The Concept of Viññāna (Consciousness) in Buddhist Philosophy
Main Article Content
Abstract
The objective of this academic article is to study the Viññāna (Consciousness) in the Theravana Buddhist Scripture and then analyze the concept of Viññāna in Buddhist Philosophy. The results from the study revealed that according to Buddhist Philosophy, life of human beings is composed of the Five Aggregates. Those are Rupa-khandha (corporeality), Vedanā-khanda (feeling or sensation), Saññā-khandha (perception), Saṅkhāra-khandha (mental formation or volitional activities), and Viññāna-khandha. Viññāna is an important part of human life. Lack of Viññāna will cause the human life to be extinguished. And human life will be born if Viññāna is born together. In addition to being an awareness of emotions from the 6 sense-doors, i.e., eyes, ears, nose, tongue, body and mind when touching a picture, sound, smell, taste, touch and Dhammarammana (mind-object). It also means the Viññāna or mind in the body. It is this mind that make human beings to be good or evil. When the body had already passed away Bhavaṅga-Citta or the life-continuum will leave the body to a new landscape. The Viññāna is one of the important things in the chain that causes samsara (the round of rebirth) to cause Jara (the situation of being old age), Marana (death), Soka (grief or sorrow), Parideva (lamentation or deep sadness) Dukkha (suffering), Domanassa (painful mental feeling), and Upāyāsa (despair) which has its root of ignorance. The Viññāna is caused by Saṅkhāra (volitional activities). If the Saṅkhāra is extinguished, the Viññāna is extinguished, which will result in the end of all suffering.
Article Details
- The published article is copyrighted by the MCU Journal of Buddhist Studies Review.
- Any text that appears in an article that has been published in a journal. It is the responsibility of the article author. And those comments are not considered the views and responsibilities of the editorial team of the MCU Buddhist Review Journal.
References
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพ มหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๓๙.
บรรจบ บรรณรุจิ, ผศ.ร.ท.ดร.. จิต มโน วิญญาณ พื้นฐานของชีวิตและการเรียนรู้. พิมพ์ครั้งที่ ๔. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๓๖.
พร รัตนสุวรรณ. พุทธวิทยา เล่ม ๑. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ประยูรวงศ์, ๒๔๙๙.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). พุทธธรรม ฉบับปรับขยาย. พิมพ์ครั้งที่ ๔๑. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ผลิธรรม ในเครือ บริษัท สำนักพิมพ์เพ็ทแอนด์โฮม จำกัด, ๒๕๕๘.
ราชบัณฑิตสถาน. พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔. พิมพ์ครั้งที่ ๒. กรุงเทพมหานคร: บริษัทนานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์ จำกัด, ๒๕๕๖.
วิทย์ วิศทเวทย์, ศาสตราจารย์กิตติคุณ ดร.. ปรัชญาทรรศน์: พุทธปรัชญา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๕๓.
สมภาร พรมทา, ศาสตราจารย์ ดร.. ความคิดพื้นฐานทางปรัชญาที่สำคัญของพระพุทธเจ้า. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๕๖.
สุนทร รังษี, ศาสตราจารย์พิเศษ ดร.. พุทธปรัชญาจากพระไตรปิฎก. พิมพ์ครั้งที่ ๓. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๕๐.
John Locke. An Essay Concerning Human Understanding. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: https://en.wikipedia.org/wiki/An_Essay_Concerning_Human_Understanding [๗ กันยายน ๒๕๖๒].