มโนทัศน์เรื่องสิทธิเสรีภาพในพระพุทธศาสนาเถรวาท

Main Article Content

พระมหาขวัญชัย เหมประไพ
พระครูวินัยธรสมุทร ทาทอง
พระมหาไกรวรรณ์ ชินทตฺติโย

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวคิดเรื่องสิทธิและเสรีภาพ และวิเคราะห์สิทธิและเสรีภาพในพระพุทธศาสนา จากการศึกษาพบว่า สิทธิและเสรีภาพเป็นแนวคิดทางด้านสังคมและการเมืองที่ถูกเสนอผ่านข้อเสนอทางอภิปรัชญาที่พิจารณาถึงเสรีภาพทางธรรมชาตินั้นมาจากใจที่ไม่ถูกผูกมัดด้วยเงื่อนไขอื่นใด ข้อเสนอทางด้านสังคมจะพิจารณาถึงสิทธิและอำนาจทางสังคมที่จะกำหนดมนุษย์ไม่สามารถใช้เสรีภาพได้เพื่อรักษาประโยชน์ที่ทุกคนจะได้รับไว้ด้วยกัน เป็นการกำหนดการกระทำที่เป็นรูปธรรมรวมถึงพิจารณาถึงการได้รับสิทธิทางกฎหมายที่เท่าเทียมและยุติธรรมกันเป็นเครื่องตอบแทน


          ส่วนสิทธิและเสรีภาพในพระพุทธศาสนาเถรวาทถูกเสนอผ่านข้อเสนอทางด้านอภิปรัชญาที่พิจารณาถึงเรื่องเสรีภาพในแง่ของกรรมนิยามที่ปัจเจกบุคคลสามารถทำทุกอย่างได้ หากปัจเจกบุคคลนั้นมีเจตนาที่บริสุทธิ์ก็ไม่จำเป็นต้องคำนึงถึงผลที่ตามมา ขณะเดียวกันพระพุทธศาสนาเถรวาทก็อ้างถึงความรับผิดชอบถึงผลที่เกิดขึ้น โดยผลนั้นจะกระทบถึงจิตใจของปัจเจกบุคคลนั้นเป็นหลักในทุกการกระทำที่ส่งผลต่อเนื่องกันไปตามกรรมนิยาม และข้อเสนอทางด้านสังคมที่พิจารณาเรื่องสิทธิทางธรรมชาติที่มนุษย์จะเป็นเจ้าของชีวิตของตนเองรวมถึงทรัพย์สินของตนเอง รวมถึงสิทธิของสตรีกับบุรุษที่แตกต่างกันนั้นมาจากการยอมรับทางด้านสมมติสัจจะ เป็นวิธีที่พระพุทธศาสนาเถรวาทยอมรับว่าความจริงทั้งแบบปรมัตถสัจจะและสมมติสัจจะว่าเป็นจริงเสมอกัน

Article Details

How to Cite
เหมประไพ พ., ทาทอง พ., & ชินทตฺติโย พ. (2021). มโนทัศน์เรื่องสิทธิเสรีภาพในพระพุทธศาสนาเถรวาท. วารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์, 5(1), 80–96. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jmb/article/view/251174
บท
บทความวิชาการ

References

ฌอง ฌาคส์ รุสโซ. (2563). สัญญาประชาคม หรือ หลักแห่งสิทธิทางการเมือง. แปลโดย สมบูรณ์ ศุภศิลป์. กรุงเทพมหานคร: ทับหนังสือ.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2557). ประชาธิปไตยจริงแท้ คือแค่ไหน. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ผลิธัมม์.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มิลเลอร์ เดวิด. (2560). ปรัชญาการเมือง: ความรู้ฉบับพกพา. แปลโดย เกษียร เตชะพีระ. กรุงเทพมหานคร: โอเพ่นเวิลด์ส.

สมภาร พรมทา. (2548). พุทธปรัชญา: มนุษย์ สังคม และปัญหาจริยธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: ศยาม.

วรเจตน์ ภาคีรัตน์. (2561). ประวัติศาสตร์ความคิดนิติปรัชญา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ภาพพิมพ์.

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2560. (2560, 6 เมษายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 134 ตอนที่ 40 ก, หน้า 1.

เฮนรี่ เดวิด ธอโร. (2563). ต้านอำนาจรัฐและความเรียงสามชิ้น. พิมพ์ครั้งที่ 2. แปลโดย พจนา จันทรสันติ. นนทบุรี: ภาพพิมพ์.

John Stuart Mill. (2530). On Liberty ความเรียงว่าด้วยเสรีภาพ. แปลโดย ภัทรพร สิริกาญจน. กรุงเทพมหานคร: สำนักคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ (วช.).

Austin Flannery. (1982). Vatican Council II, vol. II. Collegeville: The Liturgical press.

John K.Roth and Frederick Sontag. (1988). The Questions of Philosophy. California: Wadsworth Publishing.

Peter Harvey. (2000). An Introduction to Buddhist Ethics. Cambridge: Cambridge University Press.