The Tradition of Mahajati Preaching
Main Article Content
Abstract
This academic article aimed to study evolution of the tradition of Mahajati Preaching is assumed to occur before the Sukhothai period. There were not the literary works at that time because of losing the works. In the Ayuthaya period, there was the literary work, “The Royal Mahajati” (Mahajati Kum Luong), in various types of poetry. Later on, In the Ratanagosin period, the Mahajati was called “Vessantara Jataka”, which was developed to be the applied Mahajati, Mahajati Zong Krueng, and Mahajati Haang Krueng, relatively, in order to enjoy the listeners.
The evolution of Mahajati Preaching evolved in three parts, There are both of the good and bad points of the development of the Traditional Mahajati Preaching, The good points is the format of writing which makes the listeners understand clearly. As for the adding of La in preaching, it is the good point to entertain the listeners, but it is probably the bad point to increase the greed in the listener’s minds. As for the order of ritual in the preaching, it is the good point to keep it in the old tradition such as, the decorating of places like the forest according to the Vessantara Jataka’s story. It is the rather bad points to use the C.D. instead of the gamelan, however, it is sympathetic because of the limitation of the budget.
Article Details
- The published article is copyrighted by the MCU Journal of Buddhist Studies Review.
- Any text that appears in an article that has been published in a journal. It is the responsibility of the article author. And those comments are not considered the views and responsibilities of the editorial team of the MCU Buddhist Review Journal.
References
กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์สานักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ, ๒๕๕๘.
เฉลิมศักดิ์ เย็นสาราญ. ประเพณีการเทศน์มหาชาติ. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช,๒๕๕๐.
พระครูวิวิธธรรมโกศล. กะเทาะเปลือกเวสสันดร. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์เลี่ยงเชียง, ๒๕๓๖.
มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา. สูจิบัตรเทศน์มหาชาติเฉลิมเกียรติเจ้าพระยาบรมมหาศรีสุริยวงศ์ (ช่วง บุนนาค) วันสมภพครบ ๒๐๐ ปี. ๒๕๕๐.
ราชบัณฑิตสถาน. พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔. พิมพ์ครั้งที่ ๒. กรุงเทพมหานคร: นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์, จากัด, ๒๕๕๖.
สมโภชหิรัณยบัตร พัดยศ พระพิมลธรรม ราชบัณฑิต. ปริทัศน์เวสสันดรชาดก. วัดราษฎร์บารุง ชลบุรี, ๒๕๓๑.
สมหมาย เปรมจิตต์. มหาเวสสันดรชาดก วิเคราะห์ทางสังคม และวัฒนธรรม. เชียงใหม่ : โรงพิมพ์ มิ่งเมือง, ๒๕๔๔.
สืบพงศ์ ธรรมชาติ. รศ.,ดร. วรรณคดีชาดก. กรุงเทพมหานคร : โอเดียนสโตร์, ๒๕๔๒.
พระมหาสมชาติ นนฺทธมฺมิโก (บุษนารีย์). ศึกษาคุณค่าการเทศน์มหาชาติในล้านนา. พุทธศาสตร มหาบัณฑิต (บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย), ๒๕๔๓.
พระครูอดุลสีลกิตติ์ (ประพัฒน์ ฐานะวุฒ.โฑ). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความนิยมมหาชาติเวสสันดรชาดก ในล้านนา. พุทธศาสตรมหาบัณฑิต (บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราช วิทยาลัย), ๒๕๕๔.
อุดมพร คัมภิรานนท์. การศึกษาหลักธรรมทางพระพุทธศาสนาที่ปรากฏในเรื่องพระมาลัยคาหลวง. พุทธศาสตรมหาบัณฑิต (บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย), ๒๕๕๔.