การศึกษาหลักการเจริญเมตตาในเมตตสูตร

Main Article Content

พัชรีย์ บุญอินทร์
พระเทพวัชราจารย์ (เทียบ สิริญาโณ)
พระมหาอดิเดช สติวโร
นาฏนภางค์ โพธิ์ไพจิตร์
บรรจบ บรรณรุจิ

บทคัดย่อ

บทความวิจัยเรื่อง การศึกษาหลักการเจริญเมตตาในเมตตสูตร มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ ได้แก่ 1) เพื่อศึกษาโครงสร้างและสาระสำคัญของเมตตสูตร 2) เพื่อศึกษาหลักการเจริญเมตตาที่ปรากฏในเมตตสูตร 3) เพื่อศึกษาหลักการเจริญเมตตาในเมตตสูตรเพื่อใช้ในการดำเนินชีวิต


          ผลการวิจัยพบว่า เมตตสูตร เป็นพระสูตรที่ 9 ในคัมภีร์ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ มีลักษณะเป็นพระคาถาภาษาบาลี จำนวน 10 พระคาถา แต่ละพระคาถาแสดงทางดำเนิน คุณสมบัติ วิธีปฏิบัติและอานิสงส์แห่งการปฏิบัติ สำหรับพระโยคีผู้มุ่งหวังสันตบท คือ พระนิพพาน ต้องดำเนินทางอริยมรรคมีองค์ 8 ที่เรียกว่า กรณียกิจ ได้แก่ ศีล สมาธิ และปัญญาแล้วนั้น ผู้ปฏิบัติต้องมีคุณสมบัติต่างๆ 14 ประการ ซึ่งเป็นคุณสมบัติของผู้อยู่ด้วยเมตตา และต้องเจริญเมตตากัมมัฏฐาน เพื่อฝึกอบรมจิตใจ เจริญปัญญาให้เกิดความรู้แจ้ง เป็นการเจริญเมตตาจิตไปยังสัตว์โลกทั่วทั้งหมด ด้วยเมตตาจิตที่กว้างขวาง ไม่มีเวร ไม่มีศัตรู เพราะกำจัดความอาฆาตของตนและของสัตว์อื่นได้แล้ว


          ผลการวิเคราะห์หลักการเจริญเมตตาเพื่อใช้ในการดำเนินชีวิต พบว่า การศึกษาองค์คุณของเมตตาวิหารีบุคคล ทำให้มีความรับผิดชอบต่อตนเองและสังคม มีความเคารพต่อตนเองและสังคม เป็นหลักการดำเนินชีวิตแบบพอเพียง มีจริยธรรมในการปฏิบัติงานด้วยอินทรีย์ 5 เป็นการดำเนินชีวิตแบบพุทธะ การศึกษาหลักการเจริญต่อสรรพสัตว์ พบว่า เป็นการดำเนินชีวิตด้วยความไม่ประมาท ทำให้จิตตั้งมั่นเป็นสมาธิ ทำให้เกิดขันติ สามารถบรรเทาความโกรธ เป็นการแสดงความรัก ความปรารถนาดี และนำชัยชนะมาสู่ตน การศึกษาหลักการเจริญเมตตาพรหมวิหาร พบว่า เป็นการแสดงถึงความเสมอภาคของชีวิต เป็นการปฏิบัติเพื่อละความโกรธ เป็นการแสวงหาสันติภาพในใจ

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
บุญอินทร์ พ. ., (เทียบ สิริญาโณ) พ. ., สติวโร พ. ., โพธิ์ไพจิตร์ น. ., & บรรณรุจิ บ. (2022). การศึกษาหลักการเจริญเมตตาในเมตตสูตร. วารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์, 6(1), 127–141. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jmb/article/view/255765
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2556). อรรถกถาภาษาไทย พระสุตตันปิฎก ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

เกษม บุญศรี. (2527). บารมีสาธิต. กรุงเทพมหานคร: องค์การค้าของครุสภา.

ปิ่น มุทุกันต์. (2514). แนวสอนธรรมะตามหลักสูตรนักธรรมตรี. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์คลังวิทยา.

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก. (2553). ผู้เป็นที่รักของมนุษย์และเทวดา. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา สถาบันบันลือธรรม.

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก.(2548). พระนิพนธ์ รสแห่งความเมตตาชุ่มเย็นยิ่งนัก. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา.

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก. (2535). วิธีปฏิบัติกรรมฐาน.กรุงเทพมหานคร: วัดบวรนิเวศวิหาร.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2557). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 27. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2550). สนทนาธรรม คติจตุคามรามเท. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2562). พุทธธรรม ฉบับปรับขยาย. พิมพ์ครั้งที่ 52 - พิมพ์แยกภาค 3 เล่ม กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ผลิธัมม์ ในเครือบริษัท สำนักพิมพ์เพ็ทแอนด์โฮม จำกัด.

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2561). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 31. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์บริษัท สหธรรมิก จำกัด.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพมหานคร: บริษัทนานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่น จำกัด.