บริบทของดอกบัวในพระไตรปิฎก การตีความ
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ ๒ ประการคือ ๑) เพื่อศึกษาความหมายและสัญญาลักษณ์ของดอกบัวที่ปรากฏในคัมภีร์พระไตรปิฎก ๒) เพื่อศึกษาวิเคราะห์บริบทของดอกบัวในคัมภีร์พระไตรปิฎก เป็นบทความเชิงเอกสาร ผลการศึกษาพบว่า บริบทของดอกบัวในพระไตรปิฎกนั้น นับเป็นดอกไม้ที่มีสัญลักษณ์ในทางพระพุทธศาสนาที่มีคุณประโยชน์สำคัญมากมายหลายประการ ด้วยคุณสมบัติของบัวเอง นอกจากนี้ เราใช้ดอกบัวในการบูชาพระแล้ว ดอกบัวยังมีคุณสมบัติที่เป็นสมุนไพรในการรักษาโรค ส่วนประกอบของบัวสามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้ทุกส่วน หากเมื่อเราย้อนคิดกลับไปถึงการที่พระพุทธเจ้าทรงเปรียบดอกบัวในหลายเรื่องราว นับได้ว่า ดอกบัวเป็นพันธุ์ไม้น้ำที่มีความสำคัญต่อชีวิตมนุษย์มากมายเลยทีเดียว
Article Details
- บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์
- ข้อความใดๆ ที่ปรากฎในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์
เอกสารอ้างอิง
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 2539
ชวลิต ดาบแก้ว. (2542). พรรณไม้ในวรรณคดีไทย เล่ม 1. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.
นิดา มีสุข. (2546). บัว : หลากสีหลายพันธุ์ในวรรณคดีไทย. วารสารปริชาต ปีที่ 13 ฉบับที่ 2 ตุลาคม-มีนาคม 2543: 46-55.
สมพร วรรณะวัลย์. (2537). พจนานุกรมไทย. กรุงเทพมหานคร: ร้านเสริมศึกษา.