คำว่า “เหมี้ยง” หรือ “เมี่ยง” ความสัมพันธ์ทางภาษากับวัฒนธรรมไทย

บทคัดย่อ

บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์ในการศึกษาคำว่า เหมี้ยง และ เมี่ยง ในด้านที่มาของคำ วิวัฒนาการของคำว่า เหมี้ยง และ เมี่ยง ในด้านความสัมพันธ์ทางภาษาและวัฒนธรรมไทย จากการศึกษาพบว่าเหมี้ยง เป็นของขบเคี้ยวของชาวล้านนาที่ทำไว้รับประทานเองทุกบ้าน ชาวบ้านล้านนาในอดีตนิยมเคี้ยวเหมี้ยงหรืออมเหมี้ยงหลังรับประทานอาหาร วัฒนธรรมการอมเหมี้ยงเป็นวัฒนธรรมที่ปรากฏมาอย่างช้านานในล้านนา จากการพบคำว่า เหมี้ยง กับเมี่ยง ในเอกสารโบราณแสดงให้เห็นถึงประวัติคำที่ยาวนาน เหมี้ยงยังแสดงถึงวัฒนธรรมประเพณีของคนไทย ทำให้ทราบว่าคนไทยรู้จักคุ้นเคยกับเมี่ยงมานาน
การเขียน คำว่าเหมี้ยง กับ เมี่ยง เขียนต่างกัน ตามพจนานุกรมฉบับภาษาล้านนา และพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2554 ด้วยวิธีการออกเสียงของภาษาล้านนากับภาษากรุงเทพนั้นแตกต่างกัน ด้านความหมายของคำว่าเหมี้ยงในพจนานุกรมฉบับภาษาล้านนาและพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2554 มีความแตกต่างกัน คือพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2554 มี 2 ความหมาย
แม้ว่าเหมี้ยงของคนในล้านนาจะแตกต่างจากเมี่ยงคำของคนในภาคกลาง แต่เมี่ยงคำก็ถือเป็นแสดงความสัมพันธ์ระหว่างภาษากับวัฒนธรรมอย่างหนึ่งของไทย ปัจจุบันคำว่า เหมี้ยง และ เมี่ยง มีการเปลี่ยนแปลงไปตามสภาพสังคม และการเปลี่ยนแปลงทางภาษาตามวิวัฒนาการทางภาษา แต่การศึกษาคำว่า เหมี้ยง และ เมี่ยง แสดงความสัมพันธ์ทางภาษาและวัฒนธรรมไทยได้เป็นอย่างดี