Multi-Culture of Belief in Si Thep Historical Park
Main Article Content
Abstract
This academic article focuses on studying the multi-culture of belief in Si Thep Historical Park which was an ancient significance city since prehistorical period. This period was communicative with adventive city. In addition, it was the prosperity era of Si Thep City which was spread both in Dvaravati period and the golden age of the Khmer Empire. The Si Thep City had relationship between Dvaravati culture and ancient Khmer culture. Nowadays, this city is the Si Thep Historical Park which have two ancient monuments: inside monuments and outside monuments. The inside monuments have three sites such as Khao Khlang Nai monument, Prang Si Thep monument, and Prang Song Phi Nong monument. The outside monuments have three sites such as Khao Khlang Nok monument, Prang Ruesi monument, and Khao Tamorat monument. All ancient monuments are multi-culture of belief from Theravada and Mahayana Buddhism, and Shaivism of Brahma-Hindu. The multi-culture of belief creates a unique beauty of Si Thep City where is worthy of conservation and further study. The body of knowledge gained from this study is found that 1) the concept of religious beliefs as a moral culture which is classified into sub-types according to the principles of Buddhism and Brahmin-Hinduism. 2) The concept of ancient monuments as a material culture which consists of geographic sub-areas such as inside and outside areas which are related to beliefs in both Buddhism and Brahmin-Hinduism.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- The published article is copyrighted by the MCU Journal of Buddhist Studies Review.
- Any text that appears in an article that has been published in a journal. It is the responsibility of the article author. And those comments are not considered the views and responsibilities of the editorial team of the MCU Buddhist Review Journal.
References
กระทรวงการต่างประเทศ. (19 กันยายน 2566). เมืองโบราณศรีเทพได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกแห่งที่ 7 ของประเทศไทย. สืบค้น 27 มกราคม 2567 จาก https://www.mfa.go.th/th/content/si-thep
ธาดา สังข์ทอง. (2544). นำชมอุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ. กรุงเทพฯ: สำนักโบราณคดีและพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ.
ประกาศกรมศิลปากรเรื่อง กำหนดจำนวนโบราณสถานสำหรับชาติ. (8 มีนาคม 2478). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 52. หน้า 3679-3717.
พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมดำรงราชานุภาพ. (2469). เรื่องเที่ยวที่ต่าง ๆ ภาคที่ 3: เล่าเรื่องเที่ยวมณฑลเพชรบูรณ์. พิมพ์ในงานปลงศพหม่อมราชวงศ์หญิงปลื้ม อสุนี ณ อยุธยา. พระนคร: โสภณพิพรรฒ- ธนากร.
ศรัณย์ มะกรูดอินทร์. (2566). เล่าขานเมืองโบราณศรีเทพ. เอกสารประกอบการบรรยายในโครงการสุวรรณภูมิศึกษา กิจกรรมทัศนศึกษา “ตามรอยอารยธรรมสุวรรณภูมิ” และสัมมนาในหัวข้อ “สืบสาน ส่องธรรม ณ เมืองโบราณศรีเทพ”. 1-2 พฤศจิกายน 2566. ณ อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ อำเภอศรีเทพ จังหวัดเพชรบูรณ์. ม.ป.ท.: ม.ป.พ.
สถาพร เที่ยงธรรม และคณะ (2550). อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ. เพชรบูรณ์: อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ กรมศิลปากร.
สถาพร เที่ยงธรรม. (2554). ศรีเทพ: เมืองศูนย์กลางความเจริญแห่งลุ่มน้ำป่าสัก. เพชรบูรณ์: อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ กรมศิลปากร.
สุรชัย พุดชู. (2566). เก็บข้อมูลภาคสนาม. 1-2 พฤศจิกายน.