การพัฒนารูปแบบวาทกรรมเชิงศีลธรรมในบทเพลงอีสานอินดี้ ที่มีอิทธิพลต่อการชี้นำพฤติกรรมการรักษาศีลห้าของเยาวชนในสังคมไทย
คำสำคัญ:
วาทกรรมเชิงศีลธรรม, เพลงอีสานอินดี้, การชี้นำพฤติกรรม, พฤติกรรมการรักษาศีลห้าบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาวิเคราะห์วาทกรรมเชิงศีลธรรมในบทเพลงอีสานอินดี้ที่มีอิทธิพลต่อการชี้นำพฤติกรรมการรักษาศีลห้าของเยาวชนในสังคมไทย 2) เพื่อพัฒนาวาทกรรมเชิงศีลธรรมในบทเพลงอีสานอินดี้ที่มีอิทธิพลต่อการชี้นำพฤติกรรมการรักษาศีลห้าของเยาวชนในสังคมไทย 3) เพื่อถ่ายทอดวาทกรรมเชิงศีลธรรมในบทเพลงอีสานอินดี้ที่มีอิทธิพลต่อการชี้นำพฤติกรรมการรักษาศีลห้าของเยาวชน ซึ่งคณะผู้วิจัยได้ประยุกต์ใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสานวิธี (Mixed Methodologies) แบ่งออกเป็น 2 เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาวิจัยระยะที่ 1 เป็นการวิจัยในรูปแบบการวิจัยเชิงคุณภาพแบโดยใช้แบบสัมภาษณ์เชิงลึก ในการเก็บรวบรวมข้อมูลภาคสนามจากกลุ่มเป้าหมาย จำนวน 15 คน และการศึกษาวิจัยระยะที่ 2 เป็นการวิจัยเชิงปริมาณรูปแบบการวิจัยกึ่งทดลอง โดยใช้แบบสอบถาม ในการเก็บรวบรวมข้อมูลภาคสนามจากกลุ่มตัวอย่างที่คุณสมบัติผ่านการคัดเลือกตามเกณฑ์มาเป็นตัวอย่าง จำนวน 30 คน โดยการคัดเลือกแบบเจาะจง มาเป็นกลุ่มทดลอง สถิติที่ใช้ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และใช้การทดลอง One Group Pretest-Posttest Design โดยใช้สถิติ t-test ในการวิเคราะห์ข้อมูล ผลการวิจัยพบว่า 1) วาทกรรมเชิงศีลธรรมในบทเพลงอีสานอินดี้ที่มีอิทธิพลต่อการชี้นำพฤติกรรมการรักษาศีลห้าของเยาวชนในสังคมไทย คือ วาทะที่เกี่ยวข้องกับการรักษาศีลทั้ง 5 ข้อ อย่างมั่นคงไม่ให้บกพร่อง โดย Key message ที่เป็นวาทกรรมเชิงศีลธรรมในบทเพลงอีสานอินดี้ มุ่งเน้นการนำเรื่อง บุญดีกรรมชั่ว มาเป็นส่วนสำคัญในบทประพันธ์เพลง เช่นคำว่า กลัวบาปกรรม ไม่โกหก ไม่เป็นชู้ ไม่แย่งแฟน ไม่ขโมย ไม่ดื่มสุรา ซึ่งลักษณะคำดังกล่าวเมื่อนำมาใส่ท่วงทำนองเป็นบทเพลงที่มีความไพเราะตามลักษณะเพลงอีสานอินดี้ ทำให้บทเพลงมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของกลุ่มผู้ฟังเพลงอีสานอินดี้ 2) ผลการพัฒนาวาทกรรมเชิงศีลธรรมในบทเพลงอีสานอินดี้ที่มีอิทธิพลต่อการชี้นำพฤติกรรมการรักษาศีลห้าของเยาวชนในสังคมไทย โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก ( = 4.18) 2) ระดับการชี้นำพฤติกรรมการรักษาศีลห้าด้วยการโน้มน้าวโดยใช้อารมณ์ความรู้สึก โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก ( = 4.26) 3) ผลการถ่ายทอดวาทกรรมเชิงศีลธรรมในบทเพลงอีสานอินดี้ที่มีอิทธิพลต่อการชี้นำพฤติกรรมการรักษาศีลห้าของเยาวชนระดับ โดยการใช้โปรแกรมการพัฒนาวาทกรรมเชิงศีลธรรมในบทเพลงอีสานอินดี้ที่มีอิทธิพลต่อการชี้นำพฤติกรรมการรักษาศีลห้าของเยาวชนในสังคมไทยเมื่อเปรียบเทียบก่อนและหลัง ของกลุ่มทดลองแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
เอกสารอ้างอิง
เกียรติศักดิ์ จังเจริญจิตต์กุล, โมนิล เตชะวชิรกุล, ปิ่นอนงค์ ทองสุข, พิพัฒน์ ผลวิมลธรรม, มธุริน วโรกร, อัญวีณ์ พิมลกิตติรัตน์ และเอกลักษณ์ งามศิริจิตร. (2560). อิทธิพลของอัตราจังหวะเพลงต่อพฤติกรรมกล้าเสี่ยง. วารสารศิลปศาสตร์. 17(2), 20-34.
