การศึกษาเปรียบเทียบสุขภาวะผู้สูงอายุชุมชนชาวพุทธตำบลปากช่อง อำเภอหล่มสัก และชุมชนชาวคริสต์ ตำบลเข็กน้อย อำเภอเขาค้อ จังหวัดเพชรบูรณ์
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อเปรียบเทียบสุขภาวะของผู้สูงอายุของชุมชนชาวพุทธ ตำบลปากช่อง อำเภอหล่มสักกับชาวคริสต์ ตำบลเข็กน้อย อำเภอเขาค้อ จังหวัดเพชรบูรณ์ งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาเชิงคุณภาพโดยรวบรวมข้อมูลทั้งจากเอกสาร และงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับสุขภาวะของผู้สูงอายุ และจากการสัมภาษณ์เชิงลึกผลการศึกษาพบว่า
พระพุทธศาสนามองเรื่องสุขภาวะผ่านมุมมองเรื่อง 1) การมองโลกคือสุขภาวะตามความเป็นจริงของโลกและสังคม 2) การมองตนคือ การปฏิบัติตนตามหลักสุขภาวะของผู้สูงอายุในมุมมองพระพุทธศาสนาคือการปฏิบัติตามหลักของศีล สมาธิ ปัญญา 3) การมองความสัมพันธ์ คือ การปรับมุมมองที่มีต่อโลกให้เป็นไปในแง่ดี เพื่อให้มีความสุขกับชีวิตมากยิ่งขึ้น
ส่วนคริสต์ศาสนามองเรื่องสุขภาวะผ่านมุมมองเรื่อง 1) การมองโลกคือ การทำให้มีสุขภาพดี และการดูแลชีวิตใหม่ซึ่งเป็นพระพรจากพระเจ้า 2) การมองตนคือ ศาสนาคริสต์สอนให้รู้จักเลือกรับประทานอาหารที่มีประโยชน์ต่อสุขภาพ และดูแลร่างกายให้แข็งแรง 3) การมองความสัมพันธ์ คือการดูแลรักษาชีวิตของตนเองและคนรอบกายที่พระเป็นเจ้าให้มาอย่างดีที่สุด
โดยภาพรวม ทั้งสองกลุ่มมีทัศนะที่ตรงกันว่าวิธีการเสริมสร้างความสุขแก่ผู้สูงอายุนั้น ต้องอาศัยหลักธรรมในทางศาสนาของแต่ละศาสนาเป็นเครื่องมือในการสร้างความสุข ส่วนในที่ต่างกัน ประชากรกลุ่มตัวอย่างชาวพุทธเน้นการพัฒนาสุขภาวะตามหลักไตรสิกขา ส่วนประชากรกลุ่มตัวอย่างชาวคริสต์ เน้นการเข้าร่วมกิจกรรมเพื่อสังคม โดยนึกเสมอว่า นั่นคืองานที่พระเจ้ามอบให้หลังเกษียณเพื่อชีวิตนิรันดร์
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์
- ข้อความใดๆ ที่ปรากฎในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์
เอกสารอ้างอิง
คณะกรรมการคาทอลิกเพื่อคริสตธรรม แผนกพระคัมภีร์. (2014). พระคัมภีร์คาทอลิก ฉบับสมบูรณ์ (Thai Cathlic Bible Complete Version) ภาคพันธสัญญาใหม่. กรุงเทพมหานคร: คณะกรรมการคาทอลิกเพื่อคริสตธรรม แผนกพระคัมภีร์.
บังอร ธรรมศรี. (2549). ผู้สูงอายุในสังคมไทย. การศึกษาค้นคว้าอิสระปริญญาคหกรรม
ศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาคหกรรมศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
บุญศรี พันธ์พิริยะ. (2546). ประสบการณ์ปฏิบัติตนด้านสุขภาพของผู้สูงอายุ: กรณีศึกษาในจังหวัดตาก. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยบูรพา.
พระเทพเวที (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). (2534). พุทธศาสนากับการแนะแนว. กรุงเทพมหานคร: สมาคมแนะแนวแห่งประเทศไทย.
พระธรรมโมลี (ทองอยู่ ญาณวิสุทฺโธ). (2551). การศึกษาเชิงวิเคราะห์วิถีชีวิต พฤติกรรมสุขภาพ และการดูแลสุขภาพแบบองค์รวมของพระสงฆ์ที่ปรากฏในพระไตรปิฎก. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฏีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ภิรมย์ เจริญผล. (2553). ศึกษาวิเคราะห์หลักพุทธธรรมที่ใช้ในการดำเนินชีวิตของผู้สูงอายุ : กรณีศึกษาผู้สูงอายุในสถานสงเคราะห์ จังหวัดนครปฐม. วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มยุรี งามวงศ์. (2554). กลยุทธ์การสื่อสาร เพื่อการพัฒนาชีวิตจิตคริสตชน ในฐานะบทบาทการประกาศของบาทหลวง อัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯ. วิทยานิพนธ์วารสารศาสตรมหาบัณฑิต สาขาสื่อสารมวลชน. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ศากุล ช่างไม้. (2550). สังคมไทยกับสถานการณ์ผู้สูงอายุในปัจจุบันและอนาคต. กรุงเทพมหานคร:สำนักพิมพ์มติชน.
สมาคมคริสตธรรมไทย. (2555). Holy Bible (Thai-English). พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: สมาคมพระคริสตธรรมไทย.
สุเทพ สุวีรางกูล. (2551). ปัญหาสังคม. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.
สุทธิพงศ์ บุญผดุง. (2554). การพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในท้องถิ่นโดยใช้โรงเรียนเป็นฐานตามหลักเศรษฐกิจพอเพียง (ระยะที่ 1). รายงานผลการวิจัย. สถาบันวิจัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
เสฐียร พันธรังษี. (2516). ศาสนาเปรียบเทียบ. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: ผดุงวิทยาการพิมพ์.
อารีย์วรรณ อ่วมตานี. (2553). การวิจัยเชิงคุณภาพทางการพยาบาล. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อัจศรา ประเสริฐสิน.(2561). การศึกษาและจิตวิทยา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. วารสารสุขศึกษา. 3(1). 20-32.