Phassāyatana Conciousness in Paticcasmuppāda
Main Article Content
Abstract
Phassayatana is the arising of contact between the 6 Internal Āyatanas and the 6 External Āyatanas, interacting with each other, creating awareness (consciousness).There are in the form of a chain throughout the line. Both the line of birth and the line of death, in the way of life from birth until death. It is the way of Paticcasamuppāda, which is a process dependent on the arising of craving and attachment. If humans have senses incorrectly, it will lead to craving and attachment, which causes the clinging birth in an endless cycle. Which is the cause of suffering. Therefore, when the sense arises, such as when the eye sees a form, the person must be aware and stop at just seeing. There is no feeling of liking or disliking that follows. It can stop at just the clash of Āyatanas. This is awareness of the senses. It is being aware of the present. Seeing reality as it is.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- The published article is copyrighted by the MCU Journal of Buddhist Studies Review.
- Any text that appears in an article that has been published in a journal. It is the responsibility of the article author. And those comments are not considered the views and responsibilities of the editorial team of the MCU Buddhist Review Journal.
References
บรรจบ บรรณรุจิ. (2561). ปฏิจจสมุปบาท: ขั้นตอนการรู้แจ้งความจริงของพระพุทธเจ้าและการปรับใช้เพื่อแก้ปัญหาสังคม. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. วารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์. 4(1), 1-26.
พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช. (2550). พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสตร์ชุดศัพท์วิเคราะห์, กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เลี่ยงเชียง.
พระธรรมโกศาจารย์ (พุทธทาสภิกขุ). อายตนิกธรรม (ธรรมที่เนื่องอยู่กับอายตนะ). สืบค้น 7 สิงหาคม 2566 จาก: https://www.pagoda.or.th/buddhadasa/2525-5.html.
พระวรศักดิ์ วรธมฺโม. (2566). คุณ-ค่า พุทธศาสนา. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.
พุทธทาสภิกขุ. (2549). ปฏิจจสมุปบาทจากพระโอษฐ์. กรุงเทพฯ: สุขภาพใจ.
พุทธทาสภิกขุ. (ม.ป.ป). ผัสสะ คือ สิ่งที่ต้องรู้จักและควบคุม. กรุงเทพฯ: ธรรมทานมูลนิธิ.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
แม่ชีวรรนรักษ์ ธนธรรมทิศ. (2561). “ศึกษาปฏิจจสมุปบาทฝ่ายเหตุในการปฏิบัติวิปัสสนาภาวนา”. ปริญญาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2564). พุทธธรรมฉบับปรับขยาย. พิมพ์ครั้งที่ 57. พระเมธี วชิโรดม พิมพ์เป็นธรรมทาน (Printed in China).
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2566). หลักแม่บทของการพัฒนาตน. มงคลวาร อายุ 44 ปี ผศ.ดร.วัชรพจน์ ทรัพย์สงวนบุญ. ม.ป.ท.: ม.ป.พ.
อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา. (2549). “Mind-Set”. วารสารท่องโลกการศึกษา. 1(1), 32.
อำพล บุดดาสาร. (2563). “สัมมาทิฏฐิ: มัชฌิมศึกษาเพื่อพัฒนามนุษย์ที่สมบูรณ์”. วารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์. 6(1), 35.