จีรชัย วงศ์ชารี, ทิพย์ภวิษณ์ใสชาติ เเละพระครูธรรมธรศิริวัฒน์ สิริวฑฺฒโน. (2556). การศึกษาวิเคราะห์แนวทางการส่งเสริมการรักษาศีล 5 ของหมู่บ้านรักษาศีล 5 ในอำเภอคำเขื่อนแก้ว จังหวัดยโสธร. วารสาร มจร. อุบลปริทรรศน์. 7(2), 895-910.
ชัยชาญ ศรีหานู. (2562). บ่อเกิดและความสำคัญของศีลธรรมต่อมนุษย์และสังคม. วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย. 3(1), 33-42.
บุรฉัตร จันทร์แดง และคณะ. (2562). ปัจจัยที่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม. วารสารวิชาการ
ธรรมทรรศน์, 19(4), 235-244.
ปรมาภรณ์ ลิมป์เลิศเสถียร. (2557). เพลงนอกใจ ทางออกของคนในสังคมไทย. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย, 34(1), 211-224.
พระครูประคุณ วชิราภรณ์. (2562). บทวิจารณ์หนังสือ เรื่อง ศีล 5 รักษาโลก เขียนโดยพระมหาโพธิวงศาจารย์ (ทองดี สุรเตโช). วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์ วิทยาลัยสงฆ์นครสวรรค์, 7(3), 239-344.
พระครูสิทธิวราค, พระฌานิพิทย์ อินทจารี, สุชาติ อ่อนสร้อย, อาทิตย์ ชูชัย, วรวุฒิ สุขสมบูรณ์ เเละสะอาด ภูนาสรณ์. (2563). พฤติกรรมการรักษาศีล 5 ของชาวบ้านในชุมชนวังทรัพย์สิน ตำบลชะแมบ อำเภอวังน้อย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารพุทธมัคค์ ศูนย์วิจัยธรรมศึกษา สำนักเรียนวัดอาวุธวิกสิตาราม, 5(1), 91-98.
พระประพันธ์ศักดิ์ ธีรธมฺโม เเละอุทัย สติมั่น. (2559). การนําศีล 5 ไปใช้ในชีวิตประจําวันเพื่อส่งเสริมจริยธรรมของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษามัธยมศึกษาโรงเรียนหนองแค (สรกิจพิทยา) จังหวัดสระบุรี. วารสารมจรพุทธปัญญาปริทรรศน์. 1(3), 37-52.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2548). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. กรุงเทพมหานคร : เอส.อาร์. พริ้นติ้ง แมส โปรดักส์.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2549). พุทธธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ บริษัท สหธรรมิก จํากัด.
พระอธิการอำพน จารุโภ (ดาราศาสตร์) และพระพรสวรรค์ ฐิติญาโณ (ใจตรง). (2565). หมู่บ้านศีลห้า: ความร่วมมือที่ต้องประสานยั่งยืน. วารสารวนัมฎองแหรกพุทธศาสตรปริทรรศน์, 9(2), 141-152.
พัชรินทร์ รุจิรานุกูล เเละธันวดี ดอนวิเศษ. (2560). แนวทางการส่งเสริมพฤติกรรมการรักษาศีล 5 ของนักศึกษาคณะครุศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 25(49), 269-289.
พิเชฐ แสงทอง. (2561). วาทกรรมศีลธรรมของกวีนิพนธ์ไทยในสถานการณ์ความขัดแย้งทางการเมือง พ.ศ. 2549-2553. วารสารสงขานครินทร์ ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 24(2), 35-78.
ภาษิต สุขวรรณดี. (2562). พฤติกรรมการรักษาศีล 5 ของนักศึกษาภาคนอกเวลาราชการมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัยวิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย. วารสาร มจร. พุทธปัญญาปริทรรศน์. 4(1), 45-56.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2500). พระไตรปิฎกภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาเตปิฏก 2500. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วเมธิตา เปี่ยมสุธานนท และโมไนยพล รณเวช. (2559). พฤติกรรมการฟังเพลงผ่านยูทูบของกลุ่มเจเนอเรชั่นเอ็กซ์และกลุ่มเจเนอเรชั่นวาย. การค้นคว้าอิสระ สาขาวิชาการบริหารสื่อสารมวลชนคณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน, กรุงเทพฯ :มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
วิระวัลย์ ดีเลศ และปณัฐ อนุรักษ์ปรีดา. (2562). วาทกรรมคำสอนของพระพรหมมังคลาจารย์ (ปัญญานนทภิกขุ). วารสารสถาบันวิจัยญาณสังวร, 10(2), 116-131.
