ศึกษาทิศเบื้องหน้าในสิงคาลกสูตร
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ (1) เพื่อศึกษาโครงสร้างและสาระสำคัญของสิงคาลกสูตร (2) เพื่อศึกษาบทบาทหน้าที่ของทิศเบื้องหน้าในสิงคาลกสูตร (3) เพื่อศึกษาวิเคราะห์บทบาทหน้าที่ที่พึงประสงค์ต่อทิศเบื้องหน้า 5 ประการ ผลการศึกษาวิจัยพบว่า
1) สิงคาลกสูตรนี้ ปรากฏอยู่ในพระสุตตันตปิฎก คัมภีร์ทีฆนิกาย ปาฎิกวรรค เล่มที่ 11 พระสูตรที่ 8 ซึ่งพระองค์ทรงสอนหลักคิหิวินัย คือวินัยที่คฤหัสถ์ควรนำไปปฏิบัติในชีวิตประจำวัน โดยเริ่มจาก การละเว้นจากกรรมกิเลส 4 อคติ 4 และอบายมุข 6 รวม 14 ประการ ทรงสอนลักษณะมิตรแท้มิตรเทียม ทิศ 6 และการปฏิบัติตนต่อทิศทั้ง 6 การแบ่งทรัพย์ออกเป็น 4 ส่วน และเรื่องของสังคหวัตถุ 4
2) บทบาทหน้าที่ของทิศเบื้องหน้าในสิงคาลกสูตร ทิศเบื้องหน้าในสิงคาลกสูตร หรือ ปุรัตถิมทิศ (ทิศตะวันออก) ในพระสูตรนี้ หมายถึง “มารดา บิดา” ซึ่งหน้าที่ของทิศเบื้องหน้าที่พึงอนุเคราะห์ต่อบุตรธิดา มีอยู่ด้วยกัน 5 ประการดังนี้ 1.ห้ามไม่ให้ทำความชั่ว 2.ให้ตั้งอยู่ในความดี 3.ให้ศึกษาศิลปวิทยา 4.หาภรรยา (สามี) ที่สมควรให้ 5.มอบทรัพย์สมบัติให้ในเวลาอันสมควร
3) ศึกษาวิเคราะห์บทบาทหน้าที่ ที่พึงประสงค์ต่อทิศเบื้องหน้า คือฝ่ายบุตรธิดาปฏิบัติเพื่อตอบแทนพระคุณต่อทิศเบื้องหน้ามีด้วยกัน 5 ประการ คือ 1.ท่านเลี้ยงเรามาเราจักเลี้ยงท่านตอบ 2.จักทำกิจของท่าน 3.จักดำรงวงศ์ตระกูล 4.จักประพฤติตนให้เหมาะสมที่จะเป็นทายาท 5.เมื่อท่านล่วงลับไปแล้วทำบุญอุทิศให้ท่าน
ผลการวิเคราะห์พบว่า บทบาททั้ง 5 ประการเป็นการตอบแทนขณะที่ท่านมีชีวิตอยู่และเมื่อท่านล่วงลับไปแล้ว และการที่บุตรธิดาจะทำหน้าที่ทั้ง 5 ประการได้เป็นอย่างดีนั้น จะต้องเป็นผู้ที่วิเคราะห์และเข้าใจถึงความหมายของหลักธรรมที่ถูกต้องและสามารถนำหลักธรรมที่ปรากฏในสิงคาลกสูตรนั้นมาปฏิบัติได้จริงในชีวิตประจำวัน
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์
- ข้อความใดๆ ที่ปรากฎในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์
เอกสารอ้างอิง
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
________. (2557). อรรถกถาภาษาไทย พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย ปาฎิกวรรค ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ณรงค์ โชควัฒนา. (2534). อนุสรณ์ในงานพระราชทานดินฝังศพ นายเทียม โชควัฒนา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ประสานศิลปะ.
พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช). คำวัด. (2553) กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภาและสถาบันบันลือธรรม.
พระราชมงคลบัณฑิต. (2543). อนุสรณ์งานพระราชทานเพลิง พระพรหมมุนี (บู่ สุจิณฺโณ ป.ธ.9). กรุงเทพมหานคร: ร่มธรรม.
พันตรี ป. หลงสมบุญ. (2540). พจนานุกรม มคธ-ไทย. กรุงเทพมหานคร: อาทรการพิมพ์.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตโต). ( 2557). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 27. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตโต). (2554). คุณบิดามารดาสุดพรรณนามหาศาล. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา.
ปิ่น มุทุกันต์. (2535). มงคลชีวิตภาค 3. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.
สมเด็จพระมหาวีรวงศ์ (พิมพ์ ธมฺมธโร). (2528). มงคลยอดชีวิต ฉบับสมบูรณ์. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพมหานคร: บริษัทนานมีบุ๊คพับลิเคชั่น.
สมบูรณ์ วัฒนะ. (2559).การดูแลบิดามารดาสูงอายุตามหลักคำสอนในพระพุทธศาสนาของครอบครัวไทยพุทธ. วารสารวิชาการ วิทยาลัยศาสนศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล, 10(2), 69-74.
พระสิริมังคลาจารย์. (2536). มังคลัตถทีปนี แปล เล่ม 2. กรุงเทพมหานคร: มหามงกุฏราชวิทยาลัย.
สุชีพ ปุญญานุภาพ. (2535). พระไตรปิฎกฉบับประชาชน. พิมพ์ครั้งที่ 14. กรุงเทพมหานคร: มหามกุฎราชวิทยาลัย.