A Concept of Right and Freedom in Treravada Buddhism
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This article entitled to study a concept of Right and Freedom and to analyze Right and freedom in Theravada Buddhism. This is qualitative research done by studying academic documents. It was found that Rights and Freedom are social and political concepts presented through metaphysical approach that consider natural freedom from the mind not bound by any other condition. The social approach takes the social rights and authority to determine human beings cannot exercise freedom in order to maintain the benefits that everyone enjoys together. It defines concrete actions and considers the acquiring of equal and fair legal rights.
Rights and Freedom in Theravada Buddhism are presented through metaphysical approach that consider freedom in terms of karmic law that the individual can do anything. If the person has pure intentions, there is no need to consider the consequences. At the same time, Theravada Buddhism refers to responsibility for the consequences. The effect will affect the mind of the person is primarily in every action that has a continuous effect according to the definition of karma. By the way, and a social approach talks about considers the natural right of man to own his own life and property. It means the rights of women and men that are different from the acceptance of the truth. It is the way in which Theravada Buddhism accepts that the truth, both the ultimate truth and the supposition of the conventional truth, are always true.
Article Details
- The published article is copyrighted by the MCU Journal of Buddhist Studies Review.
- Any text that appears in an article that has been published in a journal. It is the responsibility of the article author. And those comments are not considered the views and responsibilities of the editorial team of the MCU Buddhist Review Journal.
References
ฌอง ฌาคส์ รุสโซ. (2563). สัญญาประชาคม หรือ หลักแห่งสิทธิทางการเมือง. แปลโดย สมบูรณ์ ศุภศิลป์. กรุงเทพมหานคร: ทับหนังสือ.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2557). ประชาธิปไตยจริงแท้ คือแค่ไหน. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ผลิธัมม์.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มิลเลอร์ เดวิด. (2560). ปรัชญาการเมือง: ความรู้ฉบับพกพา. แปลโดย เกษียร เตชะพีระ. กรุงเทพมหานคร: โอเพ่นเวิลด์ส.
สมภาร พรมทา. (2548). พุทธปรัชญา: มนุษย์ สังคม และปัญหาจริยธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: ศยาม.
วรเจตน์ ภาคีรัตน์. (2561). ประวัติศาสตร์ความคิดนิติปรัชญา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ภาพพิมพ์.
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2560. (2560, 6 เมษายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 134 ตอนที่ 40 ก, หน้า 1.
เฮนรี่ เดวิด ธอโร. (2563). ต้านอำนาจรัฐและความเรียงสามชิ้น. พิมพ์ครั้งที่ 2. แปลโดย พจนา จันทรสันติ. นนทบุรี: ภาพพิมพ์.
John Stuart Mill. (2530). On Liberty ความเรียงว่าด้วยเสรีภาพ. แปลโดย ภัทรพร สิริกาญจน. กรุงเทพมหานคร: สำนักคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ (วช.).
Austin Flannery. (1982). Vatican Council II, vol. II. Collegeville: The Liturgical press.
John K.Roth and Frederick Sontag. (1988). The Questions of Philosophy. California: Wadsworth Publishing.
Peter Harvey. (2000). An Introduction to Buddhist Ethics. Cambridge: Cambridge University Press.