “Religion and Philosophy : Concept, Perspective, and Ethical Values (หน้า 200).