Buddha’s Teaching Miracle: Approach in Digital Era Lifestyle
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Buddha’s teaching miracle is a miraculous teaching that should behave and practice with results The qualities of Buddha’s teaching miracle are true teachings. Teach to see the truth and put it into practice with realistic results. Successful results from the use of teaching methods are: (Principles of Dharma) 2) Spread by doing good things and doing things that are difficult for them to see. (Practice Dharma) 3) Spread by being happy for him to see. There are 2 methods of teaching miracles: 1. Teaching with short words but impressive or touching. 2. Teaching without speaking. but to do any action until self-knowledge The application of Buddha’s teaching miracle , teaching principles to life will be consistent with living in the digital age as people can listen to teachings by reading, listening, both in the form of face to face. or online, or taking action to apply the principles of Buddhism to life Using the mind to concentrate on working or using the Four Noble Truths to relieve oneself from suffering.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- The published article is copyrighted by the MCU Journal of Buddhist Studies Review.
- Any text that appears in an article that has been published in a journal. It is the responsibility of the article author. And those comments are not considered the views and responsibilities of the editorial team of the MCU Buddhist Review Journal.
References
ชมพูนุท ศรีจันทร์นิล. (2552). จิตวิทยาแนวพุทธ: แนวทางเพื่อการเยียวยา และพัฒนาจิตใจมนุษย์. วารสาร มหาวิทยาลัยหอการค้า. 29(4), 23-33.
ทิพากาญจน์ ประภารัตน์. (2558). การใช้อนุสาสนีปาฏิหาริย์เพื่อการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระพุทธเจ้าใน คัมภีร์พระพุทธศาสนา. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 4(ฉบับพิเศษ), 284-300.
พระครูโกวิทสุตาภรณ์. (2565). การศึกษาเปรียบเทียบรูปแบบการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระสงฆ์กับการเผย แผ่คริสต์ศาสนาของบาทหลวงเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตในจังหวัดหนองบัวลําภู. วารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์. 6(3), 33-45.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2539). การศึกษาเพื่ออารยธรรมที่ยั่งยืน. กรุงเทพฯ: มูลนิธิพุทธธรรม.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2551). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัย มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2556). พจนานุกรมพุทธศาสน์ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 24. กรุงเทพฯ: พระพุทธศาสนาของธรรมสภา.
พุทธทาสภิกขุ. (2521). การศึกษาคืออะไร. กรุงเทพฯ: สำนักหนังสือธรรมบูชา.
สมโภชน์ เอี่ยมสุภาษิต. (2560). ทฤษฏีและเทคนิคการปรับพฤติกรรม. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สิริวรรณ มิตต์สัตย์สิริกุล. (2565). การประยุกต์ใช้หลักพุทธธรรมในการส่งเสริมสุขภาวะของผู้สูงอายุจังหวัดน่านในสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคโควิด-19. วารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์. 6(3), 21-34