วิเคราะห์อัตลักษณ์วัฒนธรรมเชิงพระพุทธศาสนาจากผลกระทบ ด้านการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในชุมชนอพยพชาวทิเบต เมืองธรรมศาลา รัฐหิมาจัลประเทศ สาธารณรัฐอินเดีย

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาบริบททางสังคมและวัฒนธรรมของชุมชนอพยพชาวทิเบตเมืองธรรมศาลา รัฐหิมาจัลประเทศ สาธารณรัฐอินเดีย 2) เพื่อศึกษาอัตลักษณ์วัฒนธรรมเชิงพระพุทธศาสนาของชุมชนอพยพชาวทิเบตเมืองธรรมศาลา รัฐหิมาจัลประเทศ สาธารณรัฐอินเดีย 3) เพื่อวิเคราะห์อัตลักษณ์วัฒนธรรมเชิงพระพุทธศาสนาของชุมชนอพยพชาวทิเบตเมืองธรรมศาลา รัฐหิมาจัลประเทศสาธารณรัฐอินเดีย เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพ ข้อมูลภาคสนาม กำหนดกลุ่มเป้าหมาย คือ ผู้ที่พักอาศัยและท่องเที่ยวในชุมชนอพยพชาวทิเบต เมืองธรรมศาลา จำนวน 45 คน วิเคราะห์ข้อมูลเอกสาร เชื่อมโยงไปสู่แนวคิดและทฤษฎี และนำเสนอผลวิจัยเชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า 1) ชุมชนอพยพชาวทิเบตมีการอพยพเข้ามาตั้งถิ่นฐานอยู่ในบริเวณดังกล่าว ภายหลังกองทัพปลดแอกประชาชนจีนเข้าไปยึดครองจนเกิดเหตุจลาจลครั้งใหญ่ มีการจัดตั้งรัฐบาลพลัดถิ่น มีการสร้างวัดโดยถอดแบบจำลองจากทิเบต และมีองค์ทะไลลามะที่ 14 ทรงพำนักประจำที่นี่ คนทั่วไปจึงรู้จักสถานที่นี้ว่าเป็นลาซาน้อย 2) อัตลักษณ์วัฒนธรรมเชิงพระพุทธศาสนาของชุมชนอพยพชาวทิเบต มี 4 ด้าน คือ ด้านสังคม ได้แก่ ระบบการปกครองที่มีความเป็นอัตลักษณ์เฉพาะ มีองค์ทะไลลามะ ซึ่งชาวทิเบตเชื่อว่าเป็นพระอวโลกิเตศวรกลับชาติมาเกิดอยู่สูงสุด ด้านวัฒนธรรม มีลักษณะจำเพาะ เช่น การแต่งกาย การเต้นรำ เป็นต้น ด้านวิถีชีวิต เป็นวิถีชีวิตที่เรียบง่าย มีความสัมพันธ์กันในชุมชนเล็กๆ ไม่มีความสลับซับซ้อน อิงกับพระพุทธศาสนาอยู่ตลอดเวลา และด้านพระพุทธศาสนา มีความเชื่อและข้อปฏิบัติทางศาสนาที่บ่งบอก อัตลักษณ์ของชุมชน 3) จากผลกระทบด้านการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมแนวโน้มอัตลักษณ์วัฒนธรรมในชุมชนอพยพชาวทิเบต มีการเปลี่ยนแปลงทั้งด้านบวก คือ การสร้างความมั่นคงทางเศรษฐกิจในชุมชน และด้านลบ คือส่งผลกระทบทางด้านสิ่งแวดล้อม สังคม และวัฒนธรรม แต่อย่างไรก็ตามชาวทิเบตส่วนใหญ่ยังยึดโยงกับพระพุทธศาสนาวัชรยาน ความมีอยู่ขององค์ทะไล ลามะ เป็นหลักยึดเหนี่ยวจิตใจ ซึ่งวิถีชีวิตแบบนี้มีแนวโน้มอยู่คู่ชาวทิเบตต่อไป อย่างน้อยในช่วงชีวิตของผู้อพยพชาวทิเบตรุ่นแรก