การจัดกิจกรรมส่งเสริมการเรียนรู้แหล่งโบราณคดีทางพระพุทธศาสนา สมัยทวารวดีในจังหวัดนครสวรรค์-อุทัยธานี

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาแนวคิดเรื่องการเรียนรู้ผังแหล่งโบราณคดี 2) เพื่อศึกษาการจัดกิจกรรมส่งเสริมการเรียนรู้แหล่งโบราณคดีทางพระพุทธศาสนาสมัยทวารวดีในจังหวัดนครสวรรค์-อุทัยธานี 3) เพื่อศึกษาประโยชน์จากการจัดกิจกรรมส่งเสริมการเรียนรู้แหล่งโบราณคดีทางพระพุทธศาสนาสมัยทวารวดีในจังหวัดนครสวรรค์-อุทัยธานี เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ศึกษาพื้นที่จังหวัดนครสวรรค์-อุทัยธานี กลุ่มประชากร 45 คน และการปฏิบัติการร่วมกันด้วยกระบวนการตามวงจรเดมมิง วิเคราะห์และนำเสนอ เชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า 1) แนวคิดเกี่ยวกับทฤษฏีและกระบวนการในการสร้างองค์ความรู้ คือ องค์ความรู้เกิดมาจากจิตที่ส่งผลต่อการกระทำทางกายเรียกว่าพฤติกรรม โดยพฤติกรรมนั้นมาจากแรงกระตุ้นที่ก่อให้เกิดการแสดงพฤติกรรมออกมาภายนอก ซึ่งกระบวนการดังกล่าวเรียกว่าการเรียนรู้ ส่วนการเรียนรู้ของพระพุทธศาสนา การเรียนรู้หรือการศึกษา เกิดมาจากการฝึกฝนผ่าน ศีล สมาธิและปัญญา 2) การจัดกิจกรรมส่งเสริมการเรียนรู้แหล่งโบราณคดีทางพระพุทธศาสนาสมัยทวารวดีในจังหวัดนครสวรรค์-อุทัยธานีได้ดำเนินการจัดผ่านกิจกรรม 3 ประเภท คือ (1) กิจกรรมส่งเสริมประเพณีฟื้นฟู สืบสาน อนุรักษ์ เมืองดงแม่นางเมือง (2) กิจกรรมถอดองค์ความรู้เรื่องเมืองโบราณสมัยทวารวดี (3) กิจกรรมอบรมมัคคุเทศก์ท้องถิ่นเพื่อการเรียนรู้ผังแหล่งโบราณคดีทางพระพุทธศาสนาสมัยทวารวดีในจังหวัดนครสวรรค์-อุทัยธานี โดยใช้กรณีเมืองโบราณดงแม่นางเมือง 3) ผลจากการจัดกิจกรรมก่อให้เกิดผล คือ (1) ผลด้านการท่องเที่ยว (2) ผลด้านการปลูกจิตสำนึกรักษาแหล่งโบราณคดีในชุมชน (3) ผลด้านการสร้างมูลค่าเพิ่มทางเศรษฐกิจให้กับชุมชน