บริบทของดอกบัวในพระไตรปิฎก การตีความ

Main Article Content

ณัฎฐาพรรณ กรรภิรมย์พชิรา
พระศรีวินยาภรณ์

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์ ๒ ประการคือ ๑) เพื่อศึกษาความหมายและสัญญาลักษณ์ของดอกบัวที่ปรากฏในคัมภีร์พระไตรปิฎก ๒) เพื่อศึกษาวิเคราะห์บริบทของดอกบัวในคัมภีร์พระไตรปิฎก เป็นบทความเชิงเอกสาร ผลการศึกษาพบว่า บริบทของดอกบัวในพระไตรปิฎกนั้น นับเป็นดอกไม้ที่มีสัญลักษณ์ในทางพระพุทธศาสนาที่มีคุณประโยชน์สำคัญมากมายหลายประการ ด้วยคุณสมบัติของบัวเอง  นอกจากนี้ เราใช้ดอกบัวในการบูชาพระแล้ว ดอกบัวยังมีคุณสมบัติที่เป็นสมุนไพรในการรักษาโรค ส่วนประกอบของบัวสามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้ทุกส่วน หากเมื่อเราย้อนคิดกลับไปถึงการที่พระพุทธเจ้าทรงเปรียบดอกบัวในหลายเรื่องราว นับได้ว่า ดอกบัวเป็นพันธุ์ไม้น้ำที่มีความสำคัญต่อชีวิตมนุษย์มากมายเลยทีเดียว

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
กรรภิรมย์พชิรา ณ., & พระศรีวินยาภรณ์. (2020). บริบทของดอกบัวในพระไตรปิฎก: การตีความ. วารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์, 4(1), 55–63. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jmb/article/view/241759
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 2539

ชวลิต ดาบแก้ว. (2542). พรรณไม้ในวรรณคดีไทย เล่ม 1. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.

นิดา มีสุข. (2546). บัว : หลากสีหลายพันธุ์ในวรรณคดีไทย. วารสารปริชาต ปีที่ 13 ฉบับที่ 2 ตุลาคม-มีนาคม 2543: 46-55.

สมพร วรรณะวัลย์. (2537). พจนานุกรมไทย. กรุงเทพมหานคร: ร้านเสริมศึกษา.