A Model Of Creative Leadership Development of Vocational Education Commision Administrators In Roi-Et Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purpose of this research was to 1) Study the current condition desired condition and necessary needs. The sample group 207educational institution administrators and teachers by stratified sampling. And the informant group consisted of 3 experts selected by purposive sampling. 2) Set and check the suitability of a model of creative leadership development of vocational education commision administrators in roi-et province. The informant group consisted of 7 experts selected by purposive sampling. 3) Evaluate the model The informant group consisted of 20 experts selected by purposive sampling. Tools used were current condition questionnaire reliability at 0.91, desirable condition questionnaire reliability at 0.92, interview form, focus group form, suitability questionnaire, and possibility questionnaire. Statistics used in data analysis are percentage. mean and standard deviation and Priority Needs Index by PNImodified. The results were as follows: 1) The current state at a moderate level Desired condition at the highest level. Necessary need 1: having a vision. 2) A model consists of 5 parts: Part 1: principles and objectives, Part 2: contents Part 3: development process, Part 4: evaluation, and Part 5 success conditions. assessment results on suitability at the highest level. 3) The possibility and usefulness of a model for developing creative leadership among school administrators. Under the jurisdiction of Roi Et Provincial Vocational Education Office at the highest level.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- The published article is copyrighted by the MCU Journal of Buddhist Studies Review.
- Any text that appears in an article that has been published in a journal. It is the responsibility of the article author. And those comments are not considered the views and responsibilities of the editorial team of the MCU Buddhist Review Journal.
References
เกรียงไกร นามทองใบ. (2564). การพัฒนาโปรแกรมเสริมสร้างภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาศรีสะเกษ เขต 3. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษา: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
จินดา สรรประสิทธิ์. (2563). การพัฒนานวัตกรรมการบริหารวิชาการโรงเรียนประถมศึกษาตามแนวคิดทักษะภาวะผู้นำในอนาคต. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต คณะครุศาสตร์: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ดวงจิต สนิทกลาง. (2561). กลยุทธ์การบริหารโรงเรียนมัธยมศึกษาตามแนวคิดการพัฒนานักเรียนให้มีภาวะผู้นำที่ยอดเยี่ยม. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต. คณะครุศาสตร์: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทิศนา แขมมณี. (2550). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธีระ รุญเจริญ และคณะ. (2554). ยุทธศาสตร์การบริหารจัดการการศึกษาขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น (อปท.). กรุงเทพฯ: ข้าวฟ่าง.
ธีระ รุญเจริญ. (2546). การบริหารโรงเรียนยุคปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพฯ: ข้าวฟ่าง.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น ฉบับปรับปรุงใหม่. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
ปิยวรรณ รามศิริ, ทัศนา แสวงศักดิ์ และสมชาย เทพแสง. (2561). การพัฒนารูปแบบภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. วารสารบริหารการศึกษา มศว. 15(28), 12-25.
พรวีนัส ไวยกรรณ. (2565). การพัฒนาโปรแกรมเสริมสร้างภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาร้อยเอ็ด เขต 2. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษา: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
เพชร์ บุญมาหล้า. (2564). การพัฒนาโปรแกรมเสริมสร้างภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเลย หนองบัวลำภู. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต. สาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษา: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2553). ผู้นำเชิงสร้างสรรค์: กระบวนทัศน์ใหม่และผู้นำใหม่ทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ภารดี อนันต์นาวี. (2551). หลักการ แนวคิด ทฤษฎี ทางการบริหารการศกษา. ชลบุรี: มนตรี จำกัด.
ยนต์ ชุ่มจิต. (2553). ความเป็นครู. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
สํานักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่สิบสอง พ.ศ. 2560-2564. กรุงเทพฯ: สํานักงานคณะกรรมการ พัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติสํานักนายกรัฐมนตรี.
สำนักงานคณะกรรมการอาชีวศึกษา. (2566). แผนปฏิบัติราชการประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2566. กรุงเทพฯ: สำนักนโยบายและแผน สำนักงานคณะกรรมการอาชีวศึกษา.
สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดร้อยเอ็ด. (2566). แผนพัฒนาการศึกษาจังหวัดร้อยเอ็ด พ.ศ. 2566-2570. ร้อยเอ็ด: สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดร้อยเอ็ด.
สืบพงษ์ ทัพหลวง. (2564). การพัฒนาโปรแกรมการเสริมสร้างภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 6. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษา: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สุธรรม ธรรมทัศนานนท์. (2562). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน การวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารวิจัยทางการศึกษา. 14(2), 149-162.
อุทัย บุญประเสริฐ. (2552). การวิจัยด้านการบริหารจัดการการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
อุษาวดี จันทรสนธิ. (2552). หน่วยที่ 7 ภาวะผู้นำครู ประมวลสาระชุดวิชาการประสบการณ์วิชาชีพประกาศนียบัตรบัณฑิตหลักสูตรและการสอน. (พิมพ์ครั้งที่ 2). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
Bennis, W. (2002). Creative Leadership [ABI]. Bangkok: Chulalongkorn University.
Chernin, P. (2001). Creative leadership: The strength of ideas The power of the imagination. Vital Speeches of the Day. 68(8), 245-249.
Keevep, P.J. (1988). Educational research, methodology and measurement international handbook. Oxford: Pergamon Press.
Kotter, J.P. (1996). Leading Change. Boston: Massassusette.
Palus, C. & Horth, J. (2002). Modern Management. New York: McGraw-Hill.