A Development of the Temples to the Vipassana Meditation Center
Main Article Content
Abstract
This research article has two objectives: 1) to study the pattern of meditation practice in temples in Chachoengsao province, 2) to analyze and see the development factors of the temple to be the center of the Vipassana practice By applying the principles that appear in the Tipitaka, Aṭṭhagathā, Ṭîgā, and Visuddhimagga, the extended interpretation of Buddhist scholars and study the teaching style of Vipassana Meditation of the sample place In order to develop the temple to be the center of Vipassana meditation
From the research, it was found that the pattern of meditation practice in Chachoengsao Province Not very prevalent in temples But it appears that the practice of Vipassana according to the provincial Dhamma practice And the Bureau of Practices of the various schools that have faith in following the teachings of the Lord Buddha, therefore the practice model is not unified but according to the teaching principles of each school The samples of the temples are Suwannamat Temple, Ban Song Temple and Pak Nam Temple. All 3 temples require the development of the temple to be the center of Vipassana practice. And the factors that contribute to being the center of the practice are 1) want to develop the pattern of practice 2) want to develop the potential of the monks in the temple to become the Vipassana Buddha, 3) the needs of the general practitioners who come to practice in Measure 4) needs of the community and relevant agencies, and 5) needs of the community to participate.
Article Details
- The published article is copyrighted by the MCU Journal of Buddhist Studies Review.
- Any text that appears in an article that has been published in a journal. It is the responsibility of the article author. And those comments are not considered the views and responsibilities of the editorial team of the MCU Buddhist Review Journal.
References
ธนิต อยู่โพธิ์. วิปัสสนานิยม. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๔๐.
ภัทรนิทธิ์ วิสุทธิศักดิ์. “รูปแบบการผสมผสานการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานตามหลักสติปัฏฐาน”.วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย, ๒๕๕๐.
พระครูภาวนาวิริยานุโยค (บุญยงค์ ถาวโร). “กระบวนการบริหารจัดการโครงการอบรมวิปัสสนากัมมัฏฐานของ สานักปฏิบัติธรรมประจาจังหวัดในประเทศไทย”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๖๐.
พระปัญญาวโรภิกฺขุ. หลักการปฏิบัติวิปัสสนาภาวนาเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๕๔.
พระโสภณมหาเถระ (มหาสีสยาดอ). มหาสติปัฏฐานสูตร. กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจากัด ประยูรสาส์นไทย การพิมพ์, ๒๕๕๕.
พระโสภณมหาเถระ (มหาสีสยาดอ) ธัมมจักกัปปวัตนสูตร.กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจากัด ประยูรสาน์สไทยการพิมพ์, ๒๕๕๕.
พระโสภณมหาเถระ (มหาสีสยาดอ) นิพพานกถา. กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจากัด ประยูรสาส์นไทยการพิมพ์, ๒๕๕๔.
พระโสภณมหาเถระ (มหาสีสยาดอ) วิปัสสนานัย เล่ม ๑. กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจากัด ประยูรสาส์นไทยการพิมพ์, ๒๕๕๕.
พระโสภณมหาเถระ (มหาสีสยาดอ) วิปัสสนานัย เล่ม ๒. กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจากัด ประยูรสาส์นไทยการพิมพ์, ๒๕๕๕.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกภาษาไทย. ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย, ๒๕๓๙.
วัดหลวงพ่อสดธรรมกายาราม. คู่มือปฏิบัติสมถวิปัสสนากรรมฐาน ๕ สาย. นครปฐม: เพชรเกษม พริ้นติ้ง กรุ๊ป, ๒๕๕๓.
AnalayoBhikkhu. Satipatthana: The Direct Path to Realization. Selangor: Buddhist Wisdom Centre, 2006.