การศึกษาหลักการเจริญเมตตาในเมตตสูตร
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยเรื่อง การศึกษาหลักการเจริญเมตตาในเมตตสูตร มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ ได้แก่ 1) เพื่อศึกษาโครงสร้างและสาระสำคัญของเมตตสูตร 2) เพื่อศึกษาหลักการเจริญเมตตาที่ปรากฏในเมตตสูตร 3) เพื่อศึกษาหลักการเจริญเมตตาในเมตตสูตรเพื่อใช้ในการดำเนินชีวิต
ผลการวิจัยพบว่า เมตตสูตร เป็นพระสูตรที่ 9 ในคัมภีร์ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ มีลักษณะเป็นพระคาถาภาษาบาลี จำนวน 10 พระคาถา แต่ละพระคาถาแสดงทางดำเนิน คุณสมบัติ วิธีปฏิบัติและอานิสงส์แห่งการปฏิบัติ สำหรับพระโยคีผู้มุ่งหวังสันตบท คือ พระนิพพาน ต้องดำเนินทางอริยมรรคมีองค์ 8 ที่เรียกว่า กรณียกิจ ได้แก่ ศีล สมาธิ และปัญญาแล้วนั้น ผู้ปฏิบัติต้องมีคุณสมบัติต่างๆ 14 ประการ ซึ่งเป็นคุณสมบัติของผู้อยู่ด้วยเมตตา และต้องเจริญเมตตากัมมัฏฐาน เพื่อฝึกอบรมจิตใจ เจริญปัญญาให้เกิดความรู้แจ้ง เป็นการเจริญเมตตาจิตไปยังสัตว์โลกทั่วทั้งหมด ด้วยเมตตาจิตที่กว้างขวาง ไม่มีเวร ไม่มีศัตรู เพราะกำจัดความอาฆาตของตนและของสัตว์อื่นได้แล้ว
ผลการวิเคราะห์หลักการเจริญเมตตาเพื่อใช้ในการดำเนินชีวิต พบว่า การศึกษาองค์คุณของเมตตาวิหารีบุคคล ทำให้มีความรับผิดชอบต่อตนเองและสังคม มีความเคารพต่อตนเองและสังคม เป็นหลักการดำเนินชีวิตแบบพอเพียง มีจริยธรรมในการปฏิบัติงานด้วยอินทรีย์ 5 เป็นการดำเนินชีวิตแบบพุทธะ การศึกษาหลักการเจริญต่อสรรพสัตว์ พบว่า เป็นการดำเนินชีวิตด้วยความไม่ประมาท ทำให้จิตตั้งมั่นเป็นสมาธิ ทำให้เกิดขันติ สามารถบรรเทาความโกรธ เป็นการแสดงความรัก ความปรารถนาดี และนำชัยชนะมาสู่ตน การศึกษาหลักการเจริญเมตตาพรหมวิหาร พบว่า เป็นการแสดงถึงความเสมอภาคของชีวิต เป็นการปฏิบัติเพื่อละความโกรธ เป็นการแสวงหาสันติภาพในใจ
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์
- ข้อความใดๆ ที่ปรากฎในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์
เอกสารอ้างอิง
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2556). อรรถกถาภาษาไทย พระสุตตันปิฎก ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
เกษม บุญศรี. (2527). บารมีสาธิต. กรุงเทพมหานคร: องค์การค้าของครุสภา.
ปิ่น มุทุกันต์. (2514). แนวสอนธรรมะตามหลักสูตรนักธรรมตรี. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์คลังวิทยา.
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก. (2553). ผู้เป็นที่รักของมนุษย์และเทวดา. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา สถาบันบันลือธรรม.
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก.(2548). พระนิพนธ์ รสแห่งความเมตตาชุ่มเย็นยิ่งนัก. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา.
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก. (2535). วิธีปฏิบัติกรรมฐาน.กรุงเทพมหานคร: วัดบวรนิเวศวิหาร.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2557). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 27. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2550). สนทนาธรรม คติจตุคามรามเท. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2562). พุทธธรรม ฉบับปรับขยาย. พิมพ์ครั้งที่ 52 - พิมพ์แยกภาค 3 เล่ม กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ผลิธัมม์ ในเครือบริษัท สำนักพิมพ์เพ็ทแอนด์โฮม จำกัด.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2561). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 31. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์บริษัท สหธรรมิก จำกัด.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพมหานคร: บริษัทนานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่น จำกัด.