การศึกษาวิเคราะห์พฤติกรรมของภิกษุหัวดื้อในพระวินัยปิฎก

บทคัดย่อ

บทความนี้เป็นส่วนหนึ่งของวิทยานิพนธ์เรื่อง ศึกษาวิเคราะห์อุชชยสูตร มีวัตถุประสงค์ คือ เพื่อศึกษาพฤติกรรมของภิกษุหัวดื้อในพระวินัยปิฎก และเพื่อศึกษาวิเคราะห์พฤติกรรมของภิกษุหัวดื้อในพระวินัยปิฎก โดยมีระเบียบวิธีวิจัยเป็นแบบการวิจัย เชิงเอกสาร (Documentary Research) โดยใช้วิธีการวิเคราะห์เชิงพรรณนา (Descriptive Analysis)
ผลการวิจัยพบว่า พระภิกษุหัวดื้อในพระวินัยปิฎก มีพัฒนาการมาจากการตรัสรู้ของพระพุทธองค์แล้วตั้งคณะสงฆ์ขึ้นมา ภิกษุหัวดื้อโดยมากจะเป็นคนที่ว่ายากสอนยาก ไม่นำพาต่อการอบรมสั่งสอนของผู้รู้หรือผู้ที่มีศีลเป็นที่รัก และไม่ละอาย เป็นคนทุศีลรวมกลุ่มกันหรือดื้อเป็นส่วนบุคคลตามแต่จริตและความประสงค์ของบุคคลและกลุ่ม นอกจากนั้นจะพบว่า พฤติกรรมของภิกษุหัวดื้อมีผลกระทบอยู่ ๒ ประการก็คือ (๑) ผลกระทบต่อตนเอง (๒) ผลกระทบต่อสังคม โดยพระพุทธองค์ทรงมีพุทธวิธีแก้ไขปัญหาไว้ตามหลักการของพระธรรมวินัย