Buddhist Ways in mentally dealing with the loss
Main Article Content
Abstract
The loss is what all have to face; many people immensely undergo hefty suffering due to their failure in mentally dealing with it. This article was made to attempt to study Buddhist ways in order to be applied to solve the cause of the suffering through the explanation that Buddhist ways are the best medicine in mentally dealing with such mental diseases. Since the suffering always arises from the birth to the death then Buddhism is purposely assigned to teach man to know, to learn and to understand the suffering and thereby searching for the cause of the suffering and the way to end the suffering by getting rid of its root. As a result, one can mentally cope with it through the present moment of one’s mind. Under this situation, the good thought, speech and action could be actualized. It is claimed that one can apply the Buddha’s teachings into practices if one associates oneself with good friend; a good friend always introduces one to the good instructions such as the three characteristics, Maraṇănussati, Foundations of mindfulness. Through these observations, more mindfulness can be expected to gain and then it would gradually lead to solving the suffering and thereby liberating one’s mind from the sea of dissatisfaction. It is believed that such solution could be made because one comes to have the insight of things, arising, remaining and ceasing. Suffice it to say that if one properly follows the insight development then one can expect to meet the situation wherein suffering is controllable. Therefore, Buddhism is held as the best way in dealing with one’s mind.
Article Details
- The published article is copyrighted by the MCU Journal of Buddhist Studies Review.
- Any text that appears in an article that has been published in a journal. It is the responsibility of the article author. And those comments are not considered the views and responsibilities of the editorial team of the MCU Buddhist Review Journal.
References
กัญญา บุญธรรมโม และคณะ. “ผลของการให้การปรึกษาร่วมกับการดูแลแบบประคับประคองต่อภาวะสูญเสียและเศร้าโศกของผู้ป่วยมะเร็งปอดระยะสุดท้าย”. ว.พยำบำลสงขลำนครินทร์. ปีที่ ๓๓ ฉบับที่ ๑ (มกราคม - เมษายน ๒๕๕๖).
พระเทพเจติยาจารย์ (หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร). หลักสูตรครูสมำธิ เล่ม ๑. พิมพ์ครั้งที่ ๗. กรุงเทพมหานคร : หจก.พิฆณี, ๒๕๕๔.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). พจนำนุกรมพุทธศำสตร์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ ๒๑. กรุงเทพมหานคร : สานักพิมพ์ผลิธัมม์, ๒๕๕๖.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). พุทธธรรม (ฉบับเดิม). พิมพ์ครั้งที่ ๑๑. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์ บริษัท สหธรรมิก จากัด, ๒๕๔๔.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). พุทธธรรม ฉบับปรับขยำย. พิมพ์ครั้งที่ ๓๒. กรุงเทพมหานคร : สานักพิมพ์ผลิธัมม์, ๒๕๕๕.
พระมหาทองมั่น สุทฺธจิตฺโต. คู่มือกำรเจริญสติปัฏฐำน. พิมพ์ครั้งที่ ๑๒. เชียงใหม่: บริษัทบุญศิริการ พิมพ์ จากัด, ๒๕๕๔.
พุทธทาสภิกขุ. ปฏิจจสมุปบำทกับอำนำปำนสติ. กรุงเทพมหานคร : สานักพิมพ์ธรรมสภา, ๒๕๔๙.
พระโสภณมหาเถระ (มหาสีสยาดอ). มหำสติปัฏฐำนสูตร. กรุงเทพมหานคร : ห้างหุ้นส่วนจากัด ประยูรสาส์นไทย การพิมพ์, ๒๕๕๕.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกภำษำไทย ฉบับมหำจุฬำลงกรณรำชวิทยำลัย. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๓๙.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. อรรถกถำภำษำไทย ฉบับมหำจุฬำลงกรณรำชวิทยำลัย. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๕๒.
แม่ชีสาลี สิงหรา. “ศึกษาสมาธิและปัญญาในการปฏิบัติวิปัสสนาภาวนา”. วิทยำนิพนธ์พุทธศำสตรมหำบัณฑิต สำขำวิชำวิปัสสนำภำวนำ. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๕๖.
สุเมธ ตันติเวชกุล. “ตำมรอยพระยุคลบำท ครูแห่งแผ่นดิน”. กรุงเทพมหานคร : สานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, พ.ศ. ๒๕๕๖.
สุภีร์ ทุมทอง. มรณสติในพระไตรปิฎก. กรุงเทพมหานคร : ห้างหุ้นส่วนจากัด ภาพพิมพ์, ๒๕๕๕.
หมอมีฟ้า, “ธรรมชำติของควำมรู้สึกต่อกำรสูญเสีย”, [ออนไลน์], แหล่งที่มา : เพจเฟสบุ๊ค สมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย; [๑๙ ต.ค. ๒๕๕๙].