การศึกษาเปรียบเทียบรูปแบบการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระสงฆ์กับการเผยแผ่คริสต์ศาสนาของบาทหลวงเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิต ในจังหวัดหนองบัวลำภู
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษารูปแบบการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระสงฆ์ในจังหวัดหนองบัวลำภู 2) เพื่อศึกษารูปแบบการเผยแผ่คริสต์ศาสนาของบาทหลวงในจังหวัดหนองบัวลำภู และ 3) เพื่อเปรียบเทียบรูปแบบการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระสงฆ์กับการเผยแผ่คริสต์ศาสนาของบาทหลวงเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตในจังหวัดหนองบัวลำภู
งานวิจัยนี้ เป็นการศึกษาเชิงคุณภาพ โดยศึกษาและรวบรวมข้อมูลจากคัมภีร์ทางศาสนา งานวิจัยที่เกี่ยวข้อง และสัมภาษณ์กลุ่มเป้าหมาย ผลการศึกษาพบว่า
ศูนย์การเผยแผ่พระพุทธศาสนาประจำจังหวัดหนองบัวลำภู ได้กำหนดหลักการในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา เพื่อที่จะส่งเสริมการเผยแผ่พระพุทธศาสนา พัฒนาบุคลากรผู้เผยแผ่เพื่อนำหลักธรรมสู่สังคมและประชาชนอย่างมีคุณภาพ และปฏิบัติตามวิธีการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระสงฆ์นักเผยแผ่ในจังหวัดหนองบัวลำภู มีอยู่ 2 หลักใหญ่ ๆ คือ เผยแผ่ประจำที่ และเผยแผ่เคลื่อนที่
ศาสนาจักรมุ่งส่งเสริมศักดิ์ศรีมนุษย์ผู้มีภาพลักษณ์ของพระเจ้าและได้รับการไถ่กู้ โดยเน้นการสร้างเสริมสถาบันครอบครัวและชุนชนท้องถิ่นให้เข้มแข็ง ให้ความสำคัญกับฆราวาสในการช่วยเหลือเกื้อกูลกันอย่างแท้จริง ดำเนินชีวิตด้วยคุณค่าที่ดีงาม และด้วยกระแสคุณค่าทางวัฒนธรรมที่นำไปสู่ความรักตามจิตตารมณ์ของพระเยซูคริสต์เจ้า จะต้องสอดคล้องสัมพันธ์กับการแพร่ธรรมและการอภิบาลอย่างมีดุลยภาพ ครอบคลุมทุกมิติชีวิตอย่างผสมกลมกลืนกัน ทั้งฝ่ายจิตวิญญาณและฝ่ายโลก ทั้งด้านคุณค่าทางศาสนา ศีลธรรม สังคมวัฒนธรรม สิ่งแวดล้อมและการเมือง
พระสงฆ์และบาทหลวงในจังหวัดหนองบัวลำภู ได้ใช้หลักศาสนาในการพัฒนาคุณภาพชีวิต 3 ด้าน คือ 1) สร้างเครือข่ายศาสนิกสัมพันธ์ 2) ส่งเสริมทางด้านจิตใจ เป็นหลักสำคัญในการพัฒนาคุณภาพชีวิต 3) รักษาวัฒนธรรมอันดี
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์
- ข้อความใดๆ ที่ปรากฎในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์
เอกสารอ้างอิง
กองจดหมายเหตุแห่งชาติ. (2486). เอกสารเย็บเล่มชุด กระทรวงการต่างประเทสรัชกาลที่ 5 กระทรวงการต่างประเทศ จศ. 1171-1278. กรุงเทพมหานคร: กองจดหมายเหตุแห่งชาติ.
คุณพ่อชวลิต กิจเจริญ. (ม.ป.ป.). พระคัมภีร์และการประกาศพระวารสาร. เอกสารประกอบการเรียนวิชา Missiology. ม.ป.ท.: ม.ป.พ..
ชนากร ปรีชา. (2561). การเปลี่ยนศาสนาจากพุทธศาสนิกชนสู่การเป็นคริสตชนของคริสตจักรแห่งพระสิริมหาสารคาม อำเภอเมือง จังหวัดมหาสารคาม. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาสังคมศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฎมหาสารคาม.
พระมหาธนกร กิตฺติปญฺโญ. (2563). กระบวนการการเผยแผ่พระพุทธศาสนากับคริสต์ศาสนาบนพื้นที่สูงในจังหวัดเพชรบูรณ์. (2563). วารสารวนัมฎองแหรกพุทธศาสตรปริทรรศน์. 7(2) กรกฎาคม - ธันวาคม.
พระวิฑูรย์ ฐานเมธี (บุญพร้อม). (2553). การศึกษาความคิดเห็นของประชาชนต่อการบริหารกิจการคณะสงฆ์ในจังหวัดหนองบัวลำภู. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารจัดการคณะสงฆ์. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระสังหราชเกลา ดีอุส บาเย. (2527). ประวัติการเผยแพร่พระศาสนาในภาคอีสานและประเทศลาว. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิพุทธธรรม.
พรรณี พลไชยขา. (2536). บทบาทของมิชชันนารีโรมันคาทอลิกในอีสาน ปี พ.ศ. 2424-2496. กรุงเทพมหานคร: วัฒนาพานิช.
สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. (2551). ระเบียบมหาเถรสมาคมว่าด้วยการเผยแผ่ พ.ศ. 2550. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.
“หนองบัวลำภู”, [ออนไลน์]. แหล่งที่มา : http://www.nongbualamphu.go.th/NEXT/ attachments/article/135/004 [19 มกราคม 2564]
