การพัฒนาชุดกิจกรรมการเรียนรู้ เรื่องระบบส่งกําลังรถจักรยานยนต์ออโตเมติก ร่วมกับสื่อความเป็นจริงเสริมสำหรับนักเรียนช่างอุตสาหกรรม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อพัฒนาและหาประสิทธิภาพของชุดกิจกรรมการเรียนรู้ร่วมกับสื่อความเป็นจริงเสริมสำหรับนักเรียนช่างอุตสาหกรรม 2) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนที่เรียนรู้โดยใช้ชุดกิจกรรมการเรียนรู้ร่วมกับสื่อความเป็นจริงเสริมสำหรับนักเรียนช่างอุตสาหกรรม กับเกณฑ์ เป็นการวิจัยเชิงทดลอง กลุ่มทดลองในครั้งนี้ คือ นักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ สาขาวิชายานยนต์ ชั้นปีที่ 2 ปีการศึกษา 2567 จำนวน 25 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล 1) ชุดกิจกรรมการเรียนรู้ร่วมกับสื่อความเป็นจริงเสริม 2) แบบประเมินความเหมาะสมของชุดกิจกรรมการเรียนรู้ และ3) แบบทดสอบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เป็นแบบปรนัย 4 ตัวเลือก จำนวน 30 ข้อ มีค่า IOC อยู่ 0.60 - 1.00 ค่าความยากอยู่ที่ระหว่าง 0.21- 0.79 ค่าอำนาจจำแนกอยู่ที่ระหว่าง 0.25 – 0.43 ค่าเชื่อมั่นเท่ากับ 0.94 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและ Wilcoxon signed-rank test ผลการวิจัย พบว่า 1) ผลการประเมินความเหมาะสมของชุดกิจกรรมการเรียนรู้ร่วมกับสื่อความเป็นจริงเสริมสำหรับนักเรียนช่างอุตสาหกรรม โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก ( = 4.44, S.D. = 0.12) และผลการหาประสิทธิภาพของชุดกิจกรรมการเรียนรู้ อยู่ในระดับสูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนด 85.82 /88.80 2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนที่เรียนด้วยชุดกิจกรรมการเรียนรู้ร่วมกับสื่อความเป็นจริงเสริมสำหรับนักเรียนช่างอุตสาหกรรม สูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
วัชรีย์ อินทะชิต. (2566). แนวทางการจัดการเรียนรู้เชิงรุกในฐานะผู้สอนภาษาไทย. วารสารครุพิบูล มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 10(2), 186-189.
ณรงค์ ไชยมงคล เมธา อึ่งทอง และอภิชาติ ศรีประดิษฐ. (2563). เทคโนโลยีความเป็นจริงเสริม 2 มิติ:การตั้งศูนย์ชิ้นงานในงานกัดด้วยเครื่องจักรกลอัตโนมัติ. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ, 19(2), 81-83.
ชัยยงค์ พรหมวงศ์. (2556). การทดสอบประสิทธิภาพสื่อหรือชุดการสอน. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 5(1), 1–18.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น ฉบับปรับปรุงใหม่. พิมพ์ครั้งที่ 10. บริษัท สุวีริยาสาส์น จำกัด.
เมธา อึ่งทอง และผดุงชัย ภู่พัฒน์. (2563). การวัดและประเมินผลทางการศึกษา. ศูนย์ผลิตตำราเรียน มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
ศุภรัตน์ โสดาจันทร์ ทะนงศักดิ์ โสวจัสสตากุล และศิริรัตน์ เพ็ชร์แสงศร. (2563). การพัฒนาสื่อการเรียนรู้แบบปฏิสัมพันธ์ด้วยเทคโนโลยีความเป็นจริงเสริม เรื่อง งานช่างภายในบ้าน ของนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 4. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง, 19(2), 32-34.
สิทธิศักดิ์ สุขสิน วราภรณ์ สุ่มมาตย์ ชิตพล มังคลากุล น่านน้ำ บัวคล้าย และเมธา อึ่งทอง. (2568). การพัฒนาทักษะการคิดแก้ปัญหาเชิงวิศวกรรม ด้วยชุดกิจกรรมการเรียนรู้การเพิ่มคาร์บอนให้แก่เหล็กกล้าคาร์บอนต่ำร่วมกับการเรียนรู้ฉากทัศน์เป็นฐานสำหรับนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธนบุรี, 19(2), 50-51.
ชลธิชา วงษ์ศิลา สัมพันธ์ ใกล้ชิด ธารทิพย์ แก้วเจริญ และเพชรา พิพัฒน์สันติกุล. (2562). การพัฒนาแบบฝึกทักษะการอ่านค่าเวอร์เนียร์คาลิปเปอร์ระบบอังกฤษ 1 ต่อ 128 เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสำหรับนักเรียนอาชีวศึกษาชั้นปีที่ 3 สาขางานซ่อมบำรุงอุตสาหกรรม วิทยาลัยเทคนิคสมุทรปราการ. วารสารศิลปะศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ, 1(1). 24-26.
