Motivation and Human Relations in Buddhist Organizational Management
Main Article Content
Abstract
Personnel must be motivated to work, have a good attitude towards the organization, for this reason, every organization wants their personnel to be quality personnel. and have the consciousness of performing their duties fully and what will make the personnel in the organization work with willingness and full dedication to the work that is motivation to work Motivation is therefore an important factor in the management of an organization or unit. Therefore, it is important to pay attention to the personnel in the organization by creating incentives in various fields to help benefit the personnel who will work for the organization. In order to receive justice from the organization and management in various fields and to have morale in work. Including the need to build human relations as a bridge to connect good relationships with each other. Between people in the organization, the processes in human relations expressed in the form of motivation or satisfaction according to the principle of human relations are important for the management of all processes in the organization. Motivation and human relations in Buddhist organizational management is an organizational management approach that is extremely beneficial to human relations in the organization based on the Four Brahma Vihara principles that everyone in the organization must act towards one another with compassion and desire for others. be happy success in work Please have a wish for others to be free from suffering. genuinely willing to help Mudita is pleased when others do well. success in work and equanimity, known to be indifferent neutralize not taking sides, being fair to everyone.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- The published article is copyrighted by the MCU Journal of Buddhist Studies Review.
- Any text that appears in an article that has been published in a journal. It is the responsibility of the article author. And those comments are not considered the views and responsibilities of the editorial team of the MCU Buddhist Review Journal.
References
กฤษณา ศักดิ์ศรี. (2534). มนุษยสัมพันธ์ เล่ม 1. กรุงเทพฯ: อักษรวิทยา.
ธร สุนทรายุทธ. (2551). การบริหารจัดการเชิงปฏิรูป ทฤษฎี วิจัยและปฏิบัติทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: เนติกุลการพิมพ์.
ธีรรัตน์ กิจจารักษ์. (2538). การบริหารการศึกษา. เพชรบูรณ์: คณะครุศาสตร์ สถาบันราชภัฏเพชรบูรณ์.
พรรณทิพย์ ศิริวรรณบุศย์. (2549). มนุษยสัมพันธ์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์ 2549
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2545). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพฯ: บริษัท สหธรรมิก จากัด.
พิมพ์ใจ โอภานุรักษ์ธรรม. (2542). มนุษยสัมพันธ์ของผู้บริหาร. กรุงเทพฯ: คณะครุศาสตร์ สถาบันราชภัฏสวนสุนันทา.
ภารดี อนันต์นาวี. (2551). หลักการ แนวคิด ทฤษฎี ทางการบริหารการศึกษา. ชลบุรี: มนตรี.
เรียม ศรีทอง. (2540). มนุษยสัมพันธ์. กรุงเทพฯ: สถาบันราชภัฏสวนดุสิต.
วิจิตร อาวะกุล (2542). เทคนิคมนุษยสัมพันธ์. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
วิจิตร อาวะกุล. (2541). มนุษยสัมพันธ์. กรุงเทพฯ: O.S.Printing House Co.Ltd.
วิเชียร วิทยอุดม. (2549). พฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ: ธีระฟิล์มและไซเท็กซ์.
สมยศ นาวีการ. (2542). การพัฒนาองค์การและการจูงใจ. กรุงเทพฯ: ดวงกมล.
อุทัย หิรัญโต. (2543). การบริหารประยุกต์. กรุงเทพฯ: โอ.เอส.พริ้นติ้งเฮาส์.
Beach, D.S. (1965). The management of people at word. New York: The Macmillan.
Sanfords, F.H. and Sman, L.W. (1970). Psychology. 3rd ed. Beloment: Brooks Cols.
Steers, R.W. and Porter, L.W. (2015). Motivation and work behavior. 3rd ed. New York: McGraw Hill.
Jean, G. and David, E.G. (1970). Motivation and Modern Management. Massachusetts: Addison Wesley Publishers.