A Comparative Study of the Rites in the Uposatha of Theravada Buddhism and in the Church of Roman Catholic Christianity
Main Article Content
Abstract
This research paper has objectives: 1) to study of the rites in the Uposatha of Theravada Buddhism 2) to study of the rites in the Church of Roman Catholic Christianity 3) to compare the rites in the Uposatha of Theravada Buddhism and the Church of Roman Catholic Christianity. This thesis is documentary research and proposes the findings by the descriptive method.
The findings found that: 1) The rites in the Uposatha of Theravada Buddhism are the formal act of monastic rituals that Buddhist monks incorporate to meet together to practice of Uposatha’ s rituals with a mark demarcating the area in the Vinaya commandments such as a full ordination (Upasampadà),a recitation of the Fundamental Precepts of the Buddhist monks (Pàñimokkhuddesa), emergence method; âpattidesanà (the confession of an Offence), the Kathin ceremony (Kañhina). 2) The rites of Christianity that must be performed in the church are "Sacraments" 7 items, consisting of: 1) Baptism, 2) Strength, 3) Penance, 4) Eucharist, 5) Last anointing of the sick, 6) Marriage, 7) Ordination. 3) The rituals of Theravada Buddhism and Catholic church rituals are being a consistency in valuable core and psychological benefits, which is a mental anchor. Furthermore, both are performing the ceremony in main temple only (Upasampadà and Catholic Church). Although the both-implications are different in terms of compositions, processes, conditions, and Master of Ceremonies only.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- The published article is copyrighted by the MCU Journal of Buddhist Studies Review.
- Any text that appears in an article that has been published in a journal. It is the responsibility of the article author. And those comments are not considered the views and responsibilities of the editorial team of the MCU Buddhist Review Journal.
References
กรมการศาสนา กระทรวงวัฒนธรรม. (2551). การศาสนา. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
กรมการศาสนา. (2547). คู่มือปฏิบัติงานศาสนิกสัมพันธ์. กรุงเทพฯ: กระทรวงวัฒนธรรม.
กรมการศาสนา กระทรวงวัฒนธรรม. (2552). พิธีกรรมและประเพณี. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตร แห่งประเทศไทย จำกัด.
พระครูบวรสิกขการ. (2547). พุทธจริยาวัตรและพระจริยาวัตรของพระเยซูคริสต์: การศึกษาเปรียบเทียบในมหาปรินิพพานสูตร กับพระวรสารลูกา. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระสามร พฺรหฺมเถโร. (2561). ศึกษาอุโบสถกรรมในคัมภีร์พุทธศาสนาเถรวาท. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2524). พจนานุกรมศัพท์สังคมวิทยา อังกฤษ-ไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.
ศิริพจน์ สกุลทอง. (2546). กระบวนการสืบทอดจากสื่อสัญลักษณ์ทางพิธีกรรมศีลศักดิ์สิทธิ์ 7 ประการ ไปสู่ความเชื่อศรัทธาและการดำเนินชีวิตทางธุรกิจแบบมีจริยธรรมของชุมชนชาวคริสต์ (โรมันคาทอลิก) ของโบสถ์พระมารดานิจจานุเคราะห์ กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.
สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส. (2538). วินัยมุข เล่ม 3. พิมพ์ครั้งที่ 20. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มูลนิธิมหามกุฏราชวิทยาลัย.
สมคิด จิรทัศนกุล. (2547). รูปแบบพระอุโบสถและพระวิหารในสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว. กรุงเทพฯ: บริษัทวิริยะธุรกิจ จำกัด.
สมิทธ์ สระอุบล. (2534). มานุษยวิทยาเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.
เสฐียร พันธรังสี. (2563). ศาสนาเปรียบเทียบ. พิมพ์ครั้งที่ 8. กรุงเทพฯ: บ.เยลโล่ การพิมพ์ จำกัด.