การศึกษาวิเคราะห์เชิงเปรียบเทียบรูปแบบการเรียนรู้พหุวัฒนธรรมทางศาสนา เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตระหว่างพุทธศาสนิกชนและคริสต์ศาสนิกชน ในตำบลบ้านกลาง อำเภอหล่มสัก จังหวัดเพชรบูรณ์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษารูปแบบการเรียนรู้พหุวัฒนธรรมทางศาสนาของพุทธศาสนิกชน 2) เพื่อศึกษารูปแบบการเรียนรู้พหุวัฒนธรรมทางศาสนาของคริสตศาสนิกชน 3) เพื่อเปรียบเทียบรูปแบบการเรียนรู้พหุวัฒนธรรมทางศาสนาของพุทธศาสนิกชน และคริสตศาสนิกชนในตำบลบ้านกลาง อำเภอหล่มสัก จังหวัดเพชรบูรณ์ ว่ามีความเหมือนและต่างกัน เป็นงานวิจัยแบบมีส่วนผสานวิธี ผ่านการสัมภาษณ์ศาสนิกของทั้งสองศาสนา กำหนดกลุ่มตัวอย่างเป็น 2 กลุ่ม ฝ่ายละ 10 คน รวม 20 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูล 1) แบบสัมภาษณ์ และ 2) การสานเสวนา วิเคราะห์และนำเสนอเชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า 1) รูปแบบการเรียนรู้พหุวัฒนธรรมทางศาสนาของพุทธศาสนิกชน ใช้โครงการหมู่บ้านศีล 5 มีวัดเป็นศูนย์การเรียนรู้เศรษฐกิจพอเพียงและสุขภาวะเชิงพุทธ นำหลักปฏิบัติตามปณิธาน 3 ของท่านพุทธทาสภิกขุ ได้แก่ 1) เรียนรู้ศาสนาของตนให้ถ่องแท้ 2) เรียนรู้ศาสนาของผู้อื่น 3) ร่วมกันดึงโลกออกจากวัตถุนิยม 2) การศึกษารูปแบบการเรียนรู้พหุวัฒนธรรมทางศาสนาของคริสตศาสนิกชน พบว่า การใช้หลักบัญญัติ 10 ประการ โดยมีโบสถ์และโรงเรียน เป็นสถานที่ให้ความรู้ทุกวันอาทิตย์ ช่วยให้มนุษย์ได้รับความรอดและมีอิสรภาพ พัฒนายกระดับจิตใจให้สูงขึ้น เป็นลักษณะคำสอนแห่งการแสดงออก มีความสดชื่นเป็นคำสอนแห่งชีวิตหรือ คำสอนอันมีชีวิตชีวา และแนวทางการปฏิบัติ ได้แก่ 1) แก่นของศาสนาเป็นหนึ่งเดียวกัน 2) ยึดหลักการของการเจรจาและการทำความเข้าใจ 3) สร้างศาสนิกของแต่ละศาสนาเพื่อทำความเข้าใจหลักธรรมของตน จึงทำให้เข้าใจผู้อื่น และอยู่ร่วมกันได้ โดยไม่มีความหวาดระแวงสงสัย 3) การเปรียบเทียบรูปแบบการเรียนรู้พหุวัฒนธรรมทางศาสนา เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตระหว่างพุทธศาสนิกชนและคริสตศาสนิกในตำบลบ้านกลาง อำเภอหล่มสัก จังหวัดเพชรบูรณ์ พบว่าการเรียนรู้ไม่มีความแตกต่างเพราะผู้นำของทั้งสองศาสนา เน้นสร้างเหตุแห่งความสุข คือ สงบ สันติ เบิกบานใจ อยู่ร่วมกันฉันท์พี่น้อง มีความแตกต่างกันเพียงความศรัทธาในศาสนาของตนไม่ก้าวล่วงวิถีปฏิบัติทางศาสนาของบุคคลอื่น