ธุดงค์กับคุณค่าจริยะในพระพุทธศาสนาเถรวาท
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวิเคราะห์แนวคิดเรื่องธุดงค์กับคุณค่าจริยะในพระพุทธศาสนาเถรวาท โดยใช้การศึกษาจากเอกสาร หนังสือและบทความที่เกี่ยวข้อง ผลการศึกษาพบว่า ธุดงค์เป็นวัตรปฏิบัติเพื่อกำจัดกิเลส เป็นพื้นฐานที่จะรองรับการเจริญสมาธิและปัญญา เมื่อกล่าวถึงคุณค่าเชิงจริยะ มีอยู่ 2 ประการ คือ 1) คุณค่าเชิงปัจเจก เป็นภาพแห่งการพัฒนาตนเองให้มีคุณค่าตามหลักพระพุทธศาสนาด้วยการพัฒนาจิตใจและปัญญา และ 2) คุณค่าเชิงสังคม เป็นผลที่สังคมพึงได้รับจากผู้ปฏิบัติธุดงค์ตามพันธกิจของพระพุทธศาสนาที่มุ่งให้เกิดประโยชน์และความสุขแก่สังคม
Article Details
- บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์
- ข้อความใดๆ ที่ปรากฎในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์
เอกสารอ้างอิง
จรัญ มะลูลีม. (2559). อินเดียศึกษา: การเมืองการปกครอง การต่างประเทศ ศาสนา สังคม และวัฒนธรรม.กรุงเทพมหานคร: สยามปริทัศน์.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตโต). (2538). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลศัพท์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2559). พุทธธรรม ฉบับปรับขยาย. พิมพ์ครั้งที่ 46. กรุงเทพมหานคร: สหธรรมิก.
พระพุทธโฆสเถระ. (2560). คัมภีร์วิสุทธิมรรค. แปลโดย สมเด็จพระพุฒาจารย์ (อาจ อาสภมหาเถร).พิมพ์ครั้งที่ 12.กรุงเทพมหานคร: ธนาเพรส.
พระอุปติสสสเถระ (2548). วิมุตติมรรค. แปลโดย พระเทพโสภณ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต) และคณะ. พิมพ์ครั้งที่ ๖. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สวามี สัตยานันทปุรี. (ม.ป.ป.). ปรัชญาฝ่ายโยคะ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ศรีปัญญา.
Max Weber. (2007). The Religion of India: The Sociology of Hinduism and Buddhism. Translated and Edited by Han H. Gerth and Don Martindale. New Delhi: Munshiram Manoharlal Publishers.