วิโรจน์ อรุณมานะกุล. (2553). เอกสารประกอบการสอน วิชาทฤษฎีภาษาศาสตร์. กรุงเทพฯ : ภาควิชาภาษาศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศราวุธ โชติจำรัส. (2563). บทเพลงอีสานสมัยนิยมและปัจจัยที่มีผลต่อความนิยมของบทเพลงอีสานในสังคมไทยปัจจุบัน, วารสารมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม, 10(3), 76-84.
สมชาย ศรีสันต์. (2561). การวิเคราะห์วาทกรรมแนววิพากษ์. กรุงเทพฯ : สมมติ, 94-96.
สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ. (2516). จามเทวีวงศ์ พงศาวดารเมืองหริภุญไชย. พระนคร : ห้างหุ้นส่วนจำกัดบรรณกิจเทรดดิ้ง.
สลักจิต ตรีรณโอภาส. (2555). GEPS 123. พฤติกรรมมนุษย์กับการพัฒนาตน. กรุงเทพฯ: ราชภัฏพิบูลสงคราม.
สุภาพร วัชรคุปต์. (2558). พฤติกรรมการรักษาศีล 5 ของประชาชนในหมู่บ้านรักษาศีล 5 นำร่อง อำเภอเมืองสระสระแก้ว จังหวัดสระแก้ว. วิทยานิพนธ์หลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารทั่วไป, มหาวิทยาลัยบูรพา.
อารดา เคนผาพงศ์. (2556). พฤติกรรมมนุษย์ภายใต้สภาวะแรงกดดัน. วิทยานิพนธ์ สาขาวิชทัศนศิลป์, กรุงเทพมหานครฯ : มหาวิทยาลัยศิลปกร.
Anastasia I. Nikoulina, Lindsay R. Arcurio, Peter R. Finn, and Thomas W. James. (2020). Risky Drinking Decisions: The Influence of Party Music and Alcohol Abuse in Young Adult Women, National Library of Medicine, (84) 33-42.
Anna Jonker & Emmanuel Kuntsche. (2014). Could music potentially serve as a functional alternative to alcohol consumption? The importance of music motives among drinking and non-drinking adolescents. Journal of Behavioral Addictions, 3(4), 223–230.
Bardo, J. W. and Hartman, J. J. (1982). Principles of Urban Sociology: A Systematic Introduction. New York: F.E. Peacock.
Bardo, J. W. and Hartman, J. J.(1982).Principles of Urban Sociology: A Systematic Introduction. New York: F.E. Peacock.
Bloor, M. and Wood, F. (2006). Keywords in Qualitative Methods. London: Sage Publication.
Bloor, M. and Wood, F. (2006). Keywords in Qualitative Methods. London: Sage Publication.
Dave Miranda & Michel Claes. (2004). Rap Music Genres and Deviant Behaviors in French-Canadian Adolescents. Journal of Youth and Adolescence volume, 33(1), 113–122.
Husen ,T.and Postlethwaite, T. Neville. (1994). Self-Directed Learning: A Guide for Learners andTeacher. New York: Association Press.
Jamkratoke, V. (1998). Factors related to fast food consumption behavior of high school students. Schools under the Department of General Education Bangkok. Master thesis. Graduate School : Srinakharinwirot University.
Jitpitak, C. (1982). Behavioral sciences. Bangkok: mass media.
Mason BJ, Light JM, Escher T, et al. (2008). Effect of positive and negative affective stimuli and beverage cues on measures of craving in nontreatment-seeking alcoholics, Psychopharmacology, vol. (200), 141-50.
Michael Siegel, Renee M. Johnson, Keshav Tyagi, Kathryn Power, Mark C. Lohsen, Amanda J. Ayers & David H. Jernigan (2013) Alcohol Brand References in U.S. Popular Music, 2009–2011, Substance Use & Misuse, 48(14), 1475-1484.
National Statistical Office. (2017). The use of ICT for children and youth. Bangkok: Author.
Pichet Saengthong. (2018). The Moral Discourse of Thai Poems in Political Conflict Situations During 2006-2010. Songkhla Nakarin Social Sciences and Humanities Edition. 24(2),
-78.
Sansonyuth, Y., et al. (1990). Psychology. Bangkok : Academic Support Center.
Ven Dijk, T.A. (2015). Critical Discourse Analysis. Massachusetts: John Wile & Sons.
