ศึกษาวิเคราะห์การเผยแผ่คำสอนของพระสงฆ์ไทยที่มีผลกระทบ ต่อพระธรรมวินัย: ศึกษาเฉพาะกรณีพระคึกฤทธิ์ โสตฺถิผโล

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ ดังนี้ (1) เพื่อศึกษาการเผยแผ่คำสอนของพระพุทธเจ้าที่ปรากฏในพระไตรปิฎก (2) เพื่อศึกษาการเผยแผ่คำสอนของพระคึกฤทธิ์ โสตฺถิผโล ที่มีผลกระทบต่อพระธรรมวินัย และ (3) เพื่อวิเคราะห์การเผยแผ่คำสอนของพระคึกฤทธิ์ โสตฺถิผโล ที่มีผลกระทบต่อพระธรรมวินัย

ผลการวิจัย พบว่า พระพุทธเจ้ามีวิธีสั่งสอนที่หลากหลาย แม้ใช้หลักธรรมเดียวกัน แต่เมื่อต่างบุคคล ก็ปรับวิธีสอนให้เหมาะสม พระองค์จะแสดงธรรมตามระดับการเรียนรู้ของผู้ฟัง พระองค์ใช้ภาษาสุภาพ และไม่เสียดสีใครๆ ส่วนกรณีพระคึกฤทธิ์ โสตฺถิผโล ผู้วิจัยคัดเลือกมาวิเคราะห์ 8 ประเด็น ดังนี้ พระวินัย 3 ประเด็น คือ 1. การสวดภิกขุปาติโมกข์ 150 ข้อ 2. ภิกษุฉันมื้อเดียว 3. การบวชภิกษุณี พระสูตร 2 ประเด็น คือ 1. ผู้ใกล้เสียชีวิตอินทรีย์จะแก่กล้า 2. การพยากรณ์มรรคผลและคติที่ไป พระอภิธรรม 2 ประเด็น คือ 1. อภิธรรมเป็นคำสาวก 2. สภาพของนิพพาน อรรถกถา 1 ประเด็น คือ 1. ตัดอรรถกถาทิ้งเพราะเป็นคำสาวก  ผลวิเคราะห์ มีดังนี้ พระวินัย 3 ประเด็น พบว่า 1. ภิกษุต้องสวดภิกขุปาติโมกข์ 227 ข้อ 2. ตั้งแต่อรุณขึ้นจนถึงเที่ยงวัน ภิกษุฉันกี่ครั้งก็ได้ ส่วนผู้ถือเอกาสนิกังคธุดงค์ฉันได้ครั้งเดียว 3. สตรีบวชเป็นภิกษุณีไม่ได้ พระสูตร 2 ประเด็น พบว่า 1. ไม่มีพุทธดำรัสผู้ใกล้เสียชีวิตอินทรีย์จะแก่กล้า 2. การพยากรณ์มรรคผลและคติที่ไปเป็นการอวดอุตริมนุสธรรม พระอภิธรรม 2 ประเด็น พบว่า 1. อภิธรรมเป็นพุทธพจน์ 2. นิพพานมีสภาพดับขันธ์ 5 อรรถกถา 1 ประเด็น พบว่า 1. อรรถกถาเป็นคำอธิบายพุทธพจน์