A Comparative Study of Sustainable Community Development Model of Buddhists and Muslims in Singhanakhon District, Songkhla Province
Main Article Content
Abstract
This research paper has three objectives: 1) to study of sustainable community development model of Buddhists in Singhanakhon District, Songkhla Province 2) to study of sustainable community development model of Muslims in Singhanakhon District, Songkhla Province and 3) to compare of sustainable community development model of Buddhists and Muslims in Singhanakhon District, Songkhla Province. This study is of qualitative research. The sources of this study have been collected from documents and research papers related. In-depth interviews with 12 people. Data were analyzed and findings were presented descriptively.
The results of the study were as follows: 1. The development model for Buddhist communities in Singhanakhon municipality is (1) focusing on developing communities to be self-reliant; (2) working to respond to the environment that is unique to each community; (3) applying effective development methods to solve problems major community issues and encourage action, especially on issues of economic, social development, education and good health. It is a path leading to sustainable growth for the community. 2. Muslim Community Development Model in Singhanakhon Municipality mainly aiming to develop people and society by (1) developing community participation (2) empowering the community to be a force for community change the important thing is to develop people in the community to realize their responsibility towards their locality. 3. From the comparison of the sustainable community development model of Buddhists and Muslims in Singha Nakhon Municipality, Singhanakhon District, Songkhla Province. It was found that Buddhists and Muslims had the same view that developing people to understand the principles of religion and live together in society happily. Must have firm faith and strictly adhere to their religious principles equally. So that they can develop their body, speech and mind to be at ease the implications are different. Buddhists aim to follow the principles of the five precepts as a tool to develop the body, speech and mind to make merit and to lead to lasting happiness that is nirvana. Muslims aim to hold on to their faith in Allah. He is the guide for the development of life, bring sustainable happiness to the world society.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- The published article is copyrighted by the MCU Journal of Buddhist Studies Review.
- Any text that appears in an article that has been published in a journal. It is the responsibility of the article author. And those comments are not considered the views and responsibilities of the editorial team of the MCU Buddhist Review Journal.
References
จินตวีร์ เกษมสุข. (2559). หลักการมีส่วนร่วมกับการพัฒนาชุมชนอย่างยั่งยืน. พิมพ์ครั้งที่ 2.กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธนัท เรืองรุ่งชัยกุล. (2561). ศึกษาทิศทางการพัฒนา ส่งเสริมและสนับสนุนนวัตกรรมเพื่อสังคมที่เหมาะสมกับประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติ (องค์การมหาชน).
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2540). พระพุทธศาสนาพัฒนาคนกับสังคม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ท้องถิ่น กระทรวงมหาดไทย.
พระพรหมบัณฑิต (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2562). ศาสนากับเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน. พิมพ์ครั้งที่ 2.กรุงเทพฯ: บริษัทอมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิซซิ่ง จำกัด (มหาชน).
เมืองโบราณ. (2561). สงขลาหัวเขาแดง เมืองสุลต่านสุไลมาน. วารสารเมืองโบราณ. 44 (4), 20-30.
สอาด ภูนาสรณ์, สมควร นามสีฐาน และอำนวยพร โฮมจูมจัง. (2564). พุทธวิถีไทยสู่การพัฒนาที่ยั่งยืนในยุค NEW NORMAL. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น. 8(2),18-19.
แสนกีรตินวนันท์ และสิริยา รัตนช่วย. (2562). กลไกขับเคลื่อนสวัสดิการชุมชนเมืองของชุมชนมุสลิมมัสยิดกมาลุลอิสลาม กรุงเทพฯ. วารสารปาริชาต มหาวิทยาลัยทักษิณ. 32(2), 41.
อนุชา หวังภักดี. (2553). การเผยแพร่คำสอนในศาสนาอิสลามที่เกี่ยวกับการพัฒนาสังคมและสิ่งแวดล้อม: กรณีศึกษาโต๊ะอิหม่ามในเขตกรุงเทพฯ. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.