การเปรียบเทียบหลักการสงเคราะห์ชุมชนวิถีพุทธศาสนานิกายเถรวาท กับหลักการอภิบาลชุมชนวิถีคริสตศาสนานิกายโรมันคาทอลิก: กรณีศึกษาเปรียบเทียบสองชุมชนในจังหวัดประจวบคีรีขันธ์

Main Article Content

พระอาทิตย์ อาทิจฺจวํโส (กรุดทอง)
คงสฤษฎ์ แพงทรัพย์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาหลักการสงเคราะห์ชุมชนวิถีพุทธศาสนานิกาย เถรวาท 2) เพื่อศึกษาหลักการอภิบาลชุมชนวิถีคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก 3) เพื่อเปรียบเทียบหลักการสงเคราะห์ชุมชนวิถีพุทธศาสนานิกายเถรวาทกับหลักการอภิบาลชุมชนวิถีคริสตศาสนานิกายโรมันคาทอลิก


ผลการวิจัยพบว่า 1) หลักการสงเคราะห์ชุมชนวิถีพุทธศาสนานิกายเถรวาท ได้แก่ หลักสังคหวัตถุ 4 ประกอบด้วย 1) ทาน ให้การช่วยเหลือเกื้อกูลชุมชน 2) ปิยวาจา ให้คำปรึกษาและวัดเป็นแหล่งเรียนรู้ธรรม  3) อัตถจริยา ช่วยเป็นแหล่งจิตอาสา สามารถช่วยเหลือชุมชนอื่นๆ ได้ตลอดเวลา 4) สมานัตตตา ปฏิบัติคล้อยตามกฎระเบียบของชุมชนอย่างเคร่งครัด 2. หลักการอภิบาลชุมชนวิถีคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก ได้แก่ 1) หลักความรักความเมตตา การฟื้นฟูความเชื่อ 2) หลักเกื้อกูล พระสงฆ์อภิบาลชุมชนโดยเข้าเยี่ยมเยียนสัตบุรุษในชุมชน และ 3) การแบ่งปัน คือ ความรัก และการช่วยเหลือแบ่งปัน 3. เมื่อนำหลักการสงเคราะห์ชุมชนของทั้งสองศาสนามาเปรียบเทียบความเหมือนและความแตกต่าง พบว่า ความเหมือนของทั้ง 2 ศาสนานั้น จุดประสงค์หลัก คือ ดำเนินการเพื่อป้องกัน แก้ไขช่วยเหลือ และส่งเสริมให้ผู้ที่ประสบความเดือดร้อนต่าง ๆ ในชุมชนให้สามารถช่วยเหลือตนเองได้ ความแตกต่าง คือหลักธรรมของแต่ละศาสนาที่นำมาปฏิบัติ ทำให้เกิดคุณูปการของการศึกษาเปรียบเทียบทั้ง 2 ศาสนานี้สามารถนำวิธีการสงเคราะห์ชุมชนในพระพุทธศาสนาเชื่อมโยงกับการอภิบาลชุมชนในศาสนาคริสต์ได้

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
อาทิจฺจวํโส (กรุดทอง) พ., & แพงทรัพย์ ค. (2024). การเปรียบเทียบหลักการสงเคราะห์ชุมชนวิถีพุทธศาสนานิกายเถรวาท กับหลักการอภิบาลชุมชนวิถีคริสตศาสนานิกายโรมันคาทอลิก: กรณีศึกษาเปรียบเทียบสองชุมชนในจังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์, 8(2), 181–195. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jmb/article/view/274347
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรมการศาสนา. (2525). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง. กรุงเทพฯ: การศาสนา.

จำเรียง ภาวิจิตร. (2557). ปัจจัยพื้นฐานในการเป็นวิถีชุมชนวัด/ชุมชนคริสตชนพื้นฐานในประเทศไทย. รายงานวิจัย ศูนย์วิจัยค้นคว้าศาสนาและวัฒนธรรม: วิทยาลัยแสงธรรม.

บาทหลวง ดร.อภิสิทธิ์ กฤษเจริญ และคณะ. (2554). ปัจจัยพื้นฐานในการเป็นวิถีชุมชนวัด/ชุมชนคริสตชนพื้นฐานในประเทศไทย. ศูนย์วิจัยค้นคว้าศาสนาและวัฒนธรรม. นครปฐม: วิทยาลัยแสงธรรม.

เบญจา มังคละพฤกษ์. (2552). พระกับการเมือง หลวงตามหาบัวกับทักษิณ บันทึกเหตุการณ์ทางการเมืองร่วมสมัย. นนทบุรี: บ้านหนังสือ.

พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2543). ถึงเวลามารื้อปรับระบบพัฒนาคนกันใหม่. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: มูลนิธิพุทธธรรม.

พระคาร์ดินัล ฟรังซิสเซเวียร์ และเกรียงศักดิ์ โกวิชวานิช. (2558). ศิษย์พระคริสต์เจริญชีวิตประกาศข่าวดีใหม่. กรุงเทพฯ: มปพ..

พระเด่นชัย ยโสธโร (สุขพิพัฒน์) และคณะ. (2565). บทบาทพระสงฆ์ด้านการพัฒนาชุมชนและสังคม. วารสารสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย. 5(1), 12-34.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยพุทธศักราช 2539. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ศิลป์ชัย เชาว์เจริญรัตน์. (2549) หลักความเชื่อคริสเตียน. กรุงเทพฯ: สถาบันคริสเตียนศึกษาและพัฒนาคริสตจักร.

สมาคมพระคริสตธรรมไทย. (2531). พระคริสต์ธรรมคัมภีร์ภาคพันธสัญญาเดิมและพันธสัญญาใหม่ (ฉบับ 1971). กรุงเทพฯ: สมาคมพระคริสตธรรมไทย.

สมาคมคริสตธรรมในประเทศไทย. (2541). ไบเบิ้ล พระคริสต์คัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิม. กรุงเทพฯ: คริสตธรรมในประเทศไทย.

อภิชาติ นามวงษ์. (2564). การอภิบาลคริสตชนคาทอลิกตามจิตตารมณ์ความรักเมตตาของพระสงฆ์คณะธรรมทูตไทย. วารสารวิชาการวิทยาลัยแสงธรรม. 13(2), 235-300.