Design and Layout of Buddhist Archeological Sites in the Dvaravati Period in Nakhon Sawan-Uthai Thani Province
Main Article Content
Abstract
This research article has the objectives 1) to study the design concept of environmental and archaeological site layouts, 2) to develop the design of Buddhist archaeological site layouts in the Dvaravati Period in Nakhon Sawan-Uthai Thani Provinces, and 3) to study the benefits of environmental and archaeological site planning. Use the map of Buddhist archaeological sites in the Dvaravati period in Nakhon Sawan-Uthai Thani provinces. It is qualitative research. There were interviews, observations and joint operations. Area is Nakhon Sawan-Uthai Thani Province,45 contributors, used the Deming Cycle Research Process. Analyze data and present descriptive research results.
The results showed that 1) the design of the environmental map and the archaeological site is considered to be important because the site map design can help guide the access to the area of the archaeological site. easy The principle of designing the archaeological site plan is to focus on simplicity and clearly identifying the location of buildings and other religious sites within by using symbols to identify those buildings or areas. 2) The design of the layout of Buddhist archaeological sites in the Dvaravati period in Nakhon Sawan - Uthai Thani provinces has been carried out in designing the layout of 5 cities of archaeological sites, namely (1) in Nakhon Sawan Province, 3 cities (2) in Uthai Thani Province, 2 cities, by There are designs in 3 parts: 1. Landscape architecture design. 2. Design a spatial plan 3. Design a map of access routes to archaeological sites. (3) Benefits of the design implementation are (1) people in the area understand the layout of the archaeological site well and can access the archaeological site easily (2) have knowledge and understanding of the history of that site (3) can cause benefits in tourism through the aforementioned plan.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- The published article is copyrighted by the MCU Journal of Buddhist Studies Review.
- Any text that appears in an article that has been published in a journal. It is the responsibility of the article author. And those comments are not considered the views and responsibilities of the editorial team of the MCU Buddhist Review Journal.
References
กรมศิลปากร. (2531). โบราณคดีสี่ภาค. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์หัตถศิลป์.
จี. เซเดส์. (2521). ชนชาติต่าง ๆ ในแหลมอินโดจีน. แปลโดย ปัญญา บริสุทธิ์. กรุงเทพฯ: มูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษย์ศาสตร์.
โชติ กัลนาณมิตร. (2521). ไตรภูมิในพระพุทธศาสนากับสถาปัตยกรรมย: คําสอนเชิงวิเคราะห์์แม่แบบสถาปัตยกรรมไทย. (เอกสารอัดสําเนา). ม.ป.ท.: ม.ป.พ
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตโต). (2540). พระพุทธศาสนาในอาเซีย. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.
พระส่งเสริม แสงทอง. (2541). แนวคิดการจัดการสิ่งแวดล้อมตามหลักทางพุทธศาสนา. ปริญญาศิลปะศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มานพ นักการเรียน และบานชื่น นักการเรียน. (2564). ทวารวดี: มิติทางความเชื่อและศาสนา Dvaravati: Belief and Religious Dimension. วารสารสิรินธรปริทรรศน์. 22(1), 256.
วิศรุต เนาวสุวรรณ์. (2546). แนวทางการปรับปรุงภูมิทัศน์เมืองประวัติศาสตร์ลพบุรี. วิทยานิพนธ์สถาปัตยกรรมศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เสถียร โพธินันทะ. (2535). ประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา. กรุงเทพฯ: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
สุทธิลักษณ์ นิลเอสงค์ (2561). บูรณาการพุทธนิเวศเพื่อแก้ปัญหาสิ่งแวดล้อม. ปริญญาพุทธศาสตรดุษฏีบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สมเกียรติ ชัยพิบูลย์. (2551). การจัดการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม: กรณีศึกษาศักยภาพการท่องเที่ยวชุมชนนครชุม อำเภอเมือง จังหวัดกำแพงเพชร. กำแพงเพชร: มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
สุจิตต์ วงศ์เทศ. (2548). คนไทยมาจากไหน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มติชน.