Principles on Practice for Self-Release
Main Article Content
Abstract
This article aim to study passions in Buddhism. It was found that the passions cause sadness frustration with passions of the three majors as angry, loving and getting divided in to three with passion that is roughly. The central passion, and desires in detail, passions that these factors are causing lustful passions, bias and ignorance. and does not include human intelligence cannot stop the passion, but evil that hardship caused to themselves and others practice and will be considered for passions are an important barrier, not wait to achieve a good man, or the highest truth. The principles for releasing passions in Buddhism found that the Buddhist doctrine were principles that It's all linked together well, that it is called “Bodhipakkhiyadhamma 37”. There are Satipatthāna 4, Sammapphathāna 4, Iddhipāta 4, Indhiya 5, Pala 5, Bojjhanṇgga 7, and Ațțhaṇgika-magga 8 that there principles is very importance because they are machine to releasing passions then attention to Nirvana in Buddhism. Principles on practice for self-release found that living was the basic precepts, then use the principles support the main focus is sighted Phodhipakkhiyadhamma 37 when the mind is meditation is removed, that Passions roughly And passion in the middle. The wisdom that will have a thorough knowledge, passions are carefully removed, called passions Onusai entirely will provide a performance out of passions to achieve from the one who is enlightened since Sodāpanna, Sakadācāmi, AnāgāmĪ and Arahanta until Nibbāna.
Article Details
- The published article is copyrighted by the MCU Journal of Buddhist Studies Review.
- Any text that appears in an article that has been published in a journal. It is the responsibility of the article author. And those comments are not considered the views and responsibilities of the editorial team of the MCU Buddhist Review Journal.
References
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๓๙.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). พุทธธรรม (ฉบับเดิม). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จันทร์เพ็ญ, ๒๕๕๑.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ ๓๐. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ผลิธัมม์ ในเครือ บริษัท สำนักพิมพ์เพ็ทแอนด์โฮม จำกัด, ๒๕๕๘.
พระธรรมธีรราชมหามุนี, (โชดก ญาณสิทธิ). ทางไปนิพพาน. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์พระนคร, ๒๕๓๔.
พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช) ป.ธ. ๙ ราชบัณฑิต. พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุด คำวัด. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๔๘.
พิทูร มะลิวัลย์. คู่มือการศึกษาโพธิปักขิยธรรม. กรุงเทพมหานคร: กรมการศาสนา กระทรวงศึกษาธิการ, ๒๕๒๘.
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช (เจริญ สุวฑฺฒโน). แนวปฏิบัติในสติปัฏฐาน. พิมพ์ครั้งที่ ๖. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฎราชวิทยาลัย, ๒๕๔๐.
องค์การค้าคุรุสภา. ไตรภูมิกถาหรือไตรภูมิพระร่วง. พิมพ์ครั้งที่ ๑๒. กรุงเทพมหานคร: คุรุสภา, ๒๕๓๕